ข้าก็แค่เป็น...นางมาร

นิยายเรื่องนี้เกิดจากจิตนาการทั้งหมด 

ห้ามคัดลอกเนื้อหาจากนิยายเรื่องนี้ไม่ว่าจะในทางไหนก็ตาม 

มีการติดเหรียญนิยายในอนาคตและปล่อยให้อ่านฟรีค่ะ 

คำโปรย 

"ชิงเอ๋อร์ ข้าสัญญาชีวิตของพี่ทั้งหมดจะมีแต่เพียงเจ้าเท่านั้น ข้ารักเจ้า" 

"อาหลงชีวิตของข้าทั้งชีวิตก็จะมีแค่เพียงท่านเท่านั้น....." 

. 

. 

. 

. 

. 

. 

"นี่ก็ผ่านมายาวนานถึงสองร้อยปีแล้ว ทำไมอาหลงเขายังไม่ตื่นขึ้นอีกนะ?" 

"ชิงเอ๋อร์ ข้ากลับมาแล้ว กลับมาหาเจ้าแล้ว" 

. 

. 

. 

. 

. 

. 

. 

"ทั้งหมดมันก็เป็นเพียงแค่ความผิดพลาดของข้าเท่านั้น ข้าไม่ได้คิดว่าทักษะลับของเผ่ามารนี้จะทำให้ผู้คนในหุบเขายาต้องตาย" 

"แล้วอย่างไรล่ะ? หากว่าข้าได้เป็นคนที่มีอำนาจมากที่สุดในโลกนี้ พวกเจ้าจะทำอะไรข้าได้" 

"อีกไม่นานพวกเจ้าก็คงมีจุดจบไม่ต่างจากพวกนั้น ใครที่กล้าขวางทางข้ามันจะต้องตาย!" 

. 

. 

. 

. 

. 

. 

"นี่เจ้า อย่าทำแบบนี้นะ อืม เสวี่ยชิง อย่า...."มือบางๆ กอบกุมท่อนเอ็นอุ่นๆ เอาไว้เต็มมือ 

"ทำไมล่ะ ท่านไม่ชอบแบบนี้หรือ"เสวี่ยชิงรูดขึ้นรูดลงเบาๆ จากท่อนเอ็นที่อ่อนตัวค่อยๆ ชูชันขึ้นมา 

"ท่านจะต้องเป็นของข้าคนเดียวเท่านั้น" เสวี่ยชิงมือก็รูดเอ็นร้อนๆ นี้ จนมีน้ำใสๆ เริ่มซึมออกมาปลายหัวบานๆ 

"เสวี่ยงชิง เจ้า....พอแล้วเสวี่ยชิง"มือบางขยับเร็วขึ้นอีก ก่อนที่เธอจะตัดสินใจ ครอบปากลงไปหัวบานๆ สีแดง 

ขอบคุณสำหรับการติดตามของทุกท่าน