เสียงฝีเท้านับสิบกำลังวิ่งไล่กันเข้าไปในตรอกเล็กๆหลังตลาด เหตุเกิดจากการไม่ลงรอยกันของรุ่นพี่ที่ส่งต่อกันมารุ่นต่อรุ่น ทำให้รุ่นน้องที่เรียนบางคนจะต้องรับชะตากรรมนั้นแทนพวกรุ่นพี่ที่ก่อเรื่องเอาไว้
"เฮ้ย!!! มึงไปหลบอยู่ไหนวะ ถ้ามึงแน่จริงก็ออกมาสิวะ"
เสียงตะโกนเรียกดังเข้ามาใกล้ ทำให้เด็กหนุ่มในเสื้อช็อปสีแดงนั่งกลัวจนตัวสั่นอยู่ข้างตึกร้างโทรม "เฮ้ย..อ่อยๆๆ" แต่จู่ก็มีมือเข้ามาปิดที่ปาก เด็กหนุ่มร้องดิ้นกลัวว่าตนจะเป็นอันตรายจากอริที่อ้อมมาทำร้าย "ชู่...กูเอง เงียบไว้ซะถ้าไม่อยากจมกองตีน" เป็นเหมราชที่เข้ามาเห็นเหตุการณ์พอดีจึงเข้ามาช่วย แต่เพราะฝ่ายนั้นเยอะเกินไป ลำพังแค่เค้าคนเดียวจะเอาอะไรไปสู้กับตีนนับสิบ
"ค่อยๆตามกูมา" เหมราชกระซิบบอกกับรุ่นน้องตัวเองเสียงค่อย แล้วเดินย่องออกไปทางด้านหลัง "เฮ้ยนั่นไง!!" เสียงตะโกนดังไล่หลังตามมา ทั้งเหมราชและรุ่นน้องพากันวิ่งหนีหัวซุกหัวซุน
ตุบ
"มึงหนีไปก่อน ไม่ต้องห่วงกู" เหมราชตะโกนบอกกับรุ่นน้องของตนให้วิ่งหนีไปก่อน เพราะเค้าเสียท่าให้กับคนที่จู่ๆก็โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้มาจับตัวของเค้าไว้
"นี่น่ะหรือ ประธานรุ่นปี4 ที่รุ่นน้องมันโม้นักโม้หนาก็น่าสนใจดีนิ"
ผลั๊ว!!! ปล่อยกู
---------------------------------------------
เนื้อหาที่กล่าวถึงในเรื่องไม่ได้เกิดขึ้นจริงแต่อย่างใด ตัวละคร สถานการณ์และเหตุการณ์ต่างๆเป็นเรื่องสมมุติที่เกิดจากจินตนาการของผู้แต่ง ผู้อ่านโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
❌❌❌
คำเตือน
เนื้อหาดังต่อไปนี้อาจมีความรุนแรงทางร่างกาย ทะเลาะวิวาท และเนื้อหาทางเพศ ไม่เหมาะกับผู้อ่านที่อายุต่ำกว่า18ปี และควรได้ใช้วิจารณญาณอย่างยิ่ง
❌❌❌
**ถ้าหากชื่นชอบผลงาน ฝากกดหัวใจและกดและกดเพิ่มเข้าชั้นเพื่อที่จะได้ไม่พลาดตอนต่อๆไปฝากกดติดตามเราในนามปากกา "ประกายทะเล" ได้เลย
Twitter: @pakaitale_
ขอบคุณทุกการสนับสนุนและทุกกำลังใจเลยค่า🙏🙏
Guest
