เจิมจันทร์

เรื่องนี้เป็นเรื่องสั้นให้อ่านฟรีค่ะ 

################ 

“นังจันแกอยู่ไหนเมื่อไหร่จะมา” เสียงห้าวดังลั่นเมื่อฉันกดรับสาย จนต้องเอียงหูออกห่างโทรศัพท์ 

“อยู่บนรถแท็กซี่ เดี๋ยวก็ไปถึงแล้วแกอยู่ตรงไหนกันนังเทพ”  

“ดอก ฉันบอกกี่ทีแล้วว่าให้เรียกฉันว่านางฟ้า”  

“เออโทษที ลืม” ฉันขอโทษหลังจากที่ได้จิกมันเล็กๆ ไปหนึ่งครั้ง 

“ตอนนี้พวกฉันอยู่ที่ร้านก๋วยเตี๋ยวป้าแจ่มหลังตะวันนา นังจี๊ดนมโตก็มาแล้ว มาไวๆ ล่ะแกจะกินไรให้สั่งไว้เลยไหม” คำว่าหลังตะวันนาไม่ใช่ด้านหลังอย่างที่นางฟ้ามันบอก แต่มันหมายถึงโซนร้านอาหารที่อยู่ด้านในสุดของศูนย์การค้าตะวันนาต่างหาก 

“เล็กน้ำต้มยำ แซ่บๆ ไม่เผ็ดไม่เปรี้ยวไม่หวาน” ฉันสั่งทันที 

“นังจันแกมาปรุงเองเถอะ ฉันสงสารป้าแจ่มแกว่ะ”  

เสียงเทพพิทักษ์เพื่อนสนิทของฉันยังดังแว่วมา แต่ฉันกดตัดสายเพราะตอนนี้รถแท็กซี่มาถึงจุดหมายแล้ว ฉันดูราคาที่มิเตอร์แล้วหยิบเงินในกระเป๋ามาจ่าย 

“เก้าสิบเจ็ดบาท ให้ร้อยนึงไม่ต้องทอนนะคะ”  

เฮ้อสบายใจทุกครั้งที่ได้พูดคำว่าไม่ต้องทอน นี่มันวิถีคนซ้อมรวยชัดๆ