"คุณร้ายกาจขึ้นทุกวันนะ รู้ตัวรึเปล่า" ชายหนุ่มบอกหญิงสาวด้วยสายตาที่แฝงความหมาย "ฉันเป็นเด็กเรียนเก่ง ไม่ว่าคุณจะสอนท่าไหนฉันจำได้หมด" หญิงสาวพร้อมจะตอบสนองและให้ในสิ่งที่เขาต้องการได้ทุกรูปแบบ

      สาวๆ ต่างพากันวิพากษ์วิจารณ์ ชายหนุ่มผู้ซึ่งให้หญิงสาวมิโอกาสได้ไปทานข้าวฟรี ซึ่งมีข้อแม้อยู่ว่าถ้าชายหนุ่มถูกชะตาหญิงสาวคนไหน ถึงจะออกมาพบปะและพูดคุยด้วย 

         “สุดท้ายก็ไม่เลือกใคร”  

         “กูว่านะ ประธานบริษัทนี้ ไม่ปกติแน่นอน” 

         “ไปหมดห้อง เราแล้วรึเปล่า ไม่เห็นจะเลือกใครสักคน” 

         “ยังไปไม่หมด” 

         “ยังเหลือ พวกเด็กเรียน”  เจ้าแม่คนสวยประจำห้องโวยวายเพราะเธอไม่สามารถพิชิตใจชายหนุ่มได้ เลยพาลหาเรื่องคนที่ยังไม่ได้ไป 

         “สวยขนาดกู ยังไม่เลือก ประธานงี่เง่าจะเลือกแบบไหนก่อน หรือแบบพวกเด็กเรียนนี่เหรอ จืดชืดจะตาย” 

        ปอย หญิงสาวที่เป็นที่หนึ่งมาตลอดในด้านการเรียน กีฬา และเธอมีดวงตาที่กลมโต ใบหน้าหวาน หน้าตาสะสวยที่ไม่เหมือนใคร เธอได้ยินเสียง ตั้งแต่ ทั้ง สี่ ห้า คนเดินเข้ามาและพูดกันในห้องเรียน แต่หญิงสาวไม่นึกว่ามันจะเกี่ยวอะไรกับเธอ จนกระทั้ง หนึ่งในนั้น ใช้นิ้วจิ้มมาที่หัวของเธอ 

         “ เป็นบ้าอะไร แค่ผู้ชายไม่เลือก มึงก็มาพานพวกกู อีลินลี่” หญิงสาวยืนขึ้นพร้อมชี้หน้าคนที่ใช้มือจิ้มมาที่หัวของเธอเมื่อสักครู่นี้ ซึ่งมันมีชื่อว่าลินลี่ และทุกคนที่อยู่บริเวณนั้นรวมถึงเพื่อนของเธอด้วย อ้าปากค้างมองเธอเหมือนไม่เคยเห็นมาก่อน คงเป็นเพราะเธอไม่เคยพูดจาออกมาแบบนั้น 

         “ มึงเรียก กูว่าอะไรนะ” อาการของลินลี่หน้าแดงก่ำ ปากสั่น ชี้ ไปที่หญิงสาว 

         “อี ลินลี่” ลินลี่ปรี่เข้ามาจะตบปาย โดยที่ปายก็ตั้งท่ารับอยู่แล้ว  

         “มึงเข้ามา แต่กูบอกมึงก่อน ว่ากูเทคอนโด ติดทีมชาติ”  

         “มึงว่ากูจะกลัวมึงเหรอ อีเด็กเรียน” ลินลี่ถอยออกห่างปายไปยืนกับ กลุ่มเพื่อนๆของเธอ ส่วนเพื่อนกลุ่มของปาย ได้แต่จับมือปายอย่างให้กำลังใจ 

         “ กูไม่ได้ชื่ออีเด็กเรียน กูชื่อปาย เข้าใจมั้ยอีลินลี่” 

         “กริ๊ดดดดดดดดด พวกมึงจับมันให้กูที กูจะตบอีปาย” 

         “พวกมึง แต่ ละคนเข้ามาเลย กูไม่กลัว และพวกมึงฟังไว้ตั้งแต่วันนี้ กูและเพื่อนกูจะไม่ให้พวกมึง มึง มึง ลอกการบ้านอีกต่อไป “ ปายชี้หน้าแต่ละคน ทำให้พวกนาง นาง นาง ถอยออกไปและก้มหน้าลงอย่างน่าสงสาร 

         “เอ้อ มึงเก่ง  กูยอมก็ได้ แต่กูถามอะไรหน่อย ว่ามึงทำไมแอ๊ปเด็กเรียนแถมพูดเพราะอยู่ได้ตั้งนาน” ลินลี่เห็นถ้าไม่ดีเพื่อนไม่เอาด้วยเลยถามปายเสียงอ่อนลง 

         “กูพูดดีเฉพาะคนที่พูดดีทำดีกับกู ส่วนมึงบังอาจมาจิ้มหัวกู กูไม่เตะมึงก็บุญมึงแล้ว จำไว้” ปายทำท่าทางยกขาข้างหนึ่งไปด้วย เพื่อนๆ ต่างพากับตบมือ 

         “เอ้อ ก็ได้กูขอโทษ มึงพอใจรึยัง”  

         “ มึงกล้าขอโทษ กูก็จะยกโทษให้ “ ปายพูดแค่นั้น แล้วลงนั่งที่เดิมเหมือนไม่เคยเกิดอะไรขึ้น 

         “ จะไม่ให้กูไปลงที่มึงได้ยังไงละอีปาย “ ปายหันไปมองหน้าลินลี่ด้วยสายตาเอาเรื่อง ที่เรียกปายว่าอี  อีก 

         “ มึงเรียกกูว่าอะไรนะ พูดใหม่ซิ”  

         “ เอ้อๆๆๆๆ ปาย แกคิดดูฉันสวย เซ็กซี่ทึ่สุดในห้องแล้ว ผู้ชายยังไม่เลือกฉัน แล้วถ้าเลือกคนอย่างแกคงแย่ ฉันจะเอาหน้าไว้ที่ไหน” ปายสวนกลับทันที 

         “เอาไว้ที่หัวเน่าๆ ของ แกนั้นแหละ”  

         “ เอาแบบนี้มั้ยปาย แกไปกินข้าวที่ภัตาคารหรู นี่ดูซิ ดูว่าผู้ชายจะเลือกแกรึเปล่า ถ้าไม่เลือก ฉันจะได้สบายใจ”  

         “ ทำไมฉันต้องไป ฉันไม่เห็นอยากไป จะเลือก ไม่เลือก ก็ช่างเขา ไม่เห็นเกี่ยวกับฉัน” ปายตอบพร้อมกับยักไหล่ 

         “ อ้าวก็ฉันอยากรู้ ว่าประธานบ้านี่ชอบผู้หญิงแบบไหน” 

         “ไม่เกี่ยวกับ ช้านนนน แกอยากรู้ แกก็ให้คนอื่นไปซิ “ 

         “ไปหมดแล้วปาย” เพื่อนๆ พากันพูดเป็นเสียงเดียวกัน  

อะไรของเพื่อนๆ ในห้อง ไปกันตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วภัตตาคารนี้คืออะไร ทำไมทุกคนได้ไป และทำไมต้องไป และหวังว่า แนนเพื่อนของปายที่มีคนเดียวคง ไม่ได้ไปด้วยนะ  ปายได้แต่คิด 

         “ แนน แนนก็ไปกับเค้า แล้วเหรอ” แนนส่ายหน้า ด้วยสีหน้าที่ตื่นตะหนก คงเพราะกลัวลินลี่จะหาเรื่อง 

         “ใครจะบ้าชวน แนนไปด้วย ขี้เหร่จะตาย อ้วนก็อ้วน” ลินลี่ปากไม่ดีนัก แต่มองไปที่แนน แนนกลับไม่โกรธอะไรได้แต่ยิ้มให้ 

         “ปากเธอ รู้จักให้เกียรติ คนอื่นบ้างนะ ไม่งั้นฉันจะสั่งสอนมันเอง”  

         “โอเค โอเค ตกลงเธอจะไปใช่มั้ย ผู้ชายให้กินอาหารฟรี ถ้าเขาชอบเธอเขาจะออกมาหาเธอ” 

         “ ผู้ชายบ้าอะไร ทำไมฉันต้องไป”  

         “ เธอก็แค่ ยัยขี้ขลาด ยัยเด็กเรียน หน้าตาก็งั้นๆ “ ปายโกรธจนเลือดขึ้นหน้า ที่ถูกสบประมาท 

         “ ได้.......... ฉันจะไป และไป กับ แนนด้วย พอใจรึยัง แล้วฉันไป จะได้อะไร” เสียงโฮ่อิ้วววว ของเพื่อนๆ ดังกันทั้งห้อง ส่วนแนน ได้แต่ส่ายหน้า เหมือนไม่อยากไป 

         “ถ้าผู้ชายเลือกเธอ ฉันจะกราบเท้าเธอ แต่ถ้าผู้ชายไม่เลือกเธอ เธอต้องกราบเท้าฉัน” ลินลี่กอดอกดูมั่นใจว่า ผู้ชายไม่เลือกเธออย่างแน่นอน 

         “เดี๋ยวก่อน ทำไมฉันต้องกราบเท้าเธอ ฉันก็แค่จะไปเฉยๆ ผู้ชายจะเลือกไม่เลือกไม่เห็นเกี่ยวกับฉัน เอาแบบนี้แล้วกัน ไม่ต้องมีใครมากราบเท้ากัน” 

         “กลัวละซิ” 

         “ถ้าผู้ชายเลือกฉัน เธอ ต้องจ่ายเงินทุกครั้งที่ลอกการบ้านฉัน ส่วนราคาฉันกำหนดเอง แต่ถ้าผู้ชายไม่เลือกฉัน ฉันจะให้ลอกการบ้านฟรี” เธอพูดไปอย่างนั้นแหละเพราะปกติ ลินลี่ก็ลอกการบ้านเธอฟรี เป็นประจำอยู่แล้ว และเธอก็ไม่คิดว่าผู้ชายจะเลือก ถึงเลือกเธอก็ไม่เอา มีทีไหน ให้ไปกินข้าวฟรี เพื่อจะเลือกสาวไปเป็นแฟน คงไม่ปกติแน่ผู้ชายคนนี้ เธอคิดอยู่คนเดียว 

         “ ตามนั้น “ ลินลี่ยิ้มเจ้าเล่ห์ คงไม่มีแผนอะไรนะ 

         “ เล่ารายละเอียด มาให้ฉันฟังให้หมดก่อน และฉันจะไป หลังเลิกเรียนวันนี้เลย  

         “ มด เล่าซิ” 

         “ ก็ไม่มีอะไรมาก ท่านประธานอกหักจากผู้หญิงคนหนึ่ง แล้วท่านให้ฉันกับพี่ ซึ่งพี่ของฉันเป็นผู้ช่วยของผู้ช่วยของท่านประธานอีกที หาสาวคนใหม่ให้ โดยมีข้อแม้ว่า ให้เข้ามารับประธานอาหารที่ภัตตาคารได้เลย ถ้าท่านชอบท่านจะเข้าไปหาเอง” 

         “ ประสาทรึเปล่า ท่านประธาน ของเจ้านายของพี่ชายเธอ” เธอหลุดปากออกไป  

         “ ไม่นะ ปกติดี ท่านหล่อลากไส้เลยนะแก แถมรวยระดับมหาเศรษฐีพันล้าน”  

         “พอ พอ ไม่ต้องสาธยายแล้ว ตกลงฉันจะไปเย็นนี้เลยละกัน จะได้ จบๆ แค่ไปกินฟรี ง่ายจะตาย ว่าแต่ใครจะพาฉันไป” 

        “มดพาไปเอง” 

         “พรุ่งนี้ ทุกคนรอคำตอบเลย” เอาจริง ฉันไม่ได้เก่งหรือ ก่า กั่นเหมือนที่พูดออกไปหรอกนะ เมื่อกี้มันคือการแสดง จริงๆแล้วเธอทำเพื่อแค่ปกป้องตัวเองและเพื่อนเท่านั้นๆ 

  

            .......................................................................... 

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว