"นี่คุณ เบาๆ เดี๋ยวก็เมาหรอก" น้ำฟ้าพยายามห้ามปรามอีกฝ่ายที่กระดกไวน์ราวกับน้ำเปล่า
"เมาก็ดีสิ อย่างน้อยฉันก็ไม่ต้องเครียด" ใช่ วันนี้เธอเครียด ถึงได้ออกมาดื่มข้างนอก เมื่อเย็นที่แม่ของเธอโทรมาก็เป็นเรื่องเดิม ก็เป็นเรื่องงานแต่งของเธอกับทวีเดชอย่างเช่นทุกครั้ง
"คุณมีเรื่องให้เครียดหรอคะ" ถึงว่าวันนี้อีกฝ่ายแปลกๆไป ปกติถ้าเห็นหน้าจะต้องมาแขวะเธอแล้ว แต่วันนี้เธอกลับทำหน้านิ่ง ราวกับมีเรื่องกำลังให้คิดในใจ คิ้วขมวดปม ราวกับกำลังคิดอะไรอยู่ตลอดเวลา เอาเป็นคืนนี้เธอจะเห็นใจ บริการเต็มที่แล้วกัน
"ก็พึ่งบอกไป เธอหูตึงหรอ ยัยขี้อ่อย"
ขอถอนคำพูด แม่จะเอาขวดไวน์ฟาดให้สลบมันตอนนี้แหละ
"ถ้าคุณจะเอาฉันว่านั่งว่า นั่งด่านะ ฉันจะกลับ หรือถ้าเหงาปาก เดี๋ยวฉันเอาจ่าเฉยมานั่งเป็นเพื่อน คุณจะได้ไม่ต้องมีคนเถียงดีไหมคะ"
#######
นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของทางผู้แต่งเท่านั้น รูปตัวละครเป็นเพียงบุคคลอ้างอิง ชื่อและสถานที่เป็นเพียงบุคคลอ้างอิงเท่านั้นนะคะ 🙏
"ไม่เอา มันไม่น่ารำคาญเหมือนเธอ" มือเรียวยื่นแก้วเปล่าให้อีกฝ่ายได้รินไวน์ลงให้เต็มแก้ว
อันนี้คือชมใช่ไหมนะ