เรื่องย่อ
เพราะเป็นคู่หมั้นกับเขามาตั้งแต่เยาว์วัย นางมีเขาเป็นส่วนหนึ่งเสมอ ตลอดระยะเวลาที่นางกับเขาหมั้นหมายกัน สุดท้ายแล้วเขาก็ยังคิดว่าทุกอย่างเป็นแผนของนางที่คิดจะจับเขาหลอกลวงกอบโกยผลประโยชน์
เมื่อถึงวันแต่งงาน เขาเข้าหอตามทำเนียม ยิ่งถูกยาปลุกกำหนัดเล่นงาน ก็ยิ่งคิดว่านางเป็นคนลงมือ สุดท้ายแล้ว หลังจากเข้าหอหลับนอนกับนาง รุ่งเช้าอีกวันก็เดินทางกลับไปยังชายแดนทันที เขาทอดทิ้งนางเอาไว้ในเมืองหลวง ระยะเวลาห้าปีมานี้ นางรอคอยให้เขากลับมาด้วยหัวใจอันมีรักอยู่เปี่ยมล้น
สุดท้ายก่อนขึ้นเดือนเอ้อร์เยว่เข้าสู่ปีที่หก เขาเดินทางกลับเมืองหลวงพร้อมสตรีนางหนึ่ง เขาประกาศก้องออกมาว่า จะแต่งนางมาเป็นภรรยารอง ทำให้ไป๋ฟางหรงตัวแข็งทื่อราวกับถูกของแข็งกระแทกเข้าศีรษะอย่างจัง
นางเห็นสามีตระกองกอดสตรีนางนั้นด้วยความอบอุ่นแววตาดูมีแต่ความรักใคร่เอื้อเอ็นดู เมื่อสายนั่นมองมาที่นาง มีแต่แววตาเย็นชาเยียบเย็นจนทำให้นางหนาวเหน็บสะท้านกาย จวนเจียนแทบจะล้มลงได้ทุกเมื่อแต่ก็ต้องฝืนยิ้มกลั้นน้ำตามิให้มันไหลออกมา ภายในอกนั้นปวดร้าวราวกับถูกหนามพิษทิ่มแทงทะลุทลวงเจียนตายอยู่รอมร่อ
“สุดท้ายแล้วข้ากลายเป็นคนโง่ที่รักและยอมทุกอย่าง ต่อไปนี้ข้าควรจะหยุดเอาไว้ หยุดหัวใจเอาไว้เพียงเท่านี้ ข้าจะไม่ฝืนไม่รั้งเอาไว้อีกแล้ว”