"เขาไม่อยู่กับเราแล้ว" เสียงใสของโอเมก้ากล่าวบอกอัลฟ่าตรงหน้าที่กำลังคุกเข่ากอดขาตนไว้ ใบหน้าอาบไปด้วยน้ำตาและความสิ้นหวัง อีกทั้งในอกยังรู้สึกบีบรัดจนแทบหายใจไม่ออก
"ไม่จริงใช่ไหม ทำไมภีมทำแบบนี้ นั่นลูกของเราสองคนนะ" ชายหนุ่มซุกหน้าลงที่หน้าขาของอีกคน เสียงสะอื้นและคราบของน้ำตาเลอะไปที่ขากางเกงของโอเมก้า แต่เขากลับมองภาพตรงหน้าด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง ไม่แสดงความรู้สึกใดๆ แม้อีกคนจะร้องไห้จนแทบขาดใจอย่างน่าสงสารเพราะต้องสูญเสียสายเลือดของตนที่ไม่มีแม้โอกาสได้ลืมตาขึ้นมาดูโลกไปก็ตาม
"เราไม่ได้อยากมีเขา มันทำลายอนาคตเรา ทำให้เราจะเสียโอกาสอีกหลายอย่าง" หลังคำพูดของคนรัก อัลฟ่าหนุ่มเงยหน้าขึ้นมาสบตาอีกฝ่ายด้วยสีหน้าตัดพ้อ ไม่คิดว่าการตั้งท้องลูกของเขามันทำให้อีกคนรู้สึกเป็นภาระขนาดนี้
"โอกาสที่ว่า นั่นคือภีมจะได้ไปเริ่มต้นใหม่กับไอ้นั่นใช่ไหม"
"อืม เตเข้าใจถูกแล้วล่ะ ในเมื่อเราไม่มีเด็กในท้องเป็นตัวรั้งให้เราต้องอยู่ด้วยกันแล้ว จากนี้ไปก็ทางใครทางมันนะ"
---------
'โอเมก้าร่านๆแบบคุณ ป่านยังจับเสี่ยรวยๆไม่ได้สักคนรึไง หรือยังไม่พอใจ อยากสะสมแต้มไปเรื่อยๆ น่าสมเพชจริงๆ'
เต เตชสิทธิ์ ไตรวิชญ์สกุล (อัลฟ่าสายเลือดบริสุทธิ์)
'คุณจะตามรังควานผมทำไม หรือคุณยังอาลัยอาวรณ์แฟนเก่าคนนี้อยู่งั้นหรอ'
ภีม ภีมณภัทร แก้วมณีกุล (โอเมก้า)
.................................................................
ย้ำนะคะ นิยายเรื่องนี้พล๊อตละครหลังข่าว
อ่านแล้วสามารถแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับตัวละครได้
สามารถจินตนาการในโลกนิยายได้เต็มที่
เพราะเรื่องนี้ไม่สมเหตุสมผลตั้งแต่ผู้ชายท้องได้แล้วเน้อ
แต่อย่าด่าไรท์ก็พอ ไรท์ใจบาง
อ่านสนุกๆเพื่อความบันเทิงกันนะคะ ❤️✌🏻
*เพิ่มเติม เนื้อหาตอนที่ 6 หนักหน่วงมากนะคะ อ่านคำเตือนก่อนอ่านนะคะ และถ้ารับไม่ไหว รี้ดสามารถข้ามได้ค่ะ เพราะจะมีเฉลยในตอนที่ 12 ถึงปมของตอนที่ 6 แล้วก็จะได้รู้พร้อมพระเอกเลย
ปล.เนื้อหาในนิยายเป็นเพียงเรื่องที่แต่งขึ้น มันอาจจะสะท้อนบางมุมที่โหดร้ายของสังคม และสิ่งที่ตัวเอกได้เจอมันอาจจะหนักหนา แต่นิยายเรื่องนี้จบดีค่ะ