คำโปรย
เมื่อหนุ่มเพลย์บอยลูกชายเศรษฐีที่เคยกลั่นแกล้งเธอเกิดอุบัติเหตุจนความจำเสื่อม
มะลิก็ไม่ปล่อยโอกาสที่จะได้แก้แค้นเขาให้หลุดลอยไป
เธอสวมรอยเป็นเมียเขาแล้วใช้งานสารพัด จะเป็นยังไงหากวันหนึ่งความจำเขากลับคืนมา แล้วจากไปพร้อมกับหัวใจของเธอ
บทนำ
" ฉันอยากกินแอปเปิ้ลไปเอามาให้หน่อยสิ " เสียงสั่งอย่างวางอำนาจดังขึ้นจากเจ้าของห้องร่างใหญ่หน้าตาหล่อเหลาบาดใจ เขานั่งเอนพิงพนักโซฟามองแม่บ้านที่กำลังดูดฝุ่นด้วยนัยน์ตาราวกับเสือจ้องเหยื่อ ทั้งตัวเขามีเพียงเสื้อคลุมอาบน้ำที่ผูกเอวไว้หลวม ๆ คอเสื้อแหวกออกจากกันจนเธอเห็นแผงอกกว้างแน่นไปด้วยกล้ามและแนวขนรำไร
" ฉันมารับจ๊อบทำความสะอาดค่ะไม่ใช่พนักงานหรือแม่บ้านในโรงแรม ถ้าคุณอยากได้อะไรก็โทรเรียกพนักงานสิคะ " มะลิปฏิเสธที่จะทำตามคำสั่งของภีม แล้วก้มหน้าก้มตาดูดฝุ่นต่อไปพยายามห้ามใจไม่ให้มองไปตรงรอยแหวกของเสื้อคลุมเขาอย่างสุดความสามารถ หารู้ไม่ว่าสิ่งที่เธอทำมันทำให้เขาไม่พอใจอย่างที่สุด
" ฉันบอกให้เธอไปเอาก็ไปสิ รู้ไหมว่าฉันเป็นใคร " ร่างใหญ่ลุกขึ้นเต็มความสูงเดินย่างสามขุมเข้ามาใกล้ แววตาคุกคามจนคนตัวเล็กถอยกรูดออกไปด้านนอกระเบียง ที่เป็นส่วนของสระว่ายน้ำ เธอไม่รู้หรอกนะว่าหมอนี่เป็นใคร รู้แต่ว่าห้องชุดที่มีสระว่ายน้ำบนดาดฟ้านี่ไม่ใช่แขกต๊อกต๋อยจะมาใช้บริการได้
" ขนาดตัวคุณยังไม่รู้เลยว่าตัวเองเป็นใคร แล้วฉันจะไปรู้ได้ไง พิลึกคนจริง ๆ " ความปากกล้าและไม่ชอบขี้หน้าเกิดขึ้นทันที เกลียดจริง ๆ พวกรวยแล้วชอบวางกล้ามข่มเหงคนด้อยกว่า
คำตอบที่ได้ทำเอาภีมโมโหจนหน้าแดง ไม่เคยมีใครหน้าไหนกล้าขัดใจเขามาก่อนแม่พนักงานทำความสะอาดนี่กล้าดียังไง เท้าไวเท่าความคิดเขาเดินเข้าไปคว้าเครื่องดูดฝุ่นมาจากมือเธอแล้วเหวี่ยงมันลงไปในสระน้ำทันทีรวมทั้งถังที่เธอใส่น้ำยาทำความสะอาดต่าง ๆ ก็ลงไปลอยละล่องอยู่ในสระเช่นกัน
" ทีนี้จะไปเอามาให้ฉันได้รึยัง " เขากอดอกยืนมองผลงานตัวเองด้วยรอยยิ้มร้ายกาจ ต่างจากคนตัวเล็กที่แทบจะเต้นเร่าด้วยความโมโห แต่ทำอะไรเขาไม่ได้ นี่ถ้าเป็นพวกพนักงานป่านนี้เธอกระโดดข่วนหน้าหล่อ ๆ นั่นเสียโฉมไปแล้ว
" คุณมัน...ก็เหมือนเด็กเอาแต่ใจนั่นแหละพอไม่ได้ดั่งใจก็งอแงฟาดงวงฟาดงา รู้มั้ยนี่มันเครื่องมือทำมาหากินของฉันไม่ใช่ของโรงแรม ถ้ามันพังฉันก็ต้องเสียเงินซ่อมเองอีก ซวยจริง ๆ มาเจอคนแบบนี้ " เธอบ่นพร้อมกับกระโดดลงไปเก็บข้าวของที่โดนเหวี่ยงลงไปในสระ นึกแช่งเขาในใจให้หกล้มหัวฟาดพื้นตายไปเลย
" นี่แค่โทษฐานที่เธอขัดคำสั่งฉัน แต่โทษที่เธอบังอาจมาด่าฉันมันคือไล่ออก! " จบคำพูดร่างสูงใหญ่ก็หมุนตัวเดินกลับเข้าไปในห้องหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาผู้จัดการ บอกให้ไล่เธอออกไปจากโรงแรมในทันที
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537
ห้ามมิให้ทำซ้ำ คัดลอก ลอกเลียน ดัดแปลง ตีพิมพ์
หรือเผยแพร่ส่วนหนึ่งส่วนใดหรือทั้งหมด
โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร
มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามที่กฎหมายบัญญัติไว้สูงสุด
Guest
