เตชินีอาสาดูแลจิรกิตติ์ ทั้งที่เขาเกลียดแสนเกลียด แค้นแสนแค้นเธอเข้ากระดูกดำ ไม่ว่าเขาจะพูดจาไม่ดี กลั่นแกล้ง รังแกยังไง เธอไม่ถอดใจและไม่ย่อท้อ ยังคงดูแลเขาเป็นอย่างดี เธอหวังว่าสักวันหนึ่งเขาจะเห็นถึงเจตนาดีของเธอ
“ป้าพาผู้หญิงคนนี้มาทำไม?”
“ไม่! ผมไม่ต้องการใครมาดูแลผมทั้งนั้น ผมดูแลตัวเองได้”
“จะดูแลตัวเองได้ยังไง ดูแกสิ ไม่ยอมทำกายภาพบำบัด ไม่ยอมลุกจากเตียงอย่างนี้ แล้วยังจะบอกว่าดูแลตัวเองได้ยังไง......”
“เข้ามาเสนอหน้าทำไม ฉันไม่ได้สั่งให้เธอเข้ามา ออกไป!”
“ไม่ออกค่ะ จนกว่าคุณจะกินข้าวกินยาซะก่อน”
“ถ้าคุณไม่กิน นีก็จะอยู่ให้คุณเห็นหน้าอยู่อย่างนี้แหละ”
“ฉันบอกว่าไม่กินก็คือไม่กินไง”
เพลี๊ยงงงงง......
“โอ๊ะ โอ๊ยยย!!!!!!”
บุคคลในเรื่องไม่มีอยู่จริง เนื้อหาในเรื่องเกิดจากแรงบันดาลใจและจินตนาการของผู้เขียน หากชื่อตัวละครเหมือนกับผู้อ่านท่านหนึ่งท่านใดขออภัยมา ณ โอกาสนี้
ขอขอบพระคุณผู้อ่านเป็นอย่างยิ่ง ที่ชื่นชอบ ติดตามอ่าน และช่วยสนับสนุนผลงานของผู้เขียนเสมอมา ผู้เขียนหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะชื่นชอบ ติดตามอ่าน และช่วยสนับสนุนผู้เขียนอย่างนี้ตลอดไป
คำเตือน : นิยายเรื่องนี้อาจมีเนื้อหาไม่เหมาะสม เหมาะสำหรับผู้อ่านที่อายุสิบแปดปีขึ้นไป และโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
อ่านแล้วจะอิน ฟิน ไปตามๆกัน ^_^
๔๗๔๗๔๗๔๗๔๗๔๗๔๗๔๗๔๗๔๗๔๗๔๗๔๗๔๗๔๗
Guest
