เห็นลูกเจ็บปวดกับความรักในอดีต เลยอยากให้มีความครัวไม่ให้จมปรักกับผู้หญิงอย่างนั้น จึงเลือกลูกใภ้ที่ถูกใจตัวเองให้ลูกชาย
“ไม่ได้ถามว่าแกชอบหรือไม่ชอบ เรื่องนี้แม่คิดมาดีแล้ว และที่สำคัญฉันจะเอาลูกสะใภ้คนนี้คนเดียวเท่านั้น ถ้าแกไม่ตกลงฉันจะยกสมบัติ ที่มันควรเป็นของแกครึ่งหนึ่งให้กับหนูพลอย”
เขาเกลียลผู้หญิงหิวเงิน หวังรวยทางลัด เลยดูถูกเธอสารพัด
“หรือมันไม่จริงอย่างที่พ่อเธอให้แต่งงาน กับฉันเพราะหวังจะปลดหนี้ และหวังจะให้จับคนรวย โดนสั่งสอนมาแบบนี้ไง เธอถึงชอบผู้ชายรวยๆ”
เมื่อได้เป็นแต่งงานกันแล้ว ก็จะลองเปิดใจให้เธอ ยิ่งรู้จักเธอมากขึ้น ยิ่งทำให้เขามองเธอเปลี่ยนไป ถึงขั้นตามเฝ้า
“ก็แค่หอมแก้มเมียตัวเอง มันจะเป็นอะไร ฟอด ฟอด”
เพราะความหลงเมียเด็กจึงอยากเข้าหอบ่อย ๆ
“ไม่นะ...พลอยไม่อยากเข้าหอ ไม่นะพ่อเลี้ยงปล่อยพลอยลงนะ....”
ยิ่งหลงมาก ยิ่งหึงหวงมาก ถึงขั้นตามเฝ้า
“กูมาให้กำลังใจเมีย แล้วอยากเปลี่ยนบรรยากาศในการทำงานด้วย”
ไม่รู้ว่าเขาหลงรักผู้หญิงตรงหน้าตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้ตัวอีกทีก็รักเธอไปหมดทั้งใจ มันคงไม่เหลือที่ว่างให้ใครมาแทรกได้อีก เราสองคนผ่านทั้งเรื่องดี เรื่องร้ายมาด้วยกันตั้งมากมาย ทั้งทุกข์ ทั้งสุข แล้วก็เศร้ามันเกินกว่าคำว่ารัก ต้องเรียกว่าเธอคือชีวิต คือลมหายใจ
Guest
