เขาบังเอิญเจอเธอตอนที่กำลังนั่งเล่นอยู่ข้างทางกับกลุ่มเพื่อนๆ ด้วยใบหน้าที่สวยโดดเด่นจนเตะตาของเธอทำให้เขานึกอยากแกล้ง แล้วสุดท้ายก็จบด้วยการขับรถตามไปส่งถึงที่บ้าน
ก็คิดว่าคงจะเป็นการเจอกันแค่ครั้งแรกและครั้งสุดท้ายเพราะที่นี่ไม่ใช่หมู่บ้านของเขา แต่ไม่รู้โชคชะตาหรือความบังเอิญทำให้เขาได้เจอเธออีกครั้ง แถมเธอยังเป็นเพื่อนของน้องสาวซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องของเขาอีก รู้แบบนี้ก็ตามจีบเลยดิครับ จีบทั้งๆที่รู้ว่าเขาเกลียด เอาสิ! ให้มันรู้ไปว่าไอ้วัตน์มันเก่งแค่ไหน
เนื้อหาเรียกน้ำย่อย
"มันคงไม่เป็นทุกบ้านขนาดนั้นหรอกมั้ง" นาทีนี้ความมั่นใจที่เคยมีเป็นร้อยกลับค่อยๆ ลดลงเมื่อนึกถึงความจริงเรื่องนี้ ตามที่คนอื่นพูดมามันก็เป็นความจริงทั้งหมดนั่นแหละ เพียงแต่ว่าเขาก็ไม่ได้เป็นทั้งหมดตามที่ใครๆ กล่าวหา พีรวัตน์เองก็พอมีดีอยู่บ้าง
"ถ้าอยากเสียใจเล่นๆ ก็ลงไปเล่นดู แล้วอย่าหาว่าฉันไม่เตือน"
"อ่าว! แล้วถ้าผมมีเมียบ้านนั้นจริงๆ แม่จ่ายค่าสินสอดให้ผมมั้ยล่ะ"
"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉัน แกอยากมีเมีย แกก็หาเงินเองสิ"
"ก็ดูแม่เหมือนไม่มีหวังว่าจะได้ลูกสาวบ้านนั้นมาเป็นสะใภ้เลย"
"ก็มันไม่มีไง"
"แล้วแม่อยากได้ลูกสาวบ้านนั้นมาเป็นลูกสะใภ้มั้ยล่ะ" หันไปถามแม่ด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม ของแบบนี้ไม่ลองไม่รู้ ถึงตอนนี้พีรวัตน์ยังไม่ได้คิดถึงขั้นแต่งงานอะไรขนาดนั้น แต่เขาก็อยากเป็นคนทำลายคำปรามาสต่อหมู่บ้านของตัวเอง
"ลูกหลานเขาดีขนาดนั้น ใครไม่อยากได้ล่ะ"
"งั้นก็เก็บตังค์รอเลย สัก5แสนเป็นไง"
"เหอะ! ฉันว่าคงได้เก็บจนปลวกมันมากินหมดน่ะสิ"
"หื้ม!!...อย่าดูถูกลูกชายตัวเองสิครับ"
"ฉันดูถูกอยู่แล้ว ไม่ดูผิดหรอก"
" ไม่อยากจะโม้ เดี๋ยวรอดูวันนั้นก็แล้วกัน"
*****แวะมาอ่านตรงนี้กันก่อนน้า****
ก่อนอื่นเรามาทำความเข้าใจระหว่างกันก่อนนะคะ เนื้อหาต่อไปนี้เกิดจากจินตนาการของตัวเจ้ามุ้ง สถานที่หรือกิจกรรมต่างที่เกิดไม่ได้เกิดขึ้นตามความจริง ที่เขียนขึ้นก็เพียงดำเนินไปตามตัวละครและเนื้อเรื่อง อาจจะไม่สมเหตุสมผลบ้าง ขอให้ทุกคนพึงตระหนักอยู่เสมอว่า ท่านกำลังอ่านนิยายอยู่ ซึ่งเป็นเรื่องที่จินตนาการขึ้นจากคนคนหนึ่งเท่านั้น หากใครอ่านแล้วรู้สึกขัดใจ กรุณากดออกนะคะ ส่วนใครชื่นชอบก็ขอขอบคุณมา ณ ที่นี่ด้วย ขอให้มีความสุขกับการอ่านนิยายของเจ้ามุ้งนะคะ
******************
Guest
