#แจ้งเกี่ยวกับข้อมูลภายในเรื่องนี้นะคะในโลกคู่ขนานนี้มีรูปแบบ ฤกษ์การเกิดแบบพิเศษอยู่ 9 ฤกษ์ ไม่อิงจากความเป็นจริงทั้งหมดนะคะ อิงตามนิยายโลกคู่ขนานที่เราแต่งขึ้นค่ะ
1. ราชาฤกษ์ : ผู้มีบุญบารมีสูงส่ง มีอำนาจวาสนา ตกน้ำไม่ไหลตกไฟไม่ไหม้ *
2. เทวีฤกษ์ : ผู้มีความงดงาม มีเสน่ห์ เมตตามหานิยม (นายเอก คนโปรด)
3. เพฆฌฆาตฤกษ์ : ผู้แข็งแกร่ง แกร่งกล้า ดวงแข็ง เป็นคู่อริกับโจร (พระเอก หลวงไกรศร)
4. โจโรฤกษ์ : ผู้ทำลายล้าง โจร ปล้นสดมภ์ เป็นคู่อริ ตำรวจ ทหาร (พระรอง/ตัวร้าย เสือเมฆ)*
5. สมโนฤกษ์ : ผู้เป็นนักปราชญ์ ผู้มีความรู้ความสามารถ ผู้มีปัญญา *
6. ภูมิปาโลฤกษ์ : ผู้รับใช้แผ่นดิน ข้าราชการ ครู หมอ
7. มหัทธโนฤกษ์ : ผู้เป็นเศรษฐี นายหน้า ค้าขาย
8. ทลิทโทฤกษ์ : ผู้สมหวังในการร้องขอ เทวดาให้การช่วยเหลือ
9. เทศาตรีฤกษ์ : ผู้พลัดถิ่น มักไม่มีที่อยู่เป็นหลักแหล่ง
#แจ้งเกี่ยวกับขั้นยศฐาบรรดาศักดิ์ภายในเรื่องมี 6 ระดับ #ไม่อิงความจริงนะคะจากยศสูงสุดไปยศต่ำสุด
1. เจ้าพระยา
2. คุณพระ
3. คุณหลวง
4. ท่านขุน
5. ท่านหมื่น
6. นายพัน
“จิตตังพันธะนังภคิริเม ปุริสะจิตตัง มนุญญังโภคะวหัง สวาหับเสก จิตตังพันธะนังภคิริเม ปุริสะจิตตัง มนุญญังโภคะวหัง สวาหับเสก จิตตังพันธะนังภคิริเม ปุริสะจิตตัง มนุญญังโภคะวหัง สวาหับเสก”
“หลงใหลในกู คำนึงถึงกู เชื่อฟังเพียงกู รักใคร่เพียงกู อย่าพรากจากกู สมสู่แต่เพียงกู”
เพี้ยง!!!!! "กูหลวงไกรศร แสงบดินทร จะขอเป็นเจ้าของนวลละออง น้องกานต์เทวัญ รักกูหลงกู รักกูหลงกู รักกูหลงกู องค์สรงโฉมตรู อะอูสวาหะ เสพสมตัวกู สมสู่เพียงกู เป็นได้เพียงเมียกู รักมั่นแต่เพียงกู" ฟู่!!!
บทนำ
“โอ้มายก๊อดดดดด!!! นี่มันอะไรกันเนี่ย ที่นี่มันที่ไหนกันว่ะ ผมสับสนมึนงงมองไปบริเวณรอบ ๆ ด้วยความตกตะลึงเมื่อพบว่า ที่อยู่อาศัยโดยรอบตอนนี้มันแปลกตาไปหมดเลยน่ะสิ ทั้งตึกใหญ่แบบไทยโบราณ อีกทั้งผู้คนมากมายที่แต่งตัวราวกับถ่ายทำละครย้อนยุค รึว่ากองถ่ายขุนพันธ์ 3 เหรอ? ผมจำได้ว่าตัวเองกำลังจะส่งกระดาษคำตอบข้อสอบวิชาภาษาไทยอยู่ไม่ใช่เหรอ แล้วมันอะไรกันเนี่ย!!! เกิดอะไรขึ้น อาจารย์ร่วมมือกับกองถ่ายเซ็ทฉากแกล้งนักเรียนเหรอว่ะ หรือผมหลับในห้องสอบแล้วฝันอยู่ตอนนี้ ตื่นก่อนนนกูยังไม่ได้ส่งกระดาษคำตอบเลย มันจะไม่ผ่านมิดเทอมนะโว้ย ตื่นก่อน ได้โปรด!!!”
“คุณโปรด!!! ฟื้นแล้วหรือขอรับ บ่าวดีใจนักที่คุณโปรดฟื้นพวกบ่าวเป็นห่วงคุณโปรดมากเลยขอรับ บ่าวดีใจนักขอรับ อ้อและคุณหลวงท่านก็เป็นห่วงเช่นกันขอรับ จึงให้บ่าวมาเชิญไปรับอาหารห้องโถงด้านล่างขอรับ”
ห๊ะ!!! ใครเป็นอะไร ใครโปรดใครหลวง และดีใจทำไมกัน งงอีกแล้วผีหลอกกูกลางวันป่ะเนี่ย โถ่วคุณผีให้กูสอบเสร็จก่อนนน ชายชุดไทยโบราณเดินก้มหัวหมอบคลานเข้ามาพูดกับผม เห้ยยยไม่ใช่แล้วป่ะ นี่อาจารย์ลงทุนเล่นเบอร์ใหญ่อะไรขนาดนี้เนี่ย แล้วนี่ผมต้องเล่นด้วยไหมว่ะ ถ้าไม่เล่นตามบท คะแนนสอบจะตกไหม แต่ผมไม่มีบทนะทุกคน แล้วกูจะพูดอะไรต่อดีละคร้าบบบทุกค๊นนน
“เอ่อ คุณลุงครับ อาจารย์ไม่ได้เตรี๊ยมบทกับผมเลยนะครับ แล้วจะให้ผมต่อบทยังไงต่อล่ะครับลุง แล้วนี่ผมยังสอบไม่เสร็จเลย คุณลุงไปบอกอาจารย์ทีนะครับว่าผมขอเวลาส่งข้อสอบก่อน แล้วผมจะไปต่อบทด้วยนะครับ โอเคไหม ถ้าเข้าใจแล้วรบกวนไปบอกอาจารย์ด้วยนะครับ”
หึ!!! อาจารย์คิดจะใช้แผนการตื้น ๆ มาหลอกศิษย์เอกแบบผมอย่างนี้ โคตรไม่เนียนเอาสะเลย ผมไม่ยอมเชื่อแน่นอน นายอดิเทพคนนี้จะไม่เป็นควาย
“กระไรนะขอรับ คุณโปรดพูดถึงกระไรขอรับ กระผมไม่เข้าใจ หรือคุณโปรดรู้สึกไม่สบายหรือขอรับ กระผมจะไปบอกอีจันให้ไปตามท่านหมอมารักษาคุณโปรด หากแต่หน้าคุณโปรดก็ดูซีดเซียวมากนักขอรับ ให้กระผมตามหมอมาเลยหรือไม่ขอรับ”
อะไรอีกเนี่ยลุงคนกำลังยุ่งมองหาห้องสอบเนี่ย จะถามอะไรนักหนาเนี่ย
“นี่ลุงผมไม่เล่นนะ ผมอ่านหนังสือนานหลายเดือนเลยนะ ผมเตรียมตัวสอบมาขนาดนี้ ถ้าคะแนนผมไม่ผ่านหรือเกรดตกขึ้นมาใครจะรับผิดชอบ คุณพ่อจะได้เอาไม้หน้าสามไล่ทิ่มตูดผมกันพอดี”
หื้ยยยยแค่คิดก็เสียวตูดขึ้นมาเลย ค่าขนมก็คงโดนหักแน่ คุณพ่อยังเคยขู่ด้วยว่าจะถอดเอาคอมเล่นเกมที่รักของผมไปชั่งกิโลขาย โหหห ดูท่าแล้วคอมยังมีค่าได้ราคากว่าผมอีกครับ หรือผมจะต่อลองเปลี่ยนเป็นเอาไตไปขายสักข้างแทนคอมดีว่ะ อย่างน้อยคอมก็ปลอดภัยไตแค่เหลือข้างเดียวเอง อืมมมน่าคิด ๆ ผมได้แต่คิดคนเดียวสักพัก
“กระไรนะขอรับ คุณท่านจะไล่ตีคุณโปรดได้อย่างไร คุณโปรดพึ่งฟื้นจากตกน้ำตกท่ามานะขอรับ คุณท่านคงมิใจร้ายขนาดนั้นดอกขอรับ ต่อให้คุณท่านจะโกรธที่คุณโปรดไปเล่นน้ำก็ตามที แต่คุณท่านก็มิลงโทษหนักถึงเพียงนั้นดอกขอรับ ไอ้ยิ่งคนนี้ขอเอาหัวอีจันเป็นประกันขอรับ”
น่ะยังอีก ยังไม่เลิกเล่นอีก ลุงนี่ เออ!!เอาก็เอาว่ะ ลุงจะเล่นแบบนี้ใช่ไหม ได้ผมจะแสดงให้ดูว่า บทแสดงละครผมเก่งไม่แพ้รางวัลสุพรรณหงส์แห่งปีเช่นกัน ตุ๊กตาทองเรียกออมม่าเลยล่ะ
“อ่อ จะเอาแบบนี้ใช่ไหมครับลุง งั้นลุงตอบผมมาสิว่าผมเป็นใคร ลูกเต้าเหล่าใคร ก่อนหน้านี้เกิดอะไรขึ้น ไหนเล่ามาสิเอาให้ละเอียดนะ และผมรับบทเป็นอะไรจะได้แสดงถูก อินเนอร์ประมาณไหน อาจารย์จะได้ไม่ผิดหวังในออมม่าคนนี้”
อ่ะไหน ๆ ก็ไหน ๆ ล่ะเอาเลยลุงเอาให้เต็มที่ อยากให้แสดงอะไรก็บอกมาเลย ผมล่ะเหนื่อยเต็มที
“คุณโปรดลืมสิ้นแล้วรึขอรับ ตายโหงตายห่า คุณท่านเฆี่ยนบ่าวตายแน่ขอรับ โถ่วเถรคุณเณรล่วง คุณโปรดก็คือ คุณชายคนโปรด ท่านชายกานต์เทวัญ เดชเลิศชัยชาญบริรักษ์ เป็นลูกชายคนเล็กของคุณหลวง นรงค์ และคุณหญิงดุจเดือน เดชเลิศชัยชาญบริรักษ์ อย่างไรเล่าขอรับ นี่คุณโปรดตกน้ำไปเสียนาน หัวกระแทกกับปลาทองหรือขอรับ เหตุใดความจำจึงสั้นนัก หลับนานไปเสียหลายวันลืมสิ้นทุกอย่างเลยหรือนี่เห็นที่ไอ้ยิ่งคนนี้คงจักต้องให้ท่านหมอมาดูอาการคุณโปรดแล้วนะขอรับ”
ห๊ะ!! ตกน้ำเหรอ ลุงแสดงเก่งอะไรเบอร์นั้น นี่กะจะเอารางวัลนักแสดงตุ๊กตาทองไปเลยเหรอเนี่ย แสดงไม่หลุดคาแรกเตอร์เลยสักนิด เรียนการแสดงมาจากหม่อมน้อยชัวร์ป๊าป!!!
“เอางั้นก็ได้ ผมจะลงไปตามที่ลุงบอก จัดมาเลยจะให้แสดงที่ไหนยังไงบอกมาเลยซี้”
ในขณะที่ก้าวเดินออกไปยังหน้าประตูห้อง ผมก็ต้องตกใจเหมือนคนจับไข้หัวโกร๋น ผีหลอกเหรอว่ะเนี่ย ใครในกระจกกัน มันคือใคร๊!!!ใครกันทำไมทำท่าทางเหมือนผมได้เป๊ะขนาดนี้ หากแต่หน้าตากลับไม่ใช่ผมสักนิด เลียนแบบท่าทางเหรอ เห้ยยยเนียนไปป่ะ นี้กูงงหมดแล้วนะเว้ย
“ลุงช่วยมาใกล้ ๆ ผมทีดิ๊ แล้วบีบแขนผมแรง ๆ เลยนะ เอาให้เจ็บไปเลย ผมจะได้รู้ว่าผมไม่ได้ฝันไป หรือคิดไปเองคนเดียว”
ขอเถอะ!!! อย่าเป็นอย่างที่คิดเลย ผมยังไม่อยากตายนะเว้ย ขอร้องล่ะ ข้อสอบยังไม่ส่งเลยด้วย
“ได้อย่างไรกันล่ะขอรับ บ่าวจะกล้าทำแบบนั้นได้อย่างไร ขืนบีบจริง ไอ้ยิ่งได้หลังลายเหมือนควายตู้แน่แท้ขอรับ”
ลุงจะมาปอดแหกอะไรตอนนี้ อกผมจะแหกแทนแล้วนะเนี่ยลุง ตายกูตาย ไอ้อดิเทพตื่นสิว่ะ เห้ยยยตื่นนนน
เออ เอาก็เอาว่ะพิสูจน์กันไปเลยว่าจริงเท็จ จะหมู่หรือหมวด จะจรวดหรือเครื่องบิน เอาให้มันรู้กันไปเลย ผมเดินไปดึงมือกึ่งลากกึ่งกระชากตัวลุงยิ่งมา ลากทั้งคนทั้งพรมพื้นนี่แหละ แล้วมายืนหน้ากระจก โอ้พระเจ้าช่วยควยเน่า เชี้ยยยแล้ววว ม่ายยยจริงงงง นี่กูเป็นใครกันนน ผมตกใจสุดขีด!!! ช็อคตาลายไปหลายวิ กับภาพความจริงที่ปรากฏ
“ลุงออกไปก่อน ผมขออยู่คนเดียวแปป ขอตั้งสติแปปนึง ลุงลงไปข้างล่างก่อนเลย ผมขอเวลาส่วนตัว”
ช็อคเลยกู นี่ผมไม่ได้ฝัน นี่มันความจริงชัด ๆ แล้วไอ้หน้าวอกผิวเผือกตรงนี้ เป็นกูจริง ๆ เหรอว่ะเนี่ย
“ขอรับคุณโปรด กระผมจะไปเรียนคุณท่านนะขอรับว่าคุณโปรดฟื้นแล้ว หากต้องการอะไรเพิ่มเรียกบ่าวด้านนอกได้เลยนะขอรับ”
โอ้มายก๊อดใครก็ได้ช่วยตอบลูกกรอกที ว่าเกิดอะไรขึ้น นี่ไม่ใช่การหลอกผู้ชมทางบ้านแต่อย่างใด คนที่เห็นในกระจกเป็นคนจริง ๆ ไม่ใช่ตัวแสดง และไอ้หน้าวอกก็กูจริง ๆ ไม่ใช่แสตนอินแต่อย่างใด นี่กูควรตกใจอะไรก่อน ระหว่างกูตายกับไอ้ควายหน้าวอกหนึ่งตัว!!!
ฟิบ!!!! แสงสีขาววาบผ่านดวงตาผม มันสว่างมากจนผมแทบหลับตาไม่ทัน เมื่อปริมาณแสงเริ่มลดลงผมจึงค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมา ใครว่ะเนี่ยคิดว่าตัวเองเป็นเทพเจ้าสายฟ้าธอร์เหรอ รู้ไหมมันเปลืองงบประมาณไฟฟ้าเนี่ย มาธรรมดาไม่เป็นไง โด่วววมาสะเท่เลยแหะ!!! หงุดหงิดโว้ยยย
“สวัสดีไอ้หนูน้อย ข้าเป็นเทพทิศเหนือเป็นผู้ที่ส่งเจ้ามาที่นี่ เนื่องจากเจ้านั้นกินยาเกินขนาดอีกทั้งกินยาผิดกระปุก จะกินยาลดไข้แต่ดันสุ่มได้ยานอนหลับ ก่อนเข้าห้องสอบในคาบวิชาภาษาไทยนั้น อาจารย์อุดมพันธ์กำลังจะเก็บข้อสอบ เจ้านั้นก็ฟุบหลับใหลไปกับโต๊ะ และสุดท้ายวิญญาณเจ้าจึงหลุดออกจากร่าง น่าเสียดาย ๆ ตายได้น่าอนาจนักแล ฮ่า ๆ ตั้งแต่เป็นเทพมาข้าพึ่งเคยเจอเคสเจ้าเป็นเคสแรกเลยจริงเชียว ตายได้น่าโง่ยิ่งนัก”
โห!!!เทพก็เทพเถอะเดี๋ยวก็ยอดหน้าสะเลยไหมเนี่ย ตายในห้องสอบก็เหลือทนแล้ว ยังมาเจอเทพปากผีบ้านี่อีก
“แล้วผมตายแบบนี้ไม่มีข่าวคราวอะไรบ้างเหรอ พ่อแม่ผมเป็นไงบ้างล่ะท่านเทพ ผมยังไม่ได้ส่งข้อสอบเลยด้วยซ้ำ ทำไงดีล่ะทีนี้ ผมงงไปหมดแล้วท่านเทพ”
“อ่อ!!! การตายของเจ้านั้นนับเป็นเกียรติอย่างยิ่งเลยล่ะ ออกข่าวหน้าหนึ่งแทบทุกสำนักข่าวกันเชียว เป็นการตายในหน้าที่ นับเป็นเกียรติแก่โรงเรียนอย่างยิ่ง วีรชนคนตายในวิชาชีพเป็นการพลีชีพที่น่าภูมิใจยิ่งนัก ส่วนพ่อแม่ของเจ้าก็มีเสียใจอยู่บ้าง แต่เนื่องจากทำประกันไว้ให้เจ้า จึงได้เงินประกันนั้นมาใช้จึงหายเศร้าเสียใจเป็นปลิดทิ้งเสียแล้วล่ะ มิต้องห่วง ๆ ข้าได้ประทานพรให้บุตรชายในท้องคนใหม่แล้วล่ะ เจ้าไม่ต้องห่วงดอกเจ้าหนู”
โห!!!พ่อแม่ได้เงินประกันแล้วลืมกูคนนี้เลยเหรอว่ะเนี่ยยย หน้าเลือดชะมัด เฮ้อออ แต่ก็ดีแล้วล่ะขอให้พ่อแม่มีความสุข มีลูกคนใหม่ที่เชื่อฟังพ่อแม่ ไม่ติดเกม ไม่ดื้อ และไม่หน้าโง่แบบผมด้วย ขอโทษด้วยนะครับที่ผมไม่อาจตอบแทนพระคุณที่เลี้ยงผมมาเลย ดันมาตายโง่ ๆ สะได้ อภัยให้ลูกที่ไม่เอาไหนคนนี้ด้วยแล้วกัน ทำได้เพียงคิดอยู่ในใจน้ำตาก็รินไหลออกมา
“เอาเถิด ๆ เลิกเศร้าเสียที ข้าแค่จักมาแจ้งว่า การตายของเจ้านั้นมันแปลก เพราะมีดวงทับซ้อนกับเจ้าของร่างนี้ เจ้าของร่างนี้ตกน้ำสิ้นใจตายก่อนกำหนดและวิญญาณได้ไปเกิดใหม่แล้ว เหลือเพียงกายหยาบที่ดึงดูดวิญญาณเจ้าเข้ามาร่างนี้แทน เพื่อให้โอกาสเจ้าได้ใช้ชีวิตใหม่ในร่างใหม่นี้ให้เต็มที่ จงใช้ชีวิตให้คุ้มค่ากับโอกาสที่เจ้าได้มาล่ะ โอกาสไม่ได้มีบ่อยนักหรอกนะข้าขอเตือน”
“แล้วทำไมผมตายแล้วถึงไม่มียมบาลมารับไปล่ะครับ ไม่เห็นเหมือนหนังสือที่ผมอ่านเลย หนังสือหลอกลวงผมเหรอเนี่ย เสียดายเงินแฮะ!! ตั้งห้าร้อยบาทเลยนะนั้น แบบนี้ต้องแจ้งบรรณาธิการแห่งชาติ”
“ให้มันน้อย ๆ หน่อยเจ้าหนู ตายได้น่าโง่ยังและงกอีก ดีนะตอนนี้ท่านยมยังไม่เปิดโครงการเที่ยวนรกเพราะยังติดโครงการนรกชนะอยู่ ไหนจะโครงการนรกคนละครึ่งอีก ท่านยมลำบากแล้ว โครงการมากมายเสียเหลือเกิน คนตายมากมายยิ่งนัก”
ห๊ะ!!! นรกมีโครงการแบบนี้ด้วยเหลือว่ะเนี่ย โคตรเทพเอ้ย!!!โคตรนรกจริง ๆ แล้วมันลงทะเบียนยังไงกันว่ะเนี่ย เอ้ย!!ช่างมันเถอะเราจะไปอยากรู้ทำไมเนี่ย ผมยังไม่อยากไปนรกเสียหน่อย
“เอ่อ? ที่นี่ที่ไหนเหรอครับผมจะได้ปรับตัวถูก และเจ้าของร่างเดิมนิสัยเป็นยังไงอ่ะ จะได้แสดงเนียน ๆ สะหน่อย ไหน ๆ ก็ยึดร่างเขามาใช้แล้ว”
“ที่นี่คืออยุธยา ก่อนสงครามโลกครั้งที่สอง พุทธศักราช 2472 โลกคู่ขนานอีกมิติหนึ่ง แลเจ้าของร่างเดิมนิสัยเป็นเยี่ยงไรมิใช่หน้าที่กงการอะไรของข้าที่ต้องบอกเจ้า จงเรียนรู้ด้วยตนเองเถิด ใช่สมองนิด ๆ ของเจ้าที่ติวภาษาไทยมาอย่างหนักนำมาใช้เสียบ้าง ท็อปภาษาไทยมิใช่รึ ฮ่า ๆ”
โถ่ววว ที่ผมจำได้ตอนนี้มีแค่ช้างก้านกล้วยต่อยกับช้างตาแดงเท่านั้นแหละท่านเทพ จะเอาอะไรมาคิดได้ ตอนนี้กูไม่ประสาทตายก็ดีเท่าไรแล้ว
“โอเคแล้วท่านเทพจะเป็นที่ปรึกษาแบบนี้ตลอดป่ะ แบบว่าเรียกปุ๊ปมาปั๊ปไรงี้อ่ะ”
“เทพนะไม่ใช่เคอร์รี่จะเรียกก็เรียกได้รึ ข้าจะมาปรากฏกายให้เจ้าเห็นแค่เพียงครั้งนี้เท่านั้นแล หรือไม่ก็คงรอตอนเจ้าตายอีกครั้งนั้นแหละ ข้าจักอาสามารับเอาวิญญาณเด็กปากซ่าอย่างเจ้าไปส่งท่านยมบาลเองกับมือข้าเชียว”
เอิ่มเกรงใจอ่ะ ท่านอยู่ของท่านนั้นแหละดีแล้ว อย่าเจอกันอีกเลย
“ฮ่า ๆ ผมขอโทษท่านเทพสุดหล่อ ให้อภัยเด็กหน้าวอก ๆ แบบผมตอนนี้เถอะครับ แต่ก็ขอบคุณมากนะครับที่ให้โอกาสผมอีกครั้ง ผมจะใช้ชีวิตที่ได้มาอย่างคุ้มค่าครับผมสัญญา”
“มิต้องสัญญาดอก เอาล่ะ!!!ถึงเวลาที่ข้าต้องไปเสียแล้ว ถึงเวลาประชุมออนไลน์บนสวรรค์อีก เดี๋ยวจะสายอดเลื่อนขั้นกันพอดี เป็นเทพแล้วแท้ ๆ ยังลำบากอีกนะตัวข้า เอาล่ะข้าไปก่อน”
โหหห สวรรค์โคตรไฮเทคอ่ะ มีประชุมออนไลน์ด้วยแฮะ!!! อะเมซิ่งมากกก
“ไปดีมาดีนะครับ” หลังจากผมบอกลาท่านเทพเสร็จแล้ว จึงเปิดประตูและลงไปห้องโถงด้านล่าง เอาเถอะเริ่มใหม่อีกที กายพร้อมใจพร้อมแต่กูไม่พร้อมมมม ฮือออ!!!ไปเริ่มต้นเรียนรู้ชีวิตใหม่ของท่านชายหน้าวอกนี่กันเลย
หลังจากอดิเทพออกไปจากห้องไม่นานนัก ก็มีร่างสว่างวาบเข้ามาในห้องอีกครั้งเป็นท่านเทพนั้นเองที่เข้ามาอย่างเร่งรีบ แต่ก็ไม่ท่านเจ้าหนูน้อยอดิเทพสะแล้ว
“เห้อออ ข้าก็ลืมบอกเรื่องสำคัญสะนี่ รีบเกินไปแฮะ แต่ก็ช่างเถอะเจ้าหนูคงเอาตัวรอดได้เองล่ะมั้ง ฮ่า ๆๆ โชคดีนะเจ้าหนู”
ณ กลางห้องโถง
“เอ้า!!! พ่อโปรดเป็นอย่างไรบ้างลูกหายดีแล้วหรือไม่ พ่อเตือนแล้วว่าอย่าไปเดินเล่นแถวนั้น จะตกน้ำตกท่าเอา ไม่ทันไรก็เกิดเหตุขึ้นเสียแล้ว หากบ่าวมันไม่ได้อยู่แถวนั้นลูกคงสิ้นใจในคูน้ำเสียแล้วหนา”
ลูกลุงอ่ะตายแล้ว เหลือแค่ผมนี่แหละที่ตายได้น่าโง่กว่าลูกลุงอีก ไม่ต้องเดาให้ยากเลยแหะ นี้คงเป็นคุณหลวงท่านพ่อของเจ้าหน้าวอกนี่แน่แท้ โอ้โห คนใช้เยอะแยะเต็มบ้านไปหมด นั่งอย่างเป็นระเบียบเลยแหะ อะเมซิ่งสุด ๆ ได้มาเจอเองกับตา อยากจะบ้าแต่ก็ต้องเชิ่อ
“ครับคุณพ่อ ผมขออภัยที่ทำให้เป็นห่วง แต่ลูกพ่อก็อยู่นี่แล้วหนิครับ สบายดีมาก ๆ ตับไตไม่ถลอกเลยครับ ร่างกายครบสมบูรณ์ดีทุกประการ”
ชิ้งงงง!!!….อ้าวทุกคนอึ้งอะไรกัน มองหน้าแล้วเงียบอะไรกันเนี่ย ผมพูดไรผิดงั้นเหรอ ชีวิตกูจะรอดไหมล่ะครับเนี่ย!!!
“ฮ่า ๆ พ่อโปรดลูกตอบพ่อได้มากกว่าคำว่าครับเสียทีหนา ตกน้ำครานี้เห็นทีเจ้าจะพูดมากขึ้นนี่ พ่อควรดีใจรึไม่ ที่ลูกชายคนโปรดของพ่อเดิมทีพูดน้อยเสียยิ่งกว่าจิ้งจกร้องในห้องเสียอีก บัดนี้ต่อคำพ่อได้เสียยืดยาว นี้มันวันดียิ่งนัก อ้อพ่อมีเรื่องจะบอกลูกอีกเรื่อง คืนนี้พ่อโปรดไปงานเลี้ยงสมาคมที่พระนครกับพ่อเสียหน่อยหนา ลูกโปรดไม่เคยออกงานที่ไหนมาก่อนพ่อเข้าใจ แต่เราจะเอาแต่อยู่ในเรือนได้อย่างไรกัน ลูกโปรดเป็นถึงลูกชายคนเล็กของหลวงนรงค์กรมพระคลังเชียวหนา ลูกไม่ออกไปไหนเลยพ่อเป็นห่วงนัก ครั้งนี้ถือว่าพ่อขอนะพ่อโปรด ไปกับพ่อสักครั้งเถิดหนาลูก”
อะไรเนี่ยกับอีแค่ไปงานเลี้ยงอ่ะนะ ทำไมต้องไม่กล้าด้วยโลกเดิมผมไปงานเลี้ยงกับแม่บ่อยจะตาย ของกินฟรีเยอะแยะ โลกนี้ของกินจะอร่อยเหมือนที่นั้นไหมนะ ตั้งท้องรอแล้วสิเรา
“ครับ ผมจะไปครับคุณพ่อ”
หวืดดดด!!!!มองตาค้างกันเชียว ไม่เคยเห็นคนไปงานเลี้ยงหรือไงตกใจอะไรกัน โถ่วว
“ฮ่า ๆ ดี ดี ลูกทานข้าวต่อเถอะ ทานเสร็จแล้วก็ไปพักผ่อนนะ และอย่าลืมที่รับปากพ่อล่ะ ถ้าถึงเวลาอย่าให้ผู้ใหญ่รอล่ะมันจะเสียมารยาท เข้าใจนะลูกโปรด”
“ครับ คุณพ่อ”
เมื่อทานอาหารเสร็จผมก็ขึ้นมาพักตามที่คุณหลวงบอก ต่อแต่นี้ก็เรียกคุณพ่อล่ะกันตามสถานะของเจ้าของร่างเดิมนี่แหละ จะได้จำง่าย เห้อออ แต่ชีวิตชักไม่ง่ายแล้วสิเรา
อีกด้านหนึ่งหลังจากลูกชายคนเล็กของบ้านขึ้นไปพักผ่อน
“คุณท่านขอรับ กระผมมิได้ฝันไปรึขอรับ คุณโปรดจะไปงานเลี้ยงหรือขอรับ ปกติคุณโปรดมิเคยออกไปที่ใดเลยตั้งแต่เล็ก แม้แต่ครูก็ยังต้องเชิญมาสอนในเรือนเลยนะขอรับ ด้วยเหตุเพราะคุณโปรดนั้นเกิดมาตรงตามตำราที่ทำนายไว้ มีความพิเศษกว่าชายใดในพระนคร ใคร ๆ ก็ต่างอยากจะยลโฉมคุณโปรดทั้งนั้น คุณท่านไม่กังวลรึขอรับ” นายยิ่งเอ่ยวาจาอย่างไม่กลัวตาย
“สาระแนนักนะมึงไอ้ยิ่ง เหตุใดกูจะไม่ห่วงลูกกูเล่า แต่จะให้พ่อโปรดอยู่แต่เรือนก็ใช่เรื่อง ลูกกูควรมีสังคมกับเขาเสียบ้าง มิใช่คนวิปลาสไม่สู้หน้าคนเฉกเช่นอดีตที่ผ่านมา กูรู้ว่าลูกกูพิเศษกว่าชายอื่น แล้วอย่างไรเล่า ลูกกูจำต้องหลบหน้าผู้คนอย่างนี้รึ สู้ออกไปพราวพรายเฉิดฉายข้างนอกเสียดีกว่า ให้ผู้คนได้รับรู้ว่าลูกกูมิได้ขี้ริ้ว ขี้เหร่อัปลักษณ์อย่างที่เขาลือกัน”
ไอ้ยิ่งบ่าวคนสนิทของคุณหลวงพยักหน้างึกงักเห็นด้วยกับคำพูดคุณหลวง เพราะตนนั้นก็ทนไม่ได้เช่นกัน ที่คุณโปรดโดนนินทาว่าร้ายตลอดสิบปี ว่าท่านชายของตนนั้นอัปลักษณ์ขี้เหร่ ทั้ง ๆ ทีคุณโปรดเธองามกว่าหญิงทั้งพระนครเสียอีก ทั้งผิวขาวอมชมพูดั่งเทพมาจุติ หน้าตารึก็งดงามหาที่เปรียบมิได้ ถึงแม้รูปร่างจะเล็กบางกว่ามาตรฐานชายไทยในพระนครก็ตามที แต่ก็ยังถือว่างดงามอยู่ดี
“กระผมเห็นด้วยกับคุณท่านขอรับ ถ้าอย่างนั้นกระผมขอตัวไปดูแลคุณโปรดก่อนนะขอรับ เผื่อคุณโปรดต้องการสิ่งใดเพิ่มเติม”
“ไปเถิดไอ้ยิ่ง หากลูกกูต้องสิ่งใดก็ใคร่ให้มึงจัดหามาให้เสีย อย่าให้ต้องรอคอย”
“ขอรับคุณหลวง”
Guest
