เกมกลโลกระทึกขวัญ

ผมมีชื่อว่า ‘เทียน’ ตอนที่คุณยายตั้งชื่อนี้ให้คุณยายหวังว่าชีวิตของผมจะเปล่งประกายส่องสว่างดังเปลวเทียน

ตอนผมอายุได้สี่ขวบแม่ก็มาจากไป หลังจากแม่เสียไปได้เพียงสองเดือนพ่อทนพิษทางใจไม่ไหวตรอมใจตามแม่ไป ผมจึงเหลือเพียงคุณยายที่คอยเลี้ยงดูผมมาจนเติบใหญ่ ผมคิดว่าความตายเป็นสิ่งที่น่ากลัวเมื่อผมอายุได้สิบสี่ปีคุณยายก็มาจากไปด้วยโรคชรา ทุกคนต่างล้มหายตายจากผมไปกันหมด เหลือเพียงแค่ผมคนเดียวที่ยังคงอยู่ในโลกใบนี้

เมื่อผมอายุได้สิบแปดปีผมก็พบเจอกับเรื่องเลวร้ายที่สุดในชีวิต ขาทั้งสองข้างของผมพิการจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ ผมทำได้เพียงแค่นั่งมองคนนั้นเดินผ่านหน้าไปคนนี้เดินผ่านไปมาความอิจฉาน้อยเนื้อต่ำใจในโชคชะตาปะทุจนแน่นอก ผมอาละวาดราวกับคนเสียสติ ผมคิดว่านี่เป็นสิ่งที่เลวร้ายที่สุดจนหาที่เปรียบไม่ได้ แต่ทว่าดูเหมือนคนบนฟ้าไม่อยากให้เขามีชีวิตอยู่ในโลกนี้นานเกินไปนัก ในช่วงอายุสิบเก้าอีกเพียงสองเดือนก็จะครบยี่สิบปีของผม ผมได้รับข่าวร้ายแรงที่สุดในชีวิตอีกครั้ง ผมจะมีชีวิตอยู่ได้อีกสองเดือน หมอตรวจพบโรคร้ายที่ไม่มีทางรักษาผมเหลือเวลาหายใจอยู่บนโลกนี้อีกเพียงสองเดือนเท่านั้น ผมปลงตกกับชีวิตเฮงซวยนี่นานแล้ว เรื่องเท่านี้มันทำให้ผมรู้สึกหวาดกลัวอีกไม่ได้

ชีวิตของผมจบสิ้นแล้วในตอนนี้เหลือเพียงแค่รอถึงวันที่กำหนดเท่านั้น...