ยัยคุณหนูขี้วีน ขี้เหวี่ยงขี้เอาแต่ใจและอีกสารพัดขี้ ทะเลาะกับแฟนหนุ่มไฮโซอย่างหนักในคืนวันหนึ่ง ด้วยศักดิ์ศรีและอีโก้ของคำว่ายอมไม่ได้แพ้ไม่เป็นเธอเลยบอกเลิกผู้ชายคนนั้น
จากนั้นสภาพก็เหมือนมิวสิควีดีโอที่เดินตากฝนพร่ำพร้อมน้ำตาไหลเป็นทางแต่แล้วฟ้าดันผ่าลงมาเสียงดังเปรี้ยง ยัยคุณหนูขี้วีนก็สลบไปเพราะตกใจเสียงฟ้าผ่า แต่ดันเป็นผมที่อยู่ในเหตุการณ์ครั้งนั้นภาพจำสุดท้ายของเธอก็คือผม
เหตุการณ์ประหลาดเริ่มเกิดขึ้นเมื่อเธอฟื้นขึ้นมาแล้วทึกทักเอาว่าผมคือคนรักของเธอเพราะไม่ว่าหน้าตา รูปร่างที่ค่อนข้างคล้ายกันอย่างบังเอิญและตลกร้ายขั้นกว่าคือชื่อของผมและแฟนเธอดันออกเสียงและสะกดคล้ายๆกัน
ที่แปลกไปกว่านั้นคือเธอเป็นคนดีผิดเพี้ยนไปไม่ขี้วีนเหมือนก่อนเหมือนเป็นคนละคน คุณพ่อของเธอจึงได้ขอร้องให้ผมสมยอมเป็นคนรักเพื่อลูกสาวคนเดียวของตระกูล
มันคงจะเป็นไปด้วยดีถ้า……เธอเป็นคนดีได้ตลอด แต่…
โชคชะตาไม่เข้าข้างผมเอาเสียเลยเพราะเมื่อไรก็ตามที่ฝนตกฟ้าร้องหากตัวเธอเปียกน้ำฝนเมื่อไร ยัยคุณหนูตัวร้ายก็จะกลับมาทันที
ใช่ครับเธอบอกเลิกผมเหมือนที่บอกเลิกแฟนคนนั้นในทุกครั้งที่เธอเปียกฝน
…………
แล้วเขาจะทำอย่างไรในเมื่อเขาไม่สามารถต่อสู้กับธรรมชาติได้ เขาจะทำอย่างไรเพื่อให้เธอกลับมารักเขาได้ตลอดไปไม่ว่าฤดูอะไรจะเปลี่ยนไปก็ตาม
*หมายเหตุ จากผู้เขียน
นิยายเรื่องนี้ทั้งชื่อตัวละครและเหตุการณ์สถานที่เป็นเพียงการสมมุติขึ้นมาเท่านั้นมิได้มีเจตนาจะพาดพิงผู้ใดหากชื่อ นามสกุลของตัวละครหรือบางเหตุการณ์บังเอิญไปพ้องกับผู้ใดผู้เขียนขออภัยมาณที่นี่ด้วยค่ะ
Guest
