“สัส!!…ถอยไป!!”
“อย่าเอาตัวโสโครกเข้ามาในห้องกู” แต่อีกคนไม่สนใจเสียงสบถด่านั้น เมื่อเอาตัวเองเข้ามาได้ เขาหันไปดันประตูปิด ก่อนใช้มือคว้าหมับที่ต้นแขนคนตัวเล็กกว่า ดันให้ล้มลงบนที่นอน ก่อนที่ขึ้นทาบทับทันที
“มะมึงจะทำอะไร!! ปล่อยกู” คนตัวเล็กกว่าตาเบิกโพลงด้วยความตกใจ
“อยากเสียงดังให้พ่อคุณมาเห็นภาพแบบนี้ก็ตามใจ” เขากระซิบพูดอยู่ข้างหู
“คุณจำเรื่องที่ผมขอวันแข่งรถได้มั๊ย”
คนถูกถาม อึ้งไปครู่หนึ่ง ก่อนกระพริบตาถี่ความหวาดเกิดขึ้นในแววตา ข่มเสียงไม่ให้สั่นถามตะกุกตะกัก
“มึง มึงต้องการอะไร” เด็กหนุ่มที่คร่อมอยู่บนตัวยิ้มมุมปากเล็กน้อยมองสำรวจไปทั่วใบหน้าขาวซีดของอีกคน แววตาเต็มไปด้วยความสะใจ ก่อนกระตุกยิ้มนิดหนึ่ง ก้มหน้าลงมาใกล้จ้องตาและกระซิบเบาๆ
“ผมจะทำให้คุณรู้ไงว่า…” เขาเคลื่อนจมูกไปข้างใบหู และเม้มปากงับที่ใบหูของอีกคนเบาๆ พูดต่อเสียงกระเซ่า
“ผม เอา เก่ง!!” อีกคนตาเบิกโพลงขนลุกซู่ไปทั่วแผ่นหลัง และก่อนที่จะได้สบถคำด่าออกมาเหมือนทุกครั้ง ปากบางก็โดนบดขยี้อย่างแรง
“หยะ อย่า อื้อ” คนด้านล่างตัวแข็งทื่อ ลมหายใจสะดุดได้แต่ส่งเสียงอู้อี้ในลำคอ คนข้างบนทาบฝ่ามือทั้งสองข้างตรึงไว้แน่น
Guest
