บำเรอรักนายหัวเถื่อน (ฉบับปรับปรุง)
เกตุนำมาปรับเปลี่ยนเล็กน้อยค่ะ
....
หล่อนไม่เสียใจที่ตกเป็นของผู้ชายที่เกลียดหล่อนเข้าไส้ แม้จะเป็นได้แค่เพียงดอกไม้ประด...
หล่อนไม่เสียใจที่ตกเป็นของผู้ชายที่เกลียดหล่อนเข้าไส้ แม้จะเป็นได้แค่เพียงดอกไม้ประดับเตียง แต่หล่อนก็ยอมพลีกายให้เขา หากมันจะลบล้างความผิดที่ตนทำไว้...
....
“นี่แม่คุณ กอดฉันซะแน่นเดี๋ยวได้จมกันทั้งคู่”
“ก็ฉันกลัวนี่” อริศราตอบตามตรง “พาขึ้นเรือได้แล้ว เดี๋ยวจม”
“พาขึ้นแน่ แต่เธอต้องให้รางวัลที่ฉันลงมาช่วยเธอก่อน” เมืองแมนมีข้อต่อรอง “ถ้าไม่ให้รางวัลฉัน ฉันจะปล่อยให้เธอจมน้ำ”
“คุณอยากได้อะไรล่ะ”
ถามไปโดยไม่คิด ตอนนี้อริศราไม่คิดอะไรทั้งนั้น
ขอเพียงได้ขึ้นไปจากน้ำเร็วๆ
“จูบฉันสิ” เขาตอบ หญิงสาวตกใจกับรางวัลที่เขาต้องการ “ถ้าไม่จูบ ฉันปล่อยนะ”
เพียงแค่เขาทำท่าจะคลายลำแขนออก
อริศรากอดร่างแกร่งไว้แน่น ยื่นหน้าไปประกบปากหนาอย่างรวดเร็ว
“จูบแล้ว” หล่อนบอก
“จูบตอนไหน ฉันไม่เห็นรู้สึก”
“ก็เมื่อกี้ไง”
“เมื่อกี้เรียกจูบเหรอ ฉันรู้สึกแค่เธอเอาปากมาชนปากฉัน
อย่างนี้ปล่อยให้จมน้ำดีไหมเนี่ย”
“อย่านะ” หญิงสาวรีบบอก เมื่อเห็นเขาจะคลายแขนออกจริงๆ
“ฉัน...ฉันจูบไม่เป็น”
“งั้นฉันจะสอนให้ สอนแล้วต้องจำนะ เพราะถ้าเธอจูบไม่เป็นสับปะรด
ฉันจะจับตัวพี่สาวเธอมาจูบแทน”
ขู่ได้ขู่ดี ขู่เก่งยิ่งกว่าหมาเสียอีก...
เหอะ...ขู่แบบนี้ ไม่ทำตามก็คงไม่ได้อีกตามเคย
Guest
