"ลูกของผมใช่มั้ย" เขาเอ่ยถามเมื่อนั่งลงแล้ว
"ค่ะ" เธอตอบรับเสียงเรียบ
"ทำไม ทำไมกัน---" เขาจนด้วยคำพูด ไม่รู้จะพูดอะไรออกมา
"ฉันก็ไม่คิดว่าเขาจะมา ฉันมารู้ตัวก็ตอนมีเขาได้3เดือนแล้ว ฉันไม่ต้องการสร้างปัญหากับคุณอีก ทั้งเงินที่ได้รับก็มากพอให้ฉันอยู่นิ่งๆได้จนพวกเขาคลอดออกมา ฉันกับยายก็ช่วยกันเลี้ยงดูเขา จนยายของฉันได้มาตายจากไปเมื่อ2ปีก่อน ฉันจึงพาเขาเข้ามาอยู่ที่นี่ด้วย พี่ตงหลีเป็นลูกของเพื่อนคุณยาย คอยช่วยเหลือและให้ฉันได้ร่วมลงทุนเปิดบริษัท" เธอเล่าด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
"คุณเห็นผมเป็นคนยังไง"
"ฉันไม่ต้องการเป็นตัวปัญหาให้กับครอบครัวของคุณ" เธอบอกเขาด้วยน้ำเสียงเจ็บปวด
"ครอบครัวหรือ? คุณรู้มั้ยผมอยู่แบบโดดเดี่ยวมาโดยตลอด ชีวิตของผมเหมือนต้นไม้ที่แล้วแต่ลมจะพัดไป" เขาบอกเธอด้วยน้ำเสียงเศร้าและเจ็บปวดเช่นกัน
นิยายเรื่องนี้แต่งตามจินตนาการของผู้เขียน ไม่มีเจตนาที่จะพาดพิงใคร
แต่งเพื่อให้ผู้อ่านได้รับความสนุกสนาน คลายเครียดเท่านั้น
ห้ามลอกเลียน ดัดแปลงหรือนำไปเผยแพร่โดยไม่ได้รับอนุญาตเด็ดขาด
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ🙏💗
Guest
