อีกระเต้งกับปฏิบัติการหาลูกเขยฝาชีตาสีฟ้า & ผมสีบลอนด์

ณ ร้านขายกาแฟและของว่างใจกลางกรุงลอนดอน

อากาศที่หนาวเย็นหน่อย ๆ แต่กลับมีแสงจากดวงอาทิตย์สาดส่องลงมา ทำให้วันนี้มีผู้คนออกมาเดินรับแสงแดดอบอุ่นกันเต็มถนน รวมถึงสวนสาธารณะที่มีคู่รักหลายคู่มานั่งปิกนิกดื่มด่ำบรรยากาศที่แสนจะดีนี้อีก แน่นอนว่าต่อให้ฝนตก ไฟดับ หิมะไหล ก็ไม่มีทางที่จะทำให้คนอย่างฉันหยุดออกมาดื่มด่ำกับผู้ชาย เอ่ย กาแฟหอมกรุ่นที่ร้านแห่งนี้

              ฉันในวัย 25 ปีกำลังนั่งเขียนงานอย่างใจล่องใจลอยไม่เป็นชิ้นเป็นอันเพราะหลังเคาท์เตอร์เครื่องกาแฟนั่นมีชายหนุ่มร่างสูง 190+ ผมบลอนด์ ตาสีฟ้า ผิวขาวตรงตามสูตรที่หม่อมแม่อีกระเต้งอยากให้มาเป็นลูกเขย ซึ่งแน่นอนว่าคนอย่างอีกระเต้งที่อุตส่าห์หนีจากไหปลาร้าห่างบ้านมาไกลนั้นจะไม่อยากได้ผัวฝาหรั่งกลับแดนอีสานไปด้วยสักคนก็คงเป็นไปไม่ได้

หลายคนที่อ่านเรื่องราวนี้คงสงสัยว่าคนห่าอะไรชื่อ “กระเต้ง”

แม่จ๋าอีนั่นมันล้อชื่อหนู  

              วลีเด็ดหากใครหน้าไหนกล้ามาล้อชื่อฉันจะโดนมีดสปาต้าฟันที่หน้าหากยังหัวเราะคิกคักในชื่อที่หม่อมแม่อุตส่าห์ตั้งใจ๊ตั้งใจตั้งให้ แน่นอนว่าฉันภูมิใจนักภูมิใจหน้าที่ได้ชื่อนี้มาเพราะตั้งแต่เกิดก็ยังไม่เคยมีใครชื่อซ้ำกับฉันสักคน

              หม่อมแม่ที่บ้าคลั่งหนังฝรั่งเพราะติดใจในผู้ชายหน้าคมโหนกสูง ผมสีทองตาสีฟ้าสดใส ซึ่งหม่อมแม่ก็กรอกหูอิฉันทุกวันว่าถ้าหากได้ไปเรียนไกลถึงเมืองนอกเมืองนาต้องพาลูกเขยมาฝากหม่อมแม่สักคน

              อีกระเต้งลูกแสนดีนัมเบอร์วันมีหรือคะจะปฏิเสธ ตั้งใจเรียนในระดับมหาวิทยาลัยรัฐชื่อดังจนได้ทุนมาเรียนต่อปริญญาโทที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งกลางกรุงเลินเดิ่น ดูปากซิสนะคะ เลิน เดิ่น~

              หลังจากเรียนจบมาได้ปีกว่าซึ่งไม่มีวี่แววว่าจะหาสามีฝาหรั่งไปฝากหม่อมแม่ได้สักคน เพราะตอนเรียนก็ทำธีซิสหัวฟูทุกวัน ไปกลับระหว่างที่พักและมหาลัยแบบที่ไม่ได้โผล่หน้าสวยเด่นอย่างไทยไปให้ผู้บ่าวที่ไหนเชยชม

              หม่อมแม่กลัวลูกสาวจะกีแห้งกลับไปก็เลยส่งเงินมาให้ก้อนใหญ่เป็นทุนในการจับผู้ชายสักคนทำสามี ซึ่งก่อนหน้านี้คงบอกหม่อมแม่ว่า โอ้ย ลูกบ่อยากได้แล้วอีแม่ ลูกคิดถึงปลาแดกในไหบ้านเรา ทนอดสูกับอาหารที่ไม่ถูกปากมาเกือบ 2 ปีสุดท้ายมาพลาดท่าอยากอยู่แดนนรดีเพราะมีผู้บ่าวหน้ามนที่หม่อมแม่กรอกหูมาตั้งแต่ในท้องว่าต้องเทคอะเวย์ทูไทยแลนด์เด้อ

              วันสุดท้ายที่ตัดสินใจจะกลับไทยหลังจากที่อิฉันเบื่อที่จะอยู่ที่เมืองหนาวแห่งนี้ไม่ไหว เดินมากินกาแฟอุ่น ๆ สักแก้วในร้านที่เพิ่งเปิดใหม่ ป๊าด บริกรหนุ่มหน้าใสทำให้อีกระเต้งต้องอุทานออกมา อีแม่! หนูเจอลูกเขยให้เจ้าแล้ว!

              ตัวสูงยาว หุ่นแน่นเปี๊ยะ ป๊าด ๆ ตาสีฟ้าใส พร้อมผมสีบรอนด์ทองอย่างกับดาราหนังฝรั่งสักคนที่หม่อมแม่คอยกรอกหูทำให้อีกระเต้งตกหลุมรักผู้บ่าวหน้ามนคนนี้อย่างจัง

              แน่นอนว่าไม่อยากจะมั่นหน้ามั่นโหนกว่าตัวเองก็สวยแซ่บไม่แพ้พริกชาติใดในโลก ส่วนสูง 165 ที่อาจจะดูเตี้ยไม่หน่อยสำหรับชาวเมืองฝาหรั่ง ผิวสีแทนที่บ่มแดดมาตั้งแต่ยังพูดไม่ได้ ตาโตสองชั้น จมูกนิด ๆ ปากบวมอิ่มเต็มเต่งโดยไม่ต้องฉีดฟิลเลอร์ใด  ๆ แน่นอนว่าอิฉันก็มันใจว่าตัวเองสวยแซ่บหลายอยู่ ถึงอยู่ไทยจะถูกแซวว่าเป็นอีหมูอ้วนเพราะนมตูดที่หม่อมแม่ให้มามันใหญ่เกินหน้าเกินตาให้ชาวบ้านอิจฉาเล่น แต่อยู่ที่นี่ฉันบอกเลยว่าก็พอมีหนุ่มหน้าตาดีมาจีบฉันอยู่เด้อสาว

โอ้ย บ่นไปไกล อีไรท์ก็งกเพราะให้ไทม์มิ่งบรรยายได้ไม่เกิน 10 หน้ากระดาษ  

              หลังจากอิฉันเจอพ่อหนุ่มหน้ามนโดนใจก็รีบโทรกลับไปบ้านที่แดนอีสานในยามสายบอกว่า “อีแม่ หนูจะพาลูกเขยไปไหว้เด้อ” 

              หม่อมแม่แทบจะขายวัวขายควายให้อิฉันนำมันมาเพื่อปรนเปรอผู้ชาย จะได้ตกเบ็ดง่าย ๆ โดยที่ไม่ต้องเปลืองแรง แหม่ อีแม่ก็ดูถูกสกิลอ่อยผู้ก็ลูกเกินไป มันยังไม่ถูกนำออกมาใช้หม่อมแม่ก็เลยไม่รู้ว่าความจริงแล้วกีอีกระเต้งมันคมยิ่งกว่ามีดที่อีแม่ฝนกับปูนอีก

              มานั่งกินกาแฟที่ร้านนี้ทุกวันโดยแต่ละวันอิฉันก็จัดเต็มทั้งเสื้อผ้าหน้าผมโชว์ทั้งนมทั้งตูด ถึงแม้ว่าฝาหรั่งตัวผู้ทั้งหลายจะตาเยิ้มเพราะอยากได้แต่บอกเลยว่าใจอีกระเต้งมีแค่เด็กหนุ่มหน้าใสคนนั้นคนเดียว หลานอีแม่ข้อยต้องตาฟ้า ผมทอง จมูกโด่งเหมือนเหลาด้วยมีดอีโต้ตั้งแต่ในท้องเท่านั้น!

              เด็กหนุ่มที่ยิ้มแย้มอย่างสดใสทุกครั้งที่ไปสั่งกาแฟแล้วจ่ายเงิน แกล้ง ๆ เป็นหยิบแบงค์เกินแล้วบอกเป็นทิปจ้ะน้องบ่าว ผู้บ่าวตาฟ้าก็ขอบคุณพร้อมส่งรอยยิ้มให้ทุกครั้ง แกรรรร เขามีใจให้ฉันแน่นอน!!!

              ไม่รู้ว่าสกิลการอ่อยของอีกระเต้งมันดูมั่นโหนกไปหรือเปล่า นี่ก็ผ่านมาแล้วเกือบเดือน ความสัมพันธ์ของอีกระเต้งดูเหมือนจะเป็นการนั่งกินกาแฟ พิมพ์ต้อกแต้กแต่งนิยายได้ 4-5 หน้า นั่งมองเด็กหนุ่มฝรั่งแจกยิ้มหวานให้ลูกค้าที่เข้ามา พร้อมกับทิปที่หญิงสาวทุกคนหยิบยื่นให้ว่าที่สามีของอีกระเต้ง

              หม่อมแม่ก็โทรมาจิกทุกวันว่าอยากเห็นหน้าลูกเขย เมื่อไหร่จะได้คุยด้วย โอ้ย อีแม่ ขนาดอีหล่ายังได้แค่สั่งกาแฟกับว่าที่ลูกเขยอีแม่อยู่เลย ชื่อไม่รู้ อายุไม่ทราบ มองได้แค่หน้า จับได้แค่มือเวลาทอนเงิน

              ทุกวันนั้นคิดอย่างหนักว่าจะชวนลูกเขยกลับไปไหว้หม่อมแม่ได้จะได โปรยตาหวานก็แล้ว หยอดมุขสามบาทห้าสิบก็แล้ว ผู้บ่าวฝาหรั่งก็ยังไม่เห็นจะตกหลุมพรางอีกระเต้งคนงามนี้เลย

              วันนี้ก็ตามเคยสั่งกาแฟ นั่งพิมพ์ ก.ไก่ ถึง ฮ. นกฮูก ได้ 3 หน้ากระดาษเวิร์ด ผู้บ่าวฝาหรั่งก็ยังคงขายกาแฟให้ผู้สาวคนอื่นอยู่

              อีกระเต้งจะไม่ทน อีกระเต้งอยากมีผัว! วันนี้ถ้าไม่ได้มากกว่าจับมือก็อย่าหวังว่าอีกระเต้งจะกลับห้อง

              ปกติคนที่เขามีมารยาทอาจจะนั่งอยู่ในร้านไม่มีใครเกินครึ่งวัน แต่วันนี้อีกระเต้งลูกค้าขาประจำจะนั่งให้รากงอกจนร้านปิดเลยคอยดู

              โอ้ยยย ข้อยเจ็บหัวใจยามผู้บ่าวว่าที่ลูกเขยอีแม่ยิ้มให้กับเด็กนักเรียนม. ปลายรุ่นราวเดียวกัน อีกระเต้งอาจจะหน้าเด็กย้อนวัยไปไม่ได้ แต่สิ่งที่มีให้มีเพียงพรมจรรย์ให้นะจ๊ะดาร์ลิ้งจ๋า

              วันนี้ดูท่าจะอีกระเต้งคงจะไม่ได้นอนเพราะพิษกาแฟ 5 แก้วที่กินไปคงทำให้ตาค้างแล้วใจยังสั่นระรัว อัว อัว ทั้งคืนแน่นอน

              หลังจากวันที่แสนจะอากาศดี๊ดีเหมาะเป็นโชคเป็นชัยในการชวนเด็กหนุ่มไปเดทก็เย็นย่ำค่ำมืดสักที กำลังนั่งรอหน้าเชิดหลังเข้าห้องน้ำไปเติมแป้งเติมลิปสีเบอกันดี 3 รอบจบพร้อมท่อง นะโม พุทโธ ธัมโม เป็นสิริอันดีในเดทแรก

              “มาดาม ร้านจะปิดแล้วครับ”

              เด็กหนุ่มฝาหรั่งเดินมาพูดกับอิฉันที่นั่งทำเป็นพิมพ์งานอยู่ เดี๋ยว พาดอนอีกทีสิ เรียกอะไรมาดงมาดาม อีกระเต้งยังไม่มีผัวนะ! อ้ะ ล้อเล่นจ้ะ ความจริงมาดามมันก็ใช้เรียกเลดี้ทั่วไปให้ดูสุภาพนั่นแหละ อ๋อ แล้วไม่ต้องถามว่าทำไมถึงพูดภาษาไทย เขาเข้าใจอยู่บ่ โถ ซิสคะ เดี๋ยวอีกระเต้งให้อีไรท์มันแปลให้จะได้เข้าใจง่าย ๆ อ่านถึงพริกถึงขิง

              “เอ่อ ค่ะ” ตอบรับเสียงหวานปานน้ำผึ้งเดือน 5 ตามปฏิทินจันทรคติไทย ทำหน้าทำตาให้ดูบ๊องแบ๊วขึ้นหน่อย อ่อยไปนิด ๆ ยังไม่ทันที่เด็กหนุ่มที่ยิ้มรับให้อีกระเต้งจะเดินจากไปอิฉันก็คว้าหมับเข้าที่มือของว่าที่ลูกเขยอีแม่ทันที

              “ครับ?”

              อย่ามาทำหน้าตาซื่อหน้าใสใส่นะ ไม่รู้หรอว่าคนมักมันจะตายน้ำตื้น

              “ขอทราบชื่อได้ไหมคะ”

              บิดเสียงให้ดูสุภาพที่สุ๊ดถึงสันดานจะไม่สุภาพที่สุดก็ตาม แหม ก็คนมันอยากมีผัวอ่ะจ้ะเส่ว

              “เอ่อ Phoebe ครับ” 

              “ถึงว่า..”

              ถามต่อแหมะว่าถึงว่าอะไร กิ้ว ๆ

              “ครับ?”

              “ถึงว่าฉันถึงแสบตาตลอดเมื่อเจอคุณ โอ้ย แสงเจิดจรัสจากเทพบุตรนี่เอง”

              กิ้ว ๆ ๆ ๆ ได้บ่ ๆ

              “ฮ่า ๆ ขอบคุณครับ”

              ผู้บ่าวเด็กน้อยนี่เขินล่ะสิ แหม ชื่อกับเบ้าหน้าก็เข้ากันดีจริ๊งงงง พวกหล่อน ๆ ที่อ่านอยู่ต้องออกเสียงให้ถูกนะ Phoebe ออกเสียงว่า ฟี้บี ดูปากอีกระเต้งนะคะ ฟี้ บี อี้ อี ซึ่งความหมายก็ดี๊ดีเหมาะสมกับเจ้าของชื่ออีหลีนั่นแหละ

              “ฉันชื่อกระเต้งนะคะ หรือจะเรียกเคธี่ก็ได้”

              เอ่ยแนะนำตัวอย่างเขินอาย แก้มก้นแดงหมดแล้วจ้า โอ้ย แล้วอย่าว่าอีกระเต้งกระแดะนะคะ คนเมืองฝาหรั่งร้อยทั้งร้อยออกเสียงชื่ออีกระเต้งแล้วต้องกุมหัวสุด ๆ เพราะอะไรน่ะหรอ

              “คาเท๊ง?”

              อยากปิดปากงามสีชมพูอ่อนนั้นด้วยปากของอิฉันเหลือเกิ้นนน ถ้าเป็นคนอื่นพูดอีกระเต้งก็คงระคายหูยิ่งนัก แต่เห็นว่าเป็นพ่อหนุ่มฟี้บีของฉันหรอกนะ ก็ยังระคายหูเหมือนเดิมจ้ะ แหะ บ่มีอีหยัง ๆ

              “คอลมีเคธี่เถอะ”

              ถ้าผู้บ่าวฝาหรั่งเอาแต่เรียกฉันว่า คาเท๊ง ๆ ๆ คงได้บอกอีแม่ว่าลูกเขยเจ้าเข้าโรงพยาบาล

              “โอเคครับ แล้ว.. มีอะไรหรือเปล่าครับ?”

              “เคธี่ชอบฟี้บีนะคะ สนใจไปเดตกันสัก 3-4 ท่า เอ้ย 3-4 ครั้งไหมคะ”

              เสียงนี้เล็กที่ถูกบีบให้แหลมราวกับเปรตที่ร้องอยู่หน้าวัดแถวบ้านอิฉัน แหม รู้จักไหมคะ ชาริทชากร้าน

              “เอ่อ ซอรี่ครับเคธี่ พอดีผมไม่ค่อยสะดวกน่ะครับ”

              มือข้อยปล่อยมือออกจากเด็กหนุ่มฟี้บีตรงหน้าทันที มือมันล่อยมือมันอ่อนเมื่อเธอบอกฉันว่าเราไม่เหมาะสมกัน~ เดี๋ยว ๆ เก็บไว้ร้องวันแต่งงานตัวเองเถอะอีไรท์

              “ทำไมล่ะ เคธี่สวยไม่ถูกใจคุณหรอ”

              ปากบีบลง ทำตาโตอ้อนมืออ้อนตีนผู้บ่าว ซึ่งหน้าที่รู้สึกผิดก็ทำให้อีกระเต้งต้องสวดมนต์ในใจสามจบเป๊ะ

              รักอีกระเต้ง หลงอีกระเต้ง ๆ ๆ ๆ  

              “โอ้ ไม่ใช่นะ เคธี่สวย แต่ผมคิดว่าเคธี่น่าจะเหมาะกับคนอื่นมากกว่า”

              โอ้ย ปฏิเสธยังไงอีกระเต้งก็ไม่ยอมหรอก

              “ไอไม่รู้ ถ้ายูไม่ให้โอกาสไอ แล้วยูจะรู้ได้ยังไงว่าเราเอากัน เอ้ย เหมาะสมกันหรือเปล่า”

              การแสดงต้องมา น้ำตาต้องเดิน ณ ชจรุด ชจรุด นรี๊

              “ขอโทษจริง ๆ ครับ”

              “ไฮ ฟี้บ ทำไมยูชักช้าจังเนี่ย”

              เสียงกระตูที่เปิดเข้ามาพร้อมเด็กสาวผมทองตาฟ้าในชุดนักเรียนจะทำให้หัวใจอีกระเต้งสลาย

              “แป๊ปเดียว ไอกำลังไป”

              “ขอโทษจริง ๆ นะครับ”

              เด็กหนุ่มเดินจากไปโดยที่หัวใจอีกระเต้งมันก็เจ๊บในอก หรือเฮาควรเอาไว้รักกันชาติดีพ่อหนุ่ม วีซ่าอีกระเต้งใกล้หมดแล้วนะ!

              “ทำไม อย่าบอกนะว่ามีคนมาจีบ”

              เด็กสาวหน้าตาสวยเกินหน้าเกินตาอีกระเต้งทำให้อีกระเต้งต้องเชิดหน้าขึ้นอย่างไม่ยอม ถ้าคอหลุดแล้วกลายเป็นผีกระสือบอกเลยว่าอีเด็กหน้าขาวนั่นไม่รอดแน่

              “เปล่า รอแป๊ป เดี๋ยวไอไปเอาของหลังร้านก่อน”

              เด็กหนุ่มฟี้บีเดินไปหลังร้าน โดยที่อีกระเต้งก็รีบเก็บของด้วยหัวใจที่ร้องไห้กระซิกกระซิก อยากได้ผู้บ่าวสักคนนามว่าฟี้บีมาปลอบใจ

              “ป้า แก่ขนาดนี้แล้วไม่เอาเวลาไปดูแลลูกดูแลผัวหรือไง๊”

              เดี๋ยว ๆ ๆ ว่ายังไงนะ

              “?”

              “เขาปฏิเสธไปแล้วยังมาตามตื้ออยู่ได้ ดูหน้าก็แก่แล้วนะ ปล่อยให้เด็กอายุ 18 เขาใช้ชีวิตเหอะ”

              เดี๋ยว ๆ ๆ อีเด็กนี่วอนตีนซะแล้ว ปากแจ๋วไม่พอยังทำหน้ากวนตีนอีก หม่อมแม่ไม่จำเป็นต้องช่วยเพราะเดี๋ยวทั้งมือและตีนของอีกระเต้งจะจัดการเอง

              “เดี๋ยวนะ ฉันหน้าแก่น่ะพอเข้าใจ แต่ลูกกับผัวนี่ฉันยังไม่มี เพราะพรมจรรย์ที่เก็บมาหลายปียังเก็บไว้ให้ผู้ชายที่ฉันรักจ้ะ”

              “โอ้โห ไม่บอกไม่รู้นะเนี่ย สงสัยไม่มีใครเอาเพราะมัวแต่มาตามตื้อเด็กจนน่ารำคาญ”

              อี กระ เต้ง จะ ไม่ ทน!!!

              “ไม่ทราบว่าหล่อนเอาอะไรมาพูดนังเด็กผี เอ้ย น้องหนูนี่ พี่ไม่เคยทำอะไรแบบนั้นหรอกจ้ะ”

              ยิ้มเหยียดแข็ง ๆ จนปากจะเป็นตระคริวเพราะอยากเบะสามสิบองศาใส่อีหน้าขาวลิ้นสองแฉกนี่

              “โอ้ย ป้า ฟี้บเล่าให้ฟังว่ามียัยป้าแก่ ๆ มานั่งกินกาแฟแล้วส่งสายตาอย่างกับอยากให้สนองนี้ดทางเพศที่ร้านทุกวัน ปกติมาไม่ยักเจออีป้าที่ฟี้บเล่าให้ฟัง แต่วันนี้ดูท่าจะเป็นเรื่องจริง”

              เดะ เดี๋ยวนะ ป้าแก่ ๆ ส่งสายตาอยากให้สนองนี้ด? เธออุตส่าห์ส่งสายตาอ่อยอย่างมีชั้นเชิงแล้วนะ ทำไมเด็กหนุ่มนั่นรู้ล่ะ แหม ดูท่าจะมีใจให้กัน

              เดี๋ยว ๆ อย่าเพิ่งเคลิ้ม ทำไม ทำไมว่าที่ลูกเขยของหม่อมแม่ถึงได้กล่าวถึงอิฉันด้วยถ้อยคำรุนแรงแบบนั้นด้วย เปิดเพลง หลงไฟ ของโบก้อนไลอี้ให้ที โอ้ย เจ็บไปทั้งหั้วใจ๋ ตั๊บไต ใส้พุง~

              “เอลลี่ ไปเถอะ”

              ผู้บ่าวในอนาคตของข้อยทำไมปากจัดจ้านยิ่งนัก กล่าวถึงอีแก่แบบอีกระเต้งอย่างนั้นได้ยังไง กระซิกกระซิก

              “ไปแล้วป้า ปล่อยให้เด็กมันมีความสุขเถอะนะ ขอร้อง”

              “เอลลี่! ไปพูดกับคุณเคธี่อย่างนั้นได้ยังไง”

              ถ้าเธอไม่รักชั้นอย่ามาให้ความหวังกันด้วยการปกป้องใจ~ โอ้ย ขอไปร้องไห้แพพ อีกระเต้งจะไปร่าน อีกระเต้งจะลืมผู้บ่าวหน้ามนคนใจร้ายนี้ โดยก่อนไปก็ขอแก้ข่าวหน่อย

              “ฉันอายุเพิ่ง 25 คำว่าป้าเอาไว้เรียกแม่เธอเถอะย่ะ”

              สบัดบ๊อบใส่อีเด็กหน้าขาวใสแล้วผู้บ่าวฝาหรั่งคนใจร้ายก่อนจะเดินออกจากร้านไปด้วยหัวใจ 3 ช. ชอกช้ำชา อีกระเต้งแค่อยากมีผัวเด็ก อีกระเต้งแค่อยากโดนเย็ด เดี๋ยว ๆ

              1 เดือนที่เสียไปไม่ได้อะไรนอกจากคาเฟอีนในเลือดที่สูงขึ้นทุกวัน

              หม่อมแม่คะ อีหล่าขอโทษษษเด้อออ

              หอบกระเป๋ากลับบ้านนาเรา~ ลูกหล่าก็หวังว่าหม่อมแม่จะเข้าใจ ไม่เอาอีกระเต้งไปไถนาแทนควายก็แล้วกัน

ช่วงสายของ 3 วันต่อมา 

              อุตส่าห์สัญญิงสัญญากับตัวเองว่าอีกระเต้งจะไม่มาเหยียบที่ร้านนี้อีก แต่กลับห้องไปจะโทษอะไรได้นอกจากความช้ำมันซ้ำทรวง โดนแองเจิลใจร้ายให้สมองที่ไม่กลวงลืมหยิบกระเป๋าตังไปด้วย

              อีกระเต้งไม่สนใจหรอก หัวใจอีกระเต้งมันแค่ปริไม่ได้แตกเพราะฉะนั้นอีกไม่กี่วันอีกระเต้งก็คงทำใจได้

              ออกมาข้างนอกโดยที่ไม่ต้องจัดหนักจัดเต็มอย่างเคยเพราะถึงยังไงเด็กผู้บ่าวหน้าใสก็คงไม่ชอบอีแก่แบบเธอ! เห็นดูน่ารัก สุภาพเรียบร้อยจนอยากมอบโล่ลูกเขยของหม่อมแม่ให้ ไม่น่าเชื่อว่ามันจะเป็นเพียงแค่ภาพล้วงตา (ไรท์: เพี้ยนแล้วเพี้ยนอีก เฮ้อ)

              วันนี้อีกระเต้งเลือกนั่งนอกร้านแม้ว่าอากาศจะเย็นจนกีสั่น ลมแรงอย่างวิปริตแปรปรวนแตกต่างจาก 3 วันที่แล้ว เสียงร่มที่ตั้งอยู่ทำให้อดเงยหน้าไม่มองแล้วคิดว่ามันจะปลิวตกลงมาใส่หัวคนสวยหรือเปล่า

              “เข้ามานั่งข้างในสิครับ”

              เสียงคุ้นเคยของคนที่อิฉันกำลังตัดใจเอ่ยหลังจากเปิดประตูมาบอก อยากใจแข็งอยู่หรอกแต่กลัวว่าหัวจะแบะเสียก่อน

              เดินเข้าไปในร้านที่มีเด็กหนุ่มใจร้ายเปิดประตูรอ เข้าไปก็นั่งที่หลบมุมหน่อย ใจมันยังไม่สมานดี งดมองหน้าอดีตว่าที่สามีนับจากนี้ไป ชิ้ช้ะ

              “รับกาแฟไหมครับ”

              โอ้ย คนอุตส่าห์หนีมาแหม๋ ยังเดินเข้าถามอีก เดี๋ยวเดินไปสั่งเองจ้าบ่ต้องกลัวว่าจะเข้ามานั่งฟรี ๆ

              “เดี๋ยวเดินไปสั่งค่ะ”

              เอ่ยบอกเสียงสุภาพเพราะกลัวสะบัดสะบิ้งใส่จะโดนด่าให้ได้ว่าไร้มารยาท แหม พูดดี ๆ

              “สั่งเลยก็ได้ครับ”

           โอ้ย โอ้ย แสบตา อย่ามายิ้มได้บ่!  

              “งั้นเอานมอุ่นก็แล้วกันค่ะ”

              “หื้ม เพิ่งเคยเห็นคุณเคธี่ดื่มอย่างอื่นนอกจากกาแฟ”

              ไปเถอะพ่อหนุ่ม หัวใจอีกระเต้งมันยังบ่หายดี

              “หลังจากนี้คงไม่อยากดื่มกาแฟอีกแล้วล่ะค่ะ มันฝังใจ!”

              รู้ว่าคนไม่ใช่ทำยังไงก็บ่แม่น ไม่อยากทำร้ายความรู้สึกของเด็กหนุ่มตาฟ้าหน้าใสนี้หรอกแต่ใจเธอมันก็เจ๊บเมื่อนึกขึ้นมาว่าโดนเรียกว่า ป้าแก่ ๆ

              “เอ่อ ผมไม่รู้ว่าเอลลี่พูดอะไรกับคุณเคธี่แต่”

              “โอ้ย พูดความจริงน่ะค่ะ ไม่มีอะไรหรอก นมขอแบบอุ่นจนร้อนเลยนะคะ พอดีว่าอยากได้อะไรมาลวกคอ”

              ตัดบทไปก่อนที่หัวใจดวงน้อย ๆ ของเคธี่จะกลับไปมักเด็กหนุ่มฟี้บีอีก ทำไมการจะเอาใครที่ถูกสเป็คมาทำผัวนี่มันยากเย็นเหลือแท้

              “ครับ”

              พอเด็กผมบลอนด์ทองตัวสูงเดินออกไป อีเคธี่ก็ต้องมานั่งคิดว่าจะกล้าถามเรื่องกระเป๋าตังที่ลืมไว้ได้ยังไง ยิ่งคิดถึงเหตุการณ์วันนั้นก็ยิ่งเจ็บในใจ ไม่ใช่อะไรอยากตบเด็ก!

              พอแก้วนมอุ่นมาเสิร์ฟก็มีกระเป๋าตังสีชมพูฟริ้งคุ้นเคยวางลงข้าง ๆ เงยหน้าที่วันนี้ไร้เครื่องสำอางแต่ก็ไม่อายเพราะคนมันจะงามทำยังไงก็งาม แต่งหน้าไปก็เสียเวลาเฉย ๆ ฮึ้ยยย

              “คุณเคธี่ลืมไว้เมื่อ 3 วันก่อนน่ะครับ”

              “ขอบคุณค่ะ”

              โอ้ย ดีใจ อย่างน้อยก็ลืมไว้ที่นี่จริง ๆ ขอบใจ๋เจ้าพระคุณเจ้า ถ้าให้ดีส่งผัวมาให้ลูกเจ้าก็ดีนะเจ้า

              ยังไม่ทันที่อดีตว่าที่ผู้บ่าวเก่าจะได้พูดอะไรต่อ ลูกค้านักเรียนม. ปลายก็เข้ามาในร้าน เห็นเด็กนักเรียนแล้วอยากเดินถอยห่าง (ห้ามผวนนะ!) เธอละรู้สึกเกลียดจริง ๆ ทำไมเด็กพวกนั้นถึงได้รับโอกาสมากกว่าอีกระเต้งด้วย อายุอีกระเต้งก็ห่างจากพ่อหนุ่มฟี้บีแค่ 7 ปีเอ๊ง ตอนที่อีกระเต้งเล่นหมากเก็บเป็น พ่อหนุ่มฟี้บีก็ปฏิสนธิในไข่ของฮิสมาเธ๊อะแล้วเถอะ

              อีกระเต้งกระดกนมเข้าปากอึก ๆ อย่างแค้นใจ รอยยิ้มเจิดจรัสของพ่อหนุ่มวัยใสทำให้อีกระเต้งสะท้านในอก หัวเราะคิกคักกันดีนักเชียว อีกระเต้งจะหอบกระเป๋ากลับไทยแลนด์แล้ว ไม่องไม่เอามันแล้วฝาชีฝรั่ง

              หันหน้าหนีจากเด็กหนุ่มที่ยืนคุยกับเด็กสาวม. ปลายหลายคนมาตั้งใจกินนมในแก้วให้หมด จะได้รีบหนีกลับห้องเก็บของกลับบ้านไปซบอกหม่อมแม่

              “โอ้ สาวเอเชีย ขายกี่บาท ๆ ฮ่า ๆ”

              เสียงของผู้ชายอายุรุนราวคราวเดียวกับพ่ออีกระเต้งที่กำลังเดินผ่านไปแต่คำพูดที่ดูก็รู้ว่าหมายถึงอะไรก็ทำให้อีกระเต้งแทบปรี๊ดแตก

              “ไอคนเอเชีย แต่ถ้ายูอยากได้ก็ไปถามแม่ยูไป๊ว่าเคยขายกี่บาท”

              เหยียดมาเหยียดกลับไม่โกง บอกเลยว่าอีกระเต้งปากแซ่บยิ่งกว่าแจ่วบองดองปลาแดกมา 3 ปี คนแม่งกำลังเฮิร์ต ยูโนวบ่

              “อ้าว อีนี่ ถามดี ๆ หน้าอย่างกับหนังหียังปากดีอีก”

              “ว้าย ขอบคุณที่ชมว่าหน้าตาดีอย่างกับหีของแม่มึง”

              อะไรไม่รู้พุซซี่ ๆ จะให้หยาบคายอยู่ฝ่ายเดียวก็เกรงใจอ่ะนะ

พลั้ก!

              ปะ ป้าดดด กล้ามาผลักหัวอีกระเต้งได้ยังไง!

              ตั้งแต่เกิดมา 25 ปีหม่อมแม่อิฉันยังไม่เคยแม่แต่ตี หัวอีกระเต้งมีไว้ให้ผู้ชายจับตอนที่กำลังอมคxยให้เท่านั้นค่า

              ลุกขึ้นผลักอีฝรั่งตัวสูงนี่กลับอย่างแรง คนในร้านก็หันมามองสงครามมวยกันให้พรึบอย่างกับรอดูหมอลำขึ้นแสดง อีกระเต้งไม่ต้องให้ใครมาปกป้องค่ะ ผู้ชายก็เหอะใช่ว่าจะกลัว

              “เป็นเหี้ยอะไรคะ เหยียดคนเอเชียเพราะเขาเป็นคนแล้วมึงเป็นตัวเหี้ยหรอ”

              “อีนี่!”

              “ทำมะ ทำมะ จะตบหรอคะ ไหน ๆ ดูหน่อยสิ ว่าแรงเหวี่ยงหางของตัวเหี้ยมันแรงแค่ไหน”

              ลอยหน้าลอยตาตอบกลับไป อีฝรั่งหน้าเหียกนี่ก็เตรียมเหวี่ยงสบัดหางใส่ใบหน้าของอีกระเต้ง

              “ทำอะไรครับ!”

              อะ เอ้า มาห้ามไว้ทำไมคนมันกำลังห้าวตีน ผู้บ่าวฝาหรั่งที่พละกำลังร้อยแรงม้าจับเข้าที่แขนของอีลุงนั่น แน่นอนว่าหัวใจไม่รักดีมันก็แอบระริกระรี้ไปกับเด็กหนุ่ม

              โอ้ย อีหยังของอีกระเต้ง เขาแค่ไม่อยากให้ร้านของเขาพังเพราะการกัดกันของลูกหมากับตัวเหี้ยค่า

              “ปล่อยสิวะ หึ้ย จำไว้นะอีหน้าหี”

              “รีบมาเอาคืนก่อนที่แม่มึงจะตายนะคะ”

              อีลุงนั่นฟึดฟัดออกไปก่อนที่สายตาของอีกระเต้งจะรีบหลบตาสีฟ้าของผู้บ่าวหน้ามน ตัดใจเท่ากับตัดใจ ขออภัยที่ใช้คำหยาบในร้านของท่าน

              “ขอโทษที่ก่อเรื่องในร้านนะคะ”

              “เคธี่เป็นอะไรหรือเปล่าครับ”

              เด็กหนุ่มถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงจนอย่างเอาไม้แคะหูมาแคะแล้วฟังดูอีกทีเผื่อว่าอีกระเต้งจะไม่ได้คิดไปเอง

              “ไม่เป็นอะไรค่ะ ขอตัวนะคะ”

              รีบไปก่อนที่อีพุซซี่ลูกรักมันจะสั่นระริก หนูไม่เหมาะกับคxยนี้ลูก ใจเย็ด ๆ ไว้ ฮึ้ยเล่ฮึ้บ!

              “คุณเคธี่นั่งในร้านก่อนเถอะครับ เผื่อออกไปแล้วผู้ชายคนนั้นยังดักรออยู่ไม่ไกล”

              อ้าว ๆ ๆ อย่ามาแตะอั๋งกันนะผู้บ่าว ใจอีป้าแก่ ๆ คนนี้มันยิ่งอ่อนไหวง่ายอยู่

              หลังจากที่โดนเด็กหนุ่มฝาหรั่งดันตัวให้นั่งลงกับเก้าอี้เหมือนเดิม อีกระเต้งก็มองตามแผ่นหลังกว้างที่เคยอยากเอียงซบโอบกอดมาตลอดแรมเดือนด้วยสายตาละห้อย

              เฮ้อออ ถ้าอีกระเต้งเกิดเร็วกว่านี้สัก 5 ปีคงไม่กลายเป็นอีป้าแก่ในสายตาเด็กม.ปลายแบบนั้น นั่งหน้าเครียดละเมียดความทุกข์ใจ ชีวิตมันเศร้าเด้อีแม่ อีหล่าอยากกินเหล้าขาวแกล้มปิ้งหนังความที่อีพ่อทำ

              “ทานเค้กก่อนสิครับ ผมเลี้ยง”

              เอ้า อีหยังอีกล่ะนี่

              เดินมาวางจานเค้กชิ้นสีขาวที่มีเกร็ดขนมสีเหลืองทองโรยอยู่ แก้วกาแฟร้อนที่วางคู่กันทำให้อีกระเต้งอดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้นไปมอง

              เด็กหนุ่มฟี้บีมองมาที่เธอด้วยรอยยิ้มจนกีอีกระเต้งสั่นระรี้ระริกเพราะความอยากได้ผัวเด็กมันขึ้นตา!

              ไม่ได้ ๆ ๆ ๆ นึกถึงคำพูดอีเด็กหน้าขาวไว้ ว่าปล่อยว่าให้เด็กหนุ่มไปเจอสิ่งที่ดีเถอะ  

              “เฮ้อ” นั่งจ้วงเค้กขึ้นมาชิมก่อนจะตาโตเพราะมันอร่อยแท้ มัน ๆ แต่ไม่เลี่ยน หวานหน่อย ๆ มีกลิ่นนมกับวนิลาด้วย ยิ่งจิบกาแฟรสชาติโปรดยิ่งรู้สึกว่านี่มันสวรรค์ของอีกระเต้ง โอ้ยยย มัก ๆ ๆ ๆ ผู้บ่าวคนนี้ เอ้ย ขนมจานนี้

              พอดื่มด่ำกับรสชาติที่ดีจนหมดก็คิดว่าต้องซื้อกลับบ้านไปกินอีกสัก 10 ชิ้น

              ลุกเดินไปคิดตังพร้อมสั่งเค้กแบบเดียวกับเมื่อกี้นั้นกลับบ้าน 10 ชิ้น

              “เอาเค้กแบบเมื่อกี้ด้วยค่ะ 10 ชิ้น แล้วก็ค่านม กาแฟ แล้วก็เค้กเมื่อกี้คิดรวมเลยนะคะ”

              ไม่อยากให้ใครมาเลี้ยงเพราะสงสาร กระซิกกระซิก (ไรท์: ทอแหลลล)

              “บอกแล้วไงครับว่าเลี้ยงคุณเคธี่ ส่วนเค้กนั้นที่ร้านเราไม่มีขายครับ”

              “อะ อ้าว แล้ว..”

              “เป็นเค้กที่คุณแม่ทำให้ทานเฉพาะที่บ้านน่ะครับไม่ได้วางขายในร้าน ท่านแบ่งไว้ให้ชิ้นนึงพอดีเลยเอาให้คุณเคธี่ลองทาน”

              เอ้า แล้วอีเคธี่ต้องทำยังไงล่ะคะ เสียดายแท้ มันอร่อยถูกใจเหมือนกับผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้านี้เธอตอนนี้เลยอ๊า

              “งั้น เอ้ะ หมายความว่าคุณแม่ของฟี้บีเป็นคนทำเค้กในร้านหรอคะ”

              “ใช่ครับ จะบอกว่าเป็นธุรกิจครอบครัวก็ได้ เพราะคุณแม่เป็นคนทำขนมเค้กไว้วางขาย ส่วนผมก็มาช่วยคุณพ่อดูแลร้าน”

              ก็แย่ละ แล้วที่อีกระเต้งคิดมาตลอดเกือบเดือนว่าเด็กหนุ่มตรงหน้าเป็นเพียงเด็กมัธยมปลายมารับพาร์ทไทม์ก็ไม่ใช่น่ะสิ

              เธอให้ทิปส่วนตัวกับเด็กตาสีฟ้านี้ไปเพราะถือว่าช่วยเป็นสินน้ำใจที่แอบเต็มไปด้วยความใคร่ ไปแต่งกลอนไหมถ้าจะให้คล้องจองกันขนาดนี้ แค่ก ๆ สติ! หมายถึงเงินอีกระเต้งก็เข้าธุรกิจร้านของเด็กหนุ่มหมดน่ะสิ โอ้ย อดีตลูกเขยหม่อมแม่เป็นถึงลูกชายเจ้าของร้านแกฟาเลยหรอเนี่ยยย (อันนี้ผวนได้ค่า)

              “ถ้าอยากทานอีกไว้ไปทานที่บ้านด้วยกันไหมครับ”

              แค่ก ๆ เดี๋ยว ๆ อีป้าแก่ ๆ คนนี้คิดไปไกลนะหนู

              “เอ่อ ไม่เป็นไรดีกว่าค่ะ กลัวท่านจะหาว่าอีป้าแก่ ๆ เอ้ย เคธี่เข้าไปหวังเคลมลูกชายท่าน”

              ซึ่งมันก็เป็นอย่างนั้นอีหลีจ้าอีแม่จ๋า

              “คุณเคธี่ครับ ผมขอโทษแทนเอลลี่จริง ๆ คุณเคธี่ไม่ใช่ป้าแก่ ๆ สักหน่อย”

              “โอ้ยยย 555555 ไม่หรอกค่ะ”

              หัวเราะอย่างเว่อร์วังไว้โดยที่ก็คิดว่าอีเด็กเอลลี่อย่าได้เดินผ่านหน้าเธอไปก็แล้วกัน คงได้หยุมหัวกันสักตั้งอ่ะบอกเลย

              “ที่เอลลี่พูดไม่ใช่เรื่องจริงนะครับ ผมเคยเล่าให้เอลลี่ฟังก็จริงว่ามีคุณผู้หญิงคนหนึ่งชอบมาทานกาแฟที่ร้าน แต่ไม่เคยบอกว่าเป็นอีป้าแก่ ๆ เลย ส่วนสายตาที่มอง.. ก็บอกว่ามันหวานเยิ้มแปลก ๆ เฉย ๆ”

              555555 อีเอลลี่ อีเด็กนรก!!!

              “เป็นเรื่องปกติที่แฟนจะหึงน่ะค่ะเลยใส่ไฟปกป้อง สงสัยคงเป็นห่วงฟี้บีมากไป แต่ไม่ต้องกลัวนะคะ เคธี่จะกลับไทยแลนด์แล้วล่ะค่ะ ฮ่าๆ”

              หัวเราะเข้าไว้แม้ว่ามันจะเปลือกปลอมแค่ไหน แต่อยากตบปากอีเด็กเอลลี่อันนี้พูดจากใจจริง

              “ผมยังไม่มีแฟนครับ”

              “55555 ค่ะ คะ!?”

              ก็แย่ละ เดี๋ยววววพ่อหนุ่มมมมม

              “ที่บอกว่าไม่สะดวกไปเดทกับคุณเคธี่เพราะคุณแม่ไม่อยากให้มีแฟนถ้ายังไม่จบเกรด 12 น่ะครับ”

              ป้าดดดด แม่เป็นตาหวงลูกชายแท้ แต่ก็น่าหวงแหละ งั้นเด็กหนุ่มก็ยังบ่เคยมีแฟนน่ะสิ ถ้ายังไม่เคยมีแฟนก็แสดงว่า ว่า ว่า โอ้ย ใครจะได้เป็นคนเปิดซิงลูกชายบ้านนี้น้อ

ฉันน่ะสิ ฉันน่ะสิ 

              บร๊านาแกร๊ ทำไมจู่ ๆ เพลงนี้มันก็เข้าในหัวของอีกระเต้งได้ ครุกคริก

              “แลกเบอร์กันไว้ไหมครับ ยังไงก่อนกลับไทยแลนด์คงได้ไปชิมเค้กฝีมือคุณแม่ผมหลายมื้อเลย อ๋อ คุณแม่ทำอาหารฝรั่งเศสอร่อยมากเลยนะครับ ไว้ลองไปชิมที่บ้านผมกัน”

              เอ้า เอ้า เอ้า พูดอย่างนี้ หระ หรืออีกระเต้งจะได้ผัวฝาหรั่งไปฝากหม่อมแม่ที่แดนอีสานจริง ๆ กรี้ดดด

              “ถ้าคุณแม่ฟี้บีรู้ว่าคนที่ลูกชายพาไปบ้านด้วยคิดไม่ซื่อกับลูกท่านอยู่ เคธี่คงโดนไล่ออกมาแน่เลยค่ะ ฮ่า ๆ”

              แลกเบอร์แลกใจกันเรียบร้อยก็กระเซ้าผู้บ่าวน้อยไปอีกหนึ่งกรุบหนึ่งใจ

              “งั้นคุณเคธี่ก็ต้องไปขอคุณแม่ผมแล้วล่ะครับ ถ้าท่านอนุญาตผมคงได้มีแฟนก่อนเรียนจบไฮสกูล”

              ต๊ายยยยย ร้ายกาจ! (เสียงแบบรอน วีสลีย์ด้วยนะทุกคนนน)

              “พูดอย่างนี้ใจคอไม่ดีเลยนะคะ”

              กลัวว่าจะอ๊อก หมายถึงอ๊อกน้ำ แหน่ น้ำ หมายถึงน้ำเปล่าจ้ะ

              “ไว้เจอคุณแม่แล้วอย่ากลัวที่จะขอล่ะครับ”

              แหน๊ ตั้งแต่เกิดมาคำว่ากลัวไม่เคยมีในพจนานุกรมอีกระเต้งค่า

              “จะขอเอาลูกชายท่าน เอ้ย ขอเดทกับลูกชายท่านทั้งที โอกาสดี ๆ คงไม่ได้มีมาบ่อย ๆ เคธี่ไม่กลัวหรอกค่ะ”

              ซ้อมอ้าขารอลูกชายเขามาเกือบเดือนแล้วจ้า 

              ดูท่าว่าอีแม่จะไม่ต้องผิดหวังเพราะกลัวว่าอีกระเต๊งจะไม่มีผัวฝาหรั่ง ผัวเด็กคนนี้ได้เป็นของอีเคธี่แน่นอนร้อยเพอร์เซ็นต์!

              พี่วัวพี่ควายที่ถูกขายไปดูท่าจะไม่เสียความตั้งใจของหม่อมแม่ซะเปล่า เคธี่จะสู้นะคะ! คริกคริก

              อีกระเต้งเตรียมตัวหลังยอกไว้เลย แรงเด็กพลังม้า แรงม้าพลังเด็ก ถึงกีจะแหกแต่ก็ยอมแลกเพื่อความฝันของหม่อมแม่ น้ำจะสู้ สู้เพื่อพี่โชนนะคะ

              สุดท้าย อีกระเต้งต้องขอลาไปก่อนเพราะแอร์ไทม์จบครบ 10 หน้าแล้ว กรี๊ด เร็วมาก อีไรท์คงล้างกียังไม่ทันแห้งเลยด้วยซ้ำ ถ้าอยากรู้เรื่องราวของอีกระเต้งและเด็กหนุ่มฝาหรั่ง ณ เมืองเลินเดิ่นต่อก็ต้องไปหยุมหัวอีคุณไรท์คนเขียนต่อกันเอาเองแล้วล่ะค่า

              หวังว่าอีกระเต้งจะไม่ได้มีลูกตาบลอนด์ผมฟ้า เอ้ย ตาฟ้าผมบลอนด์เป็นโขยงไปฝากหม่อมแม่ที่แดนอีสานตำนานมรดกโลกบ้านเชียงก่อนก็แล้วกัน อะครุกอะคริกกก~ ไทม์ทูเซย์กู๊ดบาย บ๊ายบายค่า😉  

♥