เดี๋ยวก่อน! นายเป็นนายเอกไม่ใช่เหรอ!?

“ข้าจะกลับมาพบท่านอีก และเมื่อวันนั้นมาถึง ข้าสัญญาว่าข้าจะเป็นคนที่ดีพอ”  

“ข้าองค์ชายรัชทายาทแห่งแคว้นไป๋ นามไป๋เหลียนฮวา หากจำไม่ผิดท่านใช่อดีตองค์ชายเจ็ดแห่งแคว้นหยาง นามหยางซิงอีหรือไม่” 

“เรียนองค์ชาย ใช่พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมมิใช่องค์ชายแล้ว บัดนี้สละฐานันดรเป็นเพียงหยางซิงอีแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

“เป็นเช่นนั้น”

“พ่ะย่ะค่ะ”

“แล้วท่านมีชื่อยามเป็นสามัญชนหรือไม่ นามหยางซิงอีอย่างไรใช้ในแคว้นหยางผู้คนย่อมรู้ว่าเป็นองค์ชาย”

“ก็...มีพ่ะย่ะค่ะองค์ชาย”

“เช่นนั้น ท่านมีนามว่ากระไร”

“อันวาร์พ่ะย่ะค่ะ ชื่อจากแดนไกลที่กระหม่อมถูกใจ” ชื่อจริง ๆ ของเขา จะติดก็แค่คนออกเสียงชื่อเขาไม่ค่อยถูกนี่สิ

ฟังดูสะเหล่อ หลุดเข้ามาในโลกนิยายวายจีนจากปลายปากกานักเขียนไทย แต่ก็ยังเลือกใช้ชื่อเดิม ชื่อไทย แต่ก็อย่างว่า นี่ชื่อเขา คงเป็นอัตตาแหละนะ อัตตา

“อันวาร์หรือ” ไม่คิดว่าไป๋เหลียนฮวาจะทรงออกถูก

ในอารามเหนือความคาดหมาย อันวาร์ได้ยินองค์ชายตรัสถามตนว่า “แล้วข้าเรียกท่านว่าอันวาร์ด้วยได้หรือไม่”

"ได้พ่ะย่ะค่ะ" แล้วเขาก็ตอบตกลงไม่รู้ตัว

++++++++++++++++ 

โบราณว่า “ยิ่งเกลียดยิ่งเจอ” 

เพราะไม่รู้ว่าจะอ่านอะไรดี อันวาร์ชายหนุ่มชาวไทยวัยทำงานคนหนึ่งจึงกดปุ่ม “สุ่ม” บนหน้าเว็บนิยายออนไลน์ โดยเขาตั้งใจไว้ว่า ไม่ว่าจะได้สุ่มได้เรื่องอะไรมาก็จะอ่านจนจบให้ได้ แต่เรื่องที่เขาได้มาดันเป็น “ยอดองครักษ์เคียงหทัย” นิยายวายจีนโบราณที่แค่เห็นชื่อและหน้าปกบนเว็บ อันวาร์ผู้ขึ้นชื่อว่าเลือกหนังสืออ่านและนิยมผลงานวรรณกรรมระดับงานรางวัลเท่านั้นก็ขนลุกซู่ แต่เพราะเป็นคนรักษาคำพูด (ที่แม้จะไม่ได้พูดออกมา) เขาจึงอ่านมันจนจบ และทันทีที่อ่านจบ ชายหนุ่มก็ตัดสินใจได้ทันทีว่า เขาโคตรไม่ชอบเรื่องนี้เลย (กระซิบ)

อนึ่งเขาไม่ได้ไม่ชอบนิยายวายหรืออะไร แต่ที่เขาไม่ชอบคือตรรกะต่าง ๆ นานาของเรื่องต่างหาก!

และใช่ โบราณว่า “ยิ่งเกลียดยิ่งเจอ” อันวาร์ตื่นขึ้นมาอีกครั้งในนิยาย “ยอดองครักษ์เคียงหทัย” ซ้ำยังเป็นในร่างของ “หยางซิงอี” ตัวร้ายคนสำคัญของเรื่อง ผู้เกลียดชังพระเอก เห็นแก่ตัว และหลงรักนายเอกอย่างเป็นพิษ...

อยากกรี๊ด นี่เขามาเกิดใหม่เป็นภัยสังคมเหรอวะ!?

เป็นแบบนี้อันวาร์จึงตัดสินใจจะหนีจากทุกสิ่ง จากพระ-นาย จากสงคราม และจากนิยายเรื่องนี้

แต่อันวาร์จะหนีไปที่ไหนได้ ในเมื่อเขาดันไปเตะตาต้องใจ นายเอก (แบบบลูทูธ) เข้าโดยไม่รู้ตัว

✨ 

Genre: 

Angst with happy ending, Comedy in some parts, Fluff, Flashback, and Mystery/ Suspense 

(มีเงื่อนงำเยอะ ปมเยอะ และมีหมดทั้งโศกเศร้าและสุขสม ทั้งหยาดน้ำตาและรอยยิ้ม) 

✨ 

ปล. เราแนะนำให้ท่านสวมใส่แว่นกันแดดในการรับชมจงพกสิ่งนี้ไว้เสีย มันจะปกป้องเจ้าจากสีชุดของพวกเขา! 

ตารางการอัพเดท 

​​​จะพยายามอัพนะครับ 

ช่วงนี้ผมยุ่งนิดหน่อยครับ 

*จะมีการ revise ตอนที่ 1-32 (เนื้อหาเล่ม 1) นะครับแต่ไม่กระทบเนื้อเรื่อง 

(จริง ๆ อย่าเรียกรีไวส์เลยครับ เรียก "สังคยนา" เลยน่าจะดีกว่า //ปิดหน้า) 

สามารถติดต่อและติดตามแจ้งเตือนต่าง ๆ ของนักเขียนได้ทาง @Mapotofu20​ ใน twitter 

คำเตือน (สำคัญมาก นี่ตัวแดงเลยนะ!) 

- เรื่องนี้เป็นมากกว่านิยายวาย หมายถึงมีมากกว่านั้น

- เรื่องนี้ คู่เจอกันช้า (ช้ามากนะครับ) แต่เจอกันแล้วก็เจอกันเลย ไม่แคล้วกันอีก 

- เรื่องนี้พระเอกมีคนเดียวคนแบบสอง (หรือสาม) คน งงใช่ไหมครับ พออ่านเรื่องแล้วจะเข้าใจครับ

- นิยายเรื่องนี้มีโทนเรื่องตั้งแต่ตลกถอดสมองไปจนถึงดราม่าเจ็บตับกระอักเลือด และโรแมนติก (อีโร---) 

- นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องยาว และมีบทบรรยายที่ค่อนข้างขี้เกียจ (ให้พึงสังวรณ์) แต่มีการเล่าเรื่องที่ละเอียด และตัวละครที่หลากหลายแต่ผูกกันหมด อิน ๆ กันไป อ่านกันอิ่ม ๆ (สำหรับบางท่านอาจมองว่าเดินเรื่องช้าได้)

- มีการย้อนอดีต 

- นิยายเรื่องนี้มีสำนวนยั่วล้อสังคมบ้าง 

- มีการกล่าวถึงทั้ง NL GL และBL ในเรื่องเดียวกัน

- Underage drinking (จริง ๆ ในนิยายดื่มได้แล้วแต่ในโลกจริงบางตัวละครจะอายุยังไม่ถึง)

- ตัวละครหลักตายไม่จริง ดูอย่างอันวาร์เป็นตัวอย่างได้

- อันวาร์เป็นคนฉอดเก่ง กัดเก่ง และสวดมนต์เก่ง

- ผมจะติดเหรียญตอน NC นะครับ และอาจติดในอนาคต

- สำหรับนักอ่านที่เพิ่งเข้ามาใหม่ สู้ ๆ นะครับ