ณ...ห้วงความคิดถึง

ถึงคนที่อยู่แสนไกล... 

แม้กายจะไกลกัน แต่หัวใจยังเฝ้านึกคิดถึง 

ความผูกผันตั้งแต่วัยเยาว์ ทำให้รสิตาได้แต่เฝ้ารอวันที่เขาหวนกลับมาหาเธออีกครั้ง... 

และเธออยากจะถามเขาว่า เขานั้นคิดถึงเธอเหมือนกันบ้างรึเปล่า 

รสิตา...ครูสาวชนบทผู้อุทิศตนให้แก่เด็กยากไร้ 

ภูตะวัน...หรือพ่อเลี้ยงตะวัน พ่อม่ายหนุ่มหล่อ ตั้งแต่ที่เขาสูญเสียภรรยาสุดที่รักไป เขาก็ได้แต่ทุ่มเททั้งชีวิตให้กับดูแลไร่ชาของภรรยาสาวผู้ล่วงลับและลูกน้อยผู้แสนน่าสงสาร ยอมทิ้งทุกอย่างแม้กระทั่งตำแหน่งท่านประธานบริษัทที่ทางบ้านหวังให้เขาไปดูแลแทน 

ฝากนิยายพ่อเลี้ยงตะวันและครูรสิตา ไว้ในอ้อมกอดหัวใจไว้ด้วยนะคะ 

Spoil.. 

"พี่ตะวันไม่รักสิตาแล้วหรือคะ พี่ถึงจะไปแต่งกับพี่หวานเขาน่ะ" 

สิตาจ้องมองพี่ชายตรงหน้าด้วยน้ำตาที่นองหน้า เมื่อรู้ข่าวจากคุณป้าว่าพี่ชายที่เธอรักจะไปแต่งงานกับคนอื่น  

"สิตา พี่รักสิตาแบบน้อง เราก็รู้ว่าเราแต่งงานกันไม่ได้" 

"ถ้าพี่รักสิตาแบบน้อง แล้วคืนนั้นพี่ตะวันจะจูบสิตาทำไม!" 

เสียงหวานนั้นสั่นเครือช่างบีบหัวใจเขาเหลือเกิน แต่ทว่าสิ่งที่เขาได้ตัดสินใจแล้ว จะไม่มีวันหันกลับไปอีกอย่างเด็ดขาด หน้าที่และความรับผิดชอบที่รออยู่ ทำให้เขาไม่อาจจะเห็นแก่ตัวได้อีก  

"พี่ขอโทษนะสิตา..." 

เขาได้แต่เอื้อนเอ่ยกับตัวเองด้วยน้ำเสียงอันแผ่วเบา... 

ปกอาจจะดูสดใสไปหน่อย 

แต่ชีวิตนางเอกเรากว่าจะได้รักกับพระเอกผ่านอะไรมาเยอะนะคะ 

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.2558 

ไม่อนุญาตให้สแกนหนังสือหรือคัดลอกเนื้อหาส่วนหนึ่งส่วนใดเพื่อสร้างฐานข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์ 

เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากสำนักพิมพ์และเจ้าของลิขสิทธิ์แล้วเท่านั้น