เฟร์มาดีฟยอมรับว่าเขาไม่ค่อยสนใจในเรื่องรักสักเท่าไรนัก เพราะสำหรับเขาแล้วนั้นมีแต่คนอยากจะเข้ามาหาทั้งนั้นและเขาคิดว่าความรักมันเป็นเรื่องไร้สาระ จนกระทั่งเขาได้มาเจอกับนันท์ทิวามันทำให้เขาเข้าใจในทันทีว่าเขาได้ตกหลุมรักนันท์ทิวาเข้าให้ซะแล้ว เวลาที่เขาอยู่ใกล้นันท์ทิวาหัวใจของเขามันเต้นแรงตลอดจนคิดว่าตนนั้นเป็นโรคหัวใจไปแล้วเสียอีก และเขาจะไม่ยอมปล่อยคนตัวเล็กไปให้ใครโดยเด็ดขาด....
" ลงมา "
" ไม่...คุณพาผมมาที่นี้ทำไมกัน ผมจะกลับบ้านของผม " ผมไม่ยอมอยู่ที่นี่หรอกนะ
" .... "
" .... "
" อย่าดื้อได้ไหม "
" ผมไม่ได้ดื้อซะหน่อย...คุณนั้นล่ะไม่มีเหตุผล " มาบอกว่าผมดื้อได้ไงผมไม่ได้ดื้อซะหน่อยตัวเองนั้นล่ะที่ไม่มีเหตุผลชอบบังคับคนอื่นอยู่เรื่อยแถมยังเจ้าอารมณ์อีก
" ดื้อนักใช่ไหมได้ " คนตัวเล็กชอบขัดคำสั่งของเขาตลอดและชอบยั่วให้เขาโมโหโกธรอีกต่างหากถ้าไม่ดัดนิสัยบ้างก็คงเป็นอย่างนี้ไปตลอดสินะ เขาจะต้องดัดนิสัยคนตัวเล็กซะหน่อยแล้วสินะว่าถ้ายั่วให้เขาโมโหโกธรขึ้นมาจะเป็นอย่างไง
" ไม่ได้ดื้อซะหน่อย " ก็บอกว่าไม่ได้ดื้อไงฟังไม่เข้าใจหรือไงห้ะ
" หึ..เดี๋ยวเราได้เห็นดีกันแน่ครับตัวเล็ก "
จากนั้นคนตัวโตก็เดินเข้ามาอุ้มคนตัวเล็กพาดบ่าและเดินเข้าไปในบ้านของเขาทันที....
คำเตือน...
นิยายเรื่องนี้แต่งมาจากจินตนาการของผู้แต่งเพียงเท่านั้น !!
เพราะฉะนั้นตัวละครแต่ตัวละครเป็นตัวละครที่ผู้แต่งสมมุติขึ้นมาจากจินตนาการของผู้แต่ง...
อาจจะมีคำหยาบคายบ้างเป็นบางครั้งบางครานะคะ...และอาจมีเนื้อหาที่ไม่เหมาะอยู่ในเนื้อเรื่องนี้ด้วย ผู้ที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ...
Guest
