หมัวหวาง
ชะตาน่าสงสารของอินเยวี่ย ยังไม่จบลงตรงจุดที่นางถูกส่งตัวไปบูชายัญ
หลังจากตระกูลอินถูกให้ร้ายและถูกลงโทษประหารด้วยการแขวนคอ นางกลับต้องถูกยัดใส่โลงศพและส่งตัวไปให้จอมปิศาจ
เพียงเพราะความเชื่องมงายของชาวบ้าน
ในค่ำคืนหนาวเหน็บบนเขา เงาดำคืบคลานเข้ามาในโลงศพ นางหวาดกลัวจนตัวสั่นได้แต่กรีดร้องขอความช่วยเหลืออย่างสิ้นหวัง
ถึงอย่างนั้นผู้ใดเล่าจะคาดว่าค่ำคืนมืดมิดกลับเต็มไปด้วยความวาบหวาม แทนความตายที่นางคิดว่าจะได้รับ
ชั่วขณะที่ถูกมนุษย์ด้วยกันทอดทิ้งอย่างเย็นชา นางกลับได้รับโอกาสจากจอมมารที่ผู้คนล้วนหวาดกลัวและหวาดหวั่น
การแลกเปลี่ยนแสนอันตรายเริ่มต้นขึ้น พร้อมๆ กับความซาบซ่านรัญจวนยามค่ำคืนกับจอมมารผู้หล่อเหล่า
แม้ข้อแลกเปลี่ยนที่เขาหยิบยื่นจะเป็นชีวิตและวิญญาณ แต่ขอเพียงสามารถล้างมลทินให้ตระกูลอิน นางล้วนยอมทั้งสิ้น!!!
เซียจื่อ
เสียนจื่อ บุรุษผู้ซึ่งใช้ไสยเวทย์สร้าง ‘กู่’ ขึ้นมาจนชื่อเสียงโด่งดัง เขาทำงานรับใช้ผู้อื่นโดยไม่หวาดระแวง
กระทั่งถูกอีกฝ่ายหักหลังโดยการส่ง ‘กู่’ ของเขากลับมาสังหารเขาเอง
ในชั่วขณะที่เขาสำนึกได้ทุกอย่างล้วนสายไปแล้ว ดังนั้นจึงได้แต่สะกด ‘กู่’ ทุกตัวของตนเอาไว้ในร่างของ เซียจื่อ กู่สังหารตัวแรกที่เขาภาคภูมิใจ
ถึงอย่างนั้นการสะกดกู่ที่ตัวเองสร้างขึ้นก็ไม่ง่าย เพราะเขาต้องกลับกลายมาเป็นเครื่องสังเวยที่ต้องปรนเปรอนางให้อิ่มหนำ
กระทั่งผูกชะตาชีวิตให้นางกัดกินอายุขัยของตนเพื่อรอเวลาดับสูญไปพร้อมๆ กัน
การผูกชะตาชีวิตที่เต็มไปด้วยราคะ รวมไปถึงความปรารถนาอันเร่าร้อน ทำให้เขาเริ่มลังเลว่าแท้ที่จริงแล้วเป็นนางที่จำเป็นต้องดื่มกิน
หรือว่าเป็นเขาเองที่เสพติดรสสัมผัสผิวกายอันหอมกรุ่นนั่นกันแน่!!!
เยวี่ยอิ่ง
กู้เยวี่ยอิ่ง เกิดมาพร้อมปานดอกโบตั๋นและกลิ่นหอมเย้ายวนในคืนจันทร์เสี้ยว ในวันที่นางรับรู้ว่ามีคู่หมายก็คาดหวังว่านั่นจะเป็นการปล่อยปล่อยนางให้เป็นอิสระ
ถึงอย่างนั้น อินเสียนฟู่ กลับเต็มไปด้วยความลึกลับที่นางรู้สึกหวาดหวั่น เขาล่วงรู้ความลับทั้งยังยืนยันจะพานางจากไป
คืนแต่งงานมีคนวางแผนส่งนางให้ผู้อื่น หญิงสาวพบว่าผู้บงการกลับเข้าหอกับน้องสาวของนางเสียนี่ เมื่อผู้สมรู้ร่วมคิดกลับเป็นคนใกล้ตัว
แม้แต่ในจวนตระกูลกู้ก็ไม่ปลอดภัยอีกต่อไป กู้เยวี่ยอิ่งจึงเดินทางจากมาพร้อมสามีที่เพิ่งเข้าพิธี
ทว่า...ผู้ใดบอกได้ว่านางจะสามารถอยู่รอดปลอดภัย กลิ่นโบตั๋นเย้ายวนตามมาหลอกหลอน ปิศาจมากมายล้วนปรารถนาในตัวนาง
นอกเสียจากว่า...นางจะต้องร่วมหอกับเขา อินเสียนฟู่ สามีของนางเอง!!!
เสวียนอู่
การ...บูชาสัตว์เทพ
...เครื่องสังเวยของสัตว์เทพในฐานะมนุษย์
นี่ไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่อะไรเพราะหลี่ซูล่วงรู้มาตลอด เพราะอย่างนี้จึงเลือกที่จะบูชาจูเชว่ สัตว์เทพที่มีร่างเสกเป็นอิสตรี
แต่...ใครจะรู้ว่าเธอจะถึงคราวซวย
หากไม่ใช่ความซวยแล้วจะเรียกอะไรเล่า
ก็ในเมื่อเธอดันบูชาสัตว์เทพ ในช่วงที่อีกสามตนกำลังหลับไหล และผู้ที่ยังคงตื่นรู้กลับเป็นเสวียนอู่ สัตว์เทพที่มีร่างเสกเป็นบุรุษ!!!
ที่น่าตกใจไปกว่านั้นคือวิธีการรับเครื่องสังเวยของเสวียนอู่นี่สิ จะพูดยังไงดี...เสวียนอู่ที่ทั้งหล่อเหลาน่ากินจนหลี่ซูน้ำลายหกเชียวนะ แล้วอย่างนี้ใครมันจะไปขัดขืนได้ล่ะ!!!
จิ้งจอกพันปี
สี่ภพชาต สองพันปี ซูจิ้ง เฝ้ารอคอยการกลับมาพานพบของบุรุษที่เป็นหนึ่งเดียวในหัวใจ
เขาก็คือ ซวี่หลาง หรือก็คือ ไป๋หู่ สัตว์เทพประจำทิศตะวันตกที่จุติมาในร่างมนุษย์
ภพชาตินี้เขากลับมาในฐานะนักล่าปิศาจ ผูกพันธะภูติรับใช้กับนางทันทีที่ได้พานพบ
การเสพสมขณะที่เขามีตบะเทพทำให้นางตั้งครรภ์จนสะเทือนไปทั้งสวรรค์
เพราะไม่เคยเกิดเรื่องเช่นนี้มาก่อน ดังนั้นนางจึงจำต้องเลือกระหว่างเคียงข้างเขาเพื่อคลอดบุตรให้ปลอดภัย
แต่เขากลับต้องสูญเสียพลังตบะทั้งหมดจนกลายเป็นมนุษย์ธรรมดา
หรือ...ไปให้เขาไกลจากเขา คลอดบุตรด้วยตนเองท่ามกลางความเสี่ยงที่ว่านางอาจสิ้นใจและบุตรในครรภ์อาจกลายเป็น...ปิศาจ!
จือจู
จวินป๋อ
แม่ทัพแดนเหนือแคว้นต้าเหยียน ระหว่างที่ลอบกลับเมืองหลวงเขาถูกลอบสังหารทำให้จำเป็นต้องพักรักษาตัวในป่าไผ่
ที่กระท่อมไม้ไผ่กลางหุบเขาลึกแม่นางน้อยผู้มีกลิ่นหอมเย้ายวน ทำให้เขาสนอกสนใจจนไม่อาจเก็บงำความรู้สึก
ทุกอย่างที่นางทำล้วนดึงดูดราวตัวเขากำลังเดินเข้าไปในกับดัก ทุกอย่างที่นางเป็นล้วนน่าสงสัยและน่าใคร่รู้แต่ก็ดูอันตรายพอๆ กัน
ถึงอย่างนั้นเขากระหายที่จะได้ล่วงรู้ กระหายที่จะได้...ลิ้มลอง
จือจู
สตรีบ้านป่าที่อาศัยอยู่ในป่าไผ่กลางป่าลึกใกล้ชายแดนเหนือ น้ำเสียงน่าฟัง ท่วงท่าอ่อนช้อยงดงามน่ามอง
ใบหน้าและดวงตาที่เต็มไปด้วยความเย้ายวนดึงดูด ทำให้ไม่ว่าผู้ใดที่เห็นก็ล้วนต้องหลงใหล
ถึงอย่างนั้นเบื้องหลังแรงดึงดูดกลับเต็มไปด้วยปริศนาอันลึกลับ
ภายใต้ท่าทีเรียบเฉยไม่สนใจสิ่งใดนั้น แท้ที่จริงตัวตนของนางคือผู้ใดกันแน่!!