o n r a i n y d a y
หมอกข้าว
ตอน ฤ ดู ฝ น ไ ม่ เ ห ง า เ ท่ า เ มื่ อ วั น ว า น
[Simply | Love | Friend Zone]
The course of true love never did run smooth.
William Shakespeare
[บทเรียนแห่งรักแท้ไม่มีทางจะราบรื่นเสมอ]
“เรียนที่เดียวกันมาสองปี ข้าวไม่เคยเจอหมอกเลย”
จะว่าทั้งคู่เคยสนิทกันไหมนะ...
เธอไม่รู้ว่าจะวางสถานะความสัมพันธ์นั้นกับเขาได้หรือไม่
บรรยากาศเข้าสู่ความเงียบอีกครั้ง เพราะไม่เจอกันมานาน อีกทั้งไม่รู้ว่าจะสามารถวางความสัมพันธ์ของกันและกันไว้ที่จุดไหน
เพื่อนเก่า เพื่อนที่เคยสนิท เพื่อนที่เกือบจะสนิท...
แต่ที่แน่ ๆ สำหรับเธอ เขาเคยเป็นเพื่อนที่พิเศษมากกว่าคนอื่น แต่สุดท้าย เขาก็คือเพื่อน...
ครั้งหนึ่งเขาเคยกลัวฝน ฝนที่สาดลงมา จนมองไม่เห็นทางข้างหน้า
สายฝนที่พัดพาเอาความอบอุ่นจางหาย
คงเหลือเอาไว้เพียงความเหงา ความเจ็บปวด ที่ยากจะก้าวผ่านไปได้
—หมอก—
เรียนมาสองปี ไม่เคยเจอกันเลยสักครั้ง
แล้วทำไมเขาต้องเข้ามาในวันที่เธอมีใครอยู่แล้วด้วยนะ
—ข้าว—
ถ้าเธอไม่ได้คุยกับคนนั้นแล้ว...
“ต่อจากนี้ไป ถ้าเราโทรคุยกันก่อนนอนทุกคืน เธอว่าไง”
คำเตือน!!
นิยายเรื่องนี้มีคำหยาบ และพฤติกรรมบางอย่างที่ไม่ควรเอาเป็นแบบอย่าง
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่เขียนค้างเอาไว้นานมาก
เป็นนิยายขนาดยาวมาก (ยาวที่สุดเท่าที่เขียนมาค่ะ)
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาติดตามนะคะ
- พัคยูจิน -
Guest
