ท่ามกลางพายุหิมะในค่ำคืนอันหนาวเหน็บ จู่ๆ เคปเลอร์ก็ถูกชายแปลกหน้าคนหนึ่งบุกเข้ามาในกระท่อม มิหนำซ้ำชายผู้นี้ยังบอกว่าเป็นว่าที่เจ้าบ่าวของเขา แต่เดี๋ยวก่อนนะ เขาไปตกลงว่าจะแต่งงานกับอีกฝ่ายตอนไหนกัน?
"อย่าเพิ่งหมดแรงสิ ฉันยังไม่อิ่มเลยนะ"
ราล์ฟวางเคปเลอร์ลงบนฟูกนอนอย่างเบามือ มือทั้งสองข้างเอื้อมมาประคองดวงหน้างาม นัยน์ตาสีดำขลับจ้องมองใบหน้าอันแดงซ่านด้วยความลุ่มหลง ก่อนจะก้มบรรจงมอบจุมพิตให้คนตัวเล็กอย่างหวานซึ้ง
ริมฝีปากอุ่นร้อนจูบแนบคลึงเคล้ากลีบปากอ่อนนุ่มอยู่นาน แล้วจึงแทรกเรียวลิ้นเข้าไปละเลียดชิมความหอมหวานในโพรงปากอย่างดูดดื่ม
"อื้ออ..."
จุมพิตแสนหวานของคนตัวโตเรียกเสียงครางรัญจวนจากเคปเลอร์ได้เป็นอย่างดี จนเจ้าตัวเผลอยกมือสัมผัสลูบไล้แผ่นหลังแกร่งด้วยความเผลอไผล
"ฉันอยากกลืนกินเธอไปทั้งตัวจริงๆ เคปเลอร์"
น้ำเสียงทุ้มชวนฟังเอ่ยขึ้นขณะสบประสานกับสายตาหวานเชื่อมของเคปเลอร์ ซึ่งคล้ายว่าถูกล่อลวงให้ตกบ่วงสวาทไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
"ให้ฉันรักเธอต่ออีกรอบนะเด็กดี"
"อะ อืม"
เคปเลอร์พยักหน้าน้อยๆ ตอบกลับคำร้องขอของคนตัวโตทันทีเหมือนคนไร้สติ พวงแก้มเนียนใสขึ้นสีแดงระเรื่อ ดวงตาเรียวรีหันหลบตาคนที่กำลังคร่อมร่างตนอยู่ด้วยความเขินอาย
"เธอน่า 'เอา' ที่สุด"
Guest
