เนิ่นนานเท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ที่ผมอยู่รับใช้ปรนนิบัตินายท่านสิงหาในบ้านหลังนี้ มอบทั้งกายและใจให้เขาแต่เพียงผู้เดียวอย่างจงรักภักดี แม้จะไม่ใช่คนในแบบที่นายท่านต้องการ...
"เอาออกได้ไหม"
"ไม่!!!!! หอมไม่เอาลูกออก!!!"
"นายท่านรู้ไหมต่อให้นายท่านสั่งให้หอมกินดินหอมก็จะกิน"
"..."
"สั่งให้หอมทำอะไรหอมก็ทำ นายท่านก็รู้"
"..."
"ถ้าเป็นเมื่อก่อนแม้สั่งให้ไปตายหอมก็จะไป"
"กลิ่นหอม!! อย่ามาพูดเรื่องตายแบบนี้นะ"
"หอมไม่เอาลูกออก!!"
"นายท่านไม่รักหอม หอมไม่เคยว่าหรืออะไรเลย แต่อย่าพูดแบบนี้ได้ไหม อย่าขออะไรแบบนี้เลย หอมทำให้ไม่ได้จริงๆ"
"..."
ถ้านายท่านบอกว่าผมเป็นเหมือนดอกกุหลาบช่อโปรด ตอนนี้นายท่านยังชอบดอกกุหลาบช่อนี้อยู่ไหมครับ “ถ้าจะทำอะไรตามใจตัวเองขนาดนี้ก็ไม่ต้องอยู่บ้านหลังนี้”
จะมีวันนั้นไหมนะ วันที่กลิ่นหอมจะได้เป็นคนรักของนายท่านก่อนหมดสัญญา
⚠️ "คำเตือน" ⚠️
นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่ง
ผู้อ่านควรมีอายุมากกว่า18ปี
(Mpreg , Drama , Classism , Sexism)
นามปากกา : ผู้หญิงวันศุกร์
ฝาก Twitter และ hashtag #กุหลาบช่อเดิม ด้วยนะคะ
Guest
