ครูสาวข้ามมิติกับท่านอ๋องปากแข็ง

"ลูกตาล" ครูสาวที่พึ่งสอบบรรจุใหม่ได้หมาด ๆ เพื่อลงไปช่วยเด็กน้อยที่ตกน้ำนางจึงได้ตายอย่างไม่รู้ตัว เมื่อลืมตามาอีกครั้งก็พบว่าข้ามมิติไปยังอีกโลกหนึ่งที่มีคนเรียกนางว่า 

"คุณหนูฟางหยุนเฟย" บุตรสาวผู้นิสัยเสีย เอาแต่ใจตนเองเย่อหยิ่ง ขี้อิจฉาและอวดดีของท่านราชครู "ฟางหลี่ถง" นางเอกก๋ตกน้ำอย่างไม่มีสาเหตุเพียงเพราะปากไวและยังกล้าประกาศว่าจะหมั้นหมายกับ 

"ท่านอ๋องหมิงเว่ยหราน" เขาเป็นพระเอกในนิยายเรื่องที่นางเคยอ่าน ผู้ชายเย็นชาแต่เก่งกาจเป็นบุรุษหนุ่มที่ใคร ๆ ในเมืองหลวงต่างก็ต้องการสมรสด้วย ซึ่งรวมไปถึง 

"ฟ่งลี่เซียน" หลานสาวเสนาบดีจอมละโมบแห่งเมืองหลวง ซึ่งนางเป็นนางเอกนิยายในเรื่องนี้.... 

นางหลุดมาในนิยายที่เคยอ่านจนจบไปแล้ว ซึ่งในนิยายเรื่องนี้.... 

นางเป็นแค่ตัวประกอบที่มีบทเพียง 3 หน้าเท่านั้น ตามเนื้อเรื่อง นางวางยาพระเอกและถูกพระรองจับได้ พวกเขาเลยฆ่านาง 

เป็น "นางร้าย" ที่โคตรจะเหมือน "ตัวประกอบ" ที่มาเพียงไม่ถึงครึ่งตอนก็ตายอนาถ  

แต่ในเมื่อนางมาแล้ว และอยากรอดชีวิต เช่นนั้นก็ไม่ต้องไปยุงกับทั้งพระเอก พระรอง นางเอก นางร้ายเลยก็แล้วกัน  

ข้าขอใช้ชีวิตเงียบ ๆ เถอะนะ พลีสสส...... แต่ว่า!! 

“เลิกงั้นหรือ ข้า…ควรดีใจถึงจะถูกสิ แต่ทำไม….” 

ตัวอย่าง : เอาตัวรอดก่อนละวะ!! 

“หม่อมฉันอยากจะยกเลิกงานหมั้นที่พูดออกไปในวันก่อนเพคะ” 

“เจ้าว่าอะไรนะ!!” 

“พระองค์เข้าใจไม่ผิดหรอกเพคะ หม่อมฉันอยากเลิกกับพระองค์ งานหมั้นระหว่างพวกเราจะไม่มีวันเกิดขึ้น หม่อมฉัน…” 

หม่อมฉัน…ขออภัยที่ทำให้พระองค์ต้องเสื่อมเสียเกียรติ เสียชื่อเสียงที่ต้องเข้ามาพัวพันในเรื่องนี้ แต่นับจากนี้หม่อมฉันหวังเพียงว่าหลังจากเรื่องยกเลิกงานหมั้นจบลงแล้ว หม่อมฉันจะไม่มีภัยถึงชีวิตอีก” 

“เดี๋ยวก่อน!!” 

“เจ้า…คิดดีแล้วงั้นหรือ” 

เอาละวุ้ย เอาตัวรอดเป็นยอดคน บอกเลิกแม่งซะเลย...รอดมั้ย ๆ  

ตัวอย่าง 2 : ไม่เกี่ยวจริงดิ!! 

“ท่านอ๋อง นั่นรถม้าสกุลฟางพ่ะย่ะค่ะ” 

“ข้าเห็นแล้ว ว่าแต่นางมาทำอะไร” 

“ก็คงจะมาซื้อชุดใหม่ตามประสาคนที่ฟุ่มเฟือยเช่นนางกระมังพ่ะย่ะค่ะ” 

“เรื่องของนางไม่เกี่ยวกับข้า” 

“นั่นอย่างไรพ่ะย่ะค่ะ นางมาซื้อ…..เหตุใดนางจึงแต่งตัวจืดชืดแปลกตาเช่นนั้น” 

“นางยิ้มสวยได้ขนาดนั้นเลยงั้นหรือ” 

 ไม่เกี่ยวจริงอ่ะ แต่บอกว่ายิ้มสวย...คือยังไงก๊อนนน พ๊ออ.....  

ตัวอย่าง 3 : ไม่ได้ตาม ไม่ได้สนใจ ข้ามาทำงาน!! 

“พวกนางมาทำอะไรที่นี่” 

“ดูเหมือนว่าพวกนาง…จะมาแจกอาหารให้เด็กนะพ่ะย่ะค่ะ นั่นท่านแม่ทัพฉิน แม่ทัพฉินเกาหานผู้นี้มิใช่หรือที่ช่วยนางขึ้นมาจากที่นางตกสระในครั้งก่อน” 

“เจ้าว่าอย่างไรนะ เป็นเขางั้นหรือ” 

“พ่ะย่ะค่ะ หรือว่าที่นางทำไปทั้งหมดนี่ก็เพราะ…..จะเข้าหาท่านแม่ทัพฉินผู้นี้ นางช่างตาแหลมยิ่งนัก” 

“ท่านอ๋อง พระองค์ทรงสนใจเรื่องของแม่นางฟางผู้นั้นหรือพ่ะย่ะค่ะ” 

“ใครบอกเจ้า!! ข้าแค่….สงสัยว่าจะมีการทุจริตเท่านั้น รีบกลับไปสืบเรื่องนี้มา ได้เรื่องเช่นไรรีบมารายงานข้า” 

“พ่ะย่ะค่ะ” 

 เอา ๆ ตรวจสอบทุจริตนะจ๊ะ ไม่ได้มาหาสาวเลย จริงจริ๊งงง.....  

ตัวอย่างที่ 3 : อย่าเข้าใจผิดสิเพคะท่านอ๋อง 

“เอ่อ แต่เมื่อครู่นี้ พระองค์กล่าวต่อว่าแม่นางฟ่งรุนแรงเกินไปนะเพคะ” 

“นี่เจ้า!! ช่างเถอะ ถือว่าข้าแส่ไม่เข้าเรื่องเอง” 

“หม่อมฉันมิได้หมายความเช่นนั้นเพคะ แต่เรื่องที่นี่มีพี่เกาหานจัดการอยู่แล้ว ไม่ต้องลำบากพระองค์ถึงเพียงนั้น” 

“พี่เกาหานงั้นหรือ!!นี่เจ้าสนิทสนมกับแม่ทัพฉินผู้นั้นจนถึงขั้น…เรียกชื่อกันแล้วงั้นหรือ” 

 หึงเค้าแหละแต่ปากแข็ง  

ตัวอย่างที่ 4 : หรือพระรองจะเป็นพระเอก!! 

“เห็นว่าคุณหนูฟ่งเป็นลม ตอนนี้ปลอดภัยแล้วหรือไม่” 

“นางปลอดภัยแล้ว” 

“ขอบพระทัยท่านอ๋องพ่ะยะ่ค่ะ กระหม่อมดูแลไม่ทั่วถึงจึงเกิดเรื่องขึ้น” 

“อย่าโทษตัวเองเลย เรื่องนี้เกิดขึ้นกะทันหันว่าแต่พวกเจ้าไปที่ใดกันมา” 

“กระหม่อมพาหลินเฟยไปดูโรงเรียนสำหรับเด็ก ๆ ที่พึ่งสร้างเสร็จ อยู่ที่นั่นนานไปหน่อยก็เลย…” 

“ว่าอย่างไรนะ…โรงเรียนงั้นหรือ” 

เอาแล้ว ๆ พี่อ๋องเอายังไงดีเจ้าคะ เค้าสร้างโรงเรียนให้กันเลยนะ  

ตัวอย่างที่ 5 : พระเอก Vs นางเอกในนิยาย 

“ท่านอ๋อง” 

“เจ้าดีขึ้นแล้วงั้นหรือ” 

ลี่เซียนรั้งเขาเอาไว้ ท่านอ๋องจึงหันมามองนางและนั่งอยู่ข้าง ๆ หลินเฟยรู้สึกราวกับหายใจไม่ออกและเจ็บปวดที่กลางอกอย่างหาสาเหตุไม่ได้ นางหันเดินกลับไปยังที่โรงเรียนและปิดประตูห้องพักเพื่อสงบจิตใจ 

“ไม่ได้นะ ถูกแล้ว นั่นพวกเขาเป็นพระเอกกับนางเอก เจ้าชอบพระรองมิใช่หรือ เหตุใด….” 

โอ๊ยยย....ก็เอ็นดูลูกสาวอีก....จะจบยังไงน้อออ....