ลูกเทพ

เมื่อได้เห็นหน้าเขารู้ทันทีว่าเด็กคนนี้เป็นลูกเขา แม้ดวงตาคู่นั้นจะถอดมาจากมารดา แต่เค้าโครงหน้านั่น...มันถอดออกมาจากเขาชัดๆ 

ใครกล้าบอกว่าเด็กนี่ไม่ใช่ลูกเขา เขาจะขอสู้ตายกับมัน...แม้ว่า...แม้ว่าคนคนนั้นจะเป็นแม่ของลูกก็ตามทีเถอะ! 

การกลับมาเจอกันของแฟนเก่าสมัยมหาวิทยาลัยที่ไม่ได้เจอกันมานานปี 

สำหรับศิวดลและทิวาภรณ์ไม่ได้มีแค่ความทรงจำอันหวานชื่นและขมขื่นเท่านั้น แต่กลับมีเจ้าตัวเล็กสเป็กเทพโผล่มาอีกคน 

“ด้าย เด็กนี่ลูกใคร” 

“ลูกฉันสิถามได้” ทิวาภรณ์เล่นลิ้นหน้านิ่ง กอดร่างเล็กจ้อยในอ้อมแขนแน่นขึ้นอีกนิด ขยับห่างออกมาอีกหน่อย 

“ฉันหมายถึงพ่อเด็ก...เป็นใคร” ศิวดลกำมือแน่นหักห้ามใจที่จะไม่ลงไม้ลงมือกับ...ยายผู้หญิงกวนประสาทตรงหน้าแค่ยอมรับออกมาว่าเป็นลูกเขามันจะยากลำบากแค่ไหนกัน 

“น้องดีว่าคะ ไหนบอกมะม้าซิว่าปะป๊าอยู่ไหน” ทิวาภรณ์ก้มลงถามบุตรสาวที่เงยขึ้นยิ้มกว้างชวนใจละลาย 

“โน้น...บนโน้น บนฟ้า...ปะป๊าอยู่บนฉะหวัน” นิ้วเล็กป้อมชี้ขึ้นบนฟ้า” พ่อจ๋าเป็นเทวดา หนูเลยเป็นลูกเทพ” 

“ยายด้าย!!!” เสียง ‘พ่อเทพ’ คำรามลั่น 

การจากกันด้วยไม่ดีของสองเรา ใครจะคาดคิดว่าจะเกิดเหตุสุดวิสัยที่ชวนใจละลายขนาดนี้ ดวงหน้าเล็กตากลมโตฉ่ำน้ำแวววาว แก้มใสยุ้ยขาวอมชมพู จมูกเล็กนิดเดียวและรอยยิ้ม...มันเป็นรอยยิ้มที่เปิดโลกทั้งใบให้สว่างไสวเจิดจ้า 

ตั้งแต่เกิดมาเขาไม่เคยเห็นอะไรที่งดงามเท่านี้มาก่อน ดังนั้นต่อให้ต้องอ้อนวอน งอนง้อ ขอโทษเธอเป็นพันเป็นหมื่นครั้ง หรือต่อให้ต้องใช้วิธีสกปรกก็ตามที เขาต้องได้ เขาต้องมีเด็กคนนี้ไว้ในครอบครอง...ส่วนยายแม่ใจร้ายที่คิดจะพรากพ่อพรากลูกจากกันนั่นน่ะเหรอ หึๆๆ 

สวัสดีค่ะ ฝากยายหนูดีว่า 'ลูกเทพ' ไว้ด้วยนะคะ 

เรื่องนี้ตั้งใจจะไม่ยาวมาก กะจะเปิดให้อ่านฟรีจนจบ แล้วอาจรวมเล่มเล็กๆ สักเล่มกับทำเป็นอีบุ๊กค่ะ  

จะพยายามอัปอย่างต่อเนื่องให้ได้ติดตามกันนะคะ 

ขอบคุณมากค่ะ 

Way'h