Beach (ทะเลในฝัน)

Beach (ทะเลในฝัน) 

เป็นเรื่องที่ผมเริ่มเขียนตอนที่ผมอยู่ม.6 ตอนแรกเรื่องนี้เป็นงานเขียนส่งครูที่โรงเรียน ต่อมาผมคิดว่าเอาเรื่องนี้มาให้คนอื่นดูด้วยดีกว่าเลยเริ่มปรับจากงานเขียนส่งครูที่ส่งไปเพื่อเอาคะแนนเฉยกลายเป็นเรื่องสั้นเฉยเลยครับ (งานนี้ต้องเขียนหนึ่งหน้าส่งครูแต่ผมเขียนเกินไปหน้าหนึ่งจากคะแนน 5 คะแนน เหลือ 4.5 เลยครับ 555+)

แนะนำตัวละคร 

มีนา 

มีนาเป็นผู้หญิงที่มาจากต่างจังหวัดที่มาทำงานในกรุงเทพ มีนาเป็นผู้หญิงที่มีนิสัยร่าเริงเป็นมิตรกับทุกคน 

 ธันวา 

ธันวานั้นเป็นเพื่อนสนิทของมีนา ธันวานั้นได้อาศัยอยู่กับมีนาที่คอนโดในกรุงเทพ เธอนั้นเป็นคนที่เย็นชาเวลามีคนมาถามเรื่องต่างๆ เธอมักจะตอบเป็นประโยคสั้นๆเท่านั้น แต่ธันวาเองก็เป็นคนที่ใจดีเหมือนกัน 

Beach (ทะเลในฝัน)  

 นี่เป็นเรื่องราวของผู้หญิงจากต่างจังหวัดสองคนที่มาทำงานในกรุงเทพและอยากจะทำให้ความฝันของพวกเธอนั้นเป็นจริงในสักวันหนึ่ง ผู้หญิงคนแรกมีชื่อว่า “มีนา” เธอเป็นผู้หญิงที่มีนิสัยร่าเริงเป็นมิตรกับทุกคนมีนา มีหน้าตาสะสวยราวกับหลุดออกมาจากเทพนิยายยังไงยังนั้น ผิวขาวเหมือนกับสำลี นัยน์ตาสีส้มเหมือนกับแสงของดวงอาทิตย์ที่กำลังจะลับขอบฟ้าและมีนาเป็นคนที่ขยันมากและอีกคนหนึ่งเธอนั้นชื่อ “ธันวา” ธันวานั้นทั้งในเรื่องของหน้าตาหรือการทำงานของเธอนั้นเรียกได้ว่าเทียบเท่ากับมีนาเลยทีเดียว แต่มีสิ่งที่ธันวาไม่เหมือนกับมีนาอยู่อย่างหนึ่งคือเรื่องนิสัยของเธอ ธันวานั้นเป็นคนที่เย็นชาเป็นอย่างมากเวลามีคนมาถามเรื่องต่างๆเธอมักจะตอบเป็นประโยคสั้นๆเท่านั้นแต่ธันวาเองก็เป็นคนที่ใจดีเกินคาดผิดกับนิสัยภายนอกของเธอ และธันวามีอีกนิสัยหนึ่งที่คือเธอนั้นชอบที่จะวางแผนก่อนที่จะลงมือทำอะไรก่อนเสมอ ซึ่งแผนพวกนั้นมันดีจนมันไรที่ติ แต่บางครั้งแผนของเธอ มันก็สุดโต่งเกินไปจนบางคนนั้นคาดไม่ถึง

 ธันวากับมีนานั้นเป็นเพื่อนสนิทกันหลังจากทั้งคู่เรียนจบก็หางานกันทันที่ นั้น ในวันหนึ่งขณะที่มีนากำลังกลับจากการสัมภาษณ์งานอย่างเหน็ดเหนื่อยอยู่นั้น มีนานั้นตัดสินใจว่าเข้าไปพักไปร้านกาแฟและสั่งกาแฟเย็นหนึ่งแก้ว ก่อนที่มีนาคิดอยู่ในใจว่าทำไมชีวิตเธอต้องมาลำบากแบบนี้ด้วย? ทำไมการหางานมันลำบากขนานนี้? ถ้ากลับไปบ้านนอกมันจะสบายกว่านี้ไหม?คำถามพวกนี้มันวนอยู่ในหัวเธอตลอด จนเธอดื่มกาแฟและเดินกลับจนถึงคอนโด พอเธอกลับถึงห้องเธอเห็นธันวายืนต้อนรับเธออยู่ “ไง วันนี้เหนื่อยไหม?กินอะไรมาหรือยังล่ะ?” ธันวาถามแล้วมีนามันก็ร้องไห้ออกมาและเข้ามากอดธันวาทันที “ไม่ไหวแล้วอะ!ไม่รู้งานที่ไปสัมภาษณ์วันนี้ไม่รู้เขาจะรับหรือเปล่า ขอโทษนะธัน” ธันวาได้เอามือลูบหัวมีนาและบอกว่า “ไม่เป็นไร เธอพยายามแล้ว เก่งมากเลยนะ” ดวงตาสีม่วงออกชมพูของธันวาได้มองมาที่มีนาทำให้ความเหนื่อยของเธอหายเป็นปลิดทิ้ง “มากินข้าวก่อนเถอะ” ธันวาพูด ธันวานั้นทำงานเป็นพนักงานที่ร้านอาหารของคนรู้จักแต่รายได้ไม่ค่อยดีเท่าไร ทั้งคู่เลยต้องหางานเพื่อที่จะมาเป็นค่าใช้จ่ายในการใช้ชีวิต หลังกินเสร็จมีนาพูดขึ้นมาว่า “นี่ธัน ธันถ้าฉันไม่ผ่านสัมภาษณ์รอบนี้ ฉันไปทำงานกับธันได้ไหม?” ธันวาส่ายหน้าทันที “งานที่นั้นไม่คุ้มค่าแรงเท่าไรแล้วต้องทำหนักทุกวัน ไม่ไหวหรอก” ธันวาพูดแล้วมีนาก็มีสีหน้าที่ไม่ดีเท่าไร

   ธันวาได้มองไปเห็นกล่องความฝันที่พวกเธอเขียนไว้บนกำแพง ว่าหลังเรียนจบแล้วพวกเธอจะทำอะไรกันแต่ความฝันพวกนั้นไม่เคยสำเร็จสักอย่าง ธันวาพูดขึ้นว่า “นี่มีนา เราไปทะเลกันไหม?” มีนาทำหน้างง “ก็ไปทำตามความฝันของพวกเราไง ว่าถ้าพวกเราเรียนจบจะไปทะเลกันน่ะ” แล้วมีนาพูดว่า “แล้วเรามีเงินพอเหรอ” ธันวายิ้มแล้วพูดว่า “พอสิ ก็ฉันเก็บเงินบางส่วนไว้น่ะ ถือว่าเป็นการผ่อนคลายนะ ว่าไงล่ะ?” ธันวาถาม มีนาพยักหน้า “อืม ถือว่าเป็นการทำตามความฝันสำเร็จเรื่องหนึ่งละนะ” มีนายื้มตอบ หลังจากนั้นทั้งคู่ได้เก็บของและธันวานั้นได้ไปติดต่อขอลางานที่ร้าน “ความคิดของธันเนี่ยสุดโต่งจริงๆ เลยนะ” มีนาพูดขึ้นก่อนที่ธันวาจะแอบยิ้มเล็กน้อย

 ทั้งคู่ได้เดินทางมาถึงเมืองที่ติดกับทะเล ทะเลที่สวยงามเหมือนกับสวรรค์บนดินและลมทะเลเหมือนกับได้พัดความเครียดของมีนาออกไป ทั้งคู่ได้เล่นน้ำและเที่ยวกันที่เมืองแห่งนี้ จนถึงวันสุดท้าย มีนากับธันวานั้นได้มานั่งที่ชายหาด กลางคืนของทะเลแห่งนี้นั้นเย็นต่างกับตอนกลางวันอย่างลิบลับ “นี่ก็ผ่านมา3วันแล้วนะ เขาน่าจะโทรมาบอกเรื่องสัมภาษณ์ได้แล้วล่ะ” มีนาพูดขึ้นพร้อมกับใบหน้าที่ดูเศร้า “ไม่เอาน่า อย่าเครียดสิ มีนาที่ฉันรู้จักน่ะต้องเป็นคนร่าเริงและเข้มแข็งกว่านี้นะ” ธันวาพูด มีนาขำออกมาเล็กน้อย จู่ๆ โทรศัพท์ของมีนาก็ดังขึ้นแล้วมีนาก็รับสาย “คะ?ใช่ค่ะ คะ... เข้าใจแล้วคะ ขอบคุณมากคะ” บรรยากาศเรียบไปซักพัก “ธัน” มีนาพูดขึ้น “อะไรเหรอ?” มีนามีสีหน้าดีใจและพูดว่า “ผ่านแล้วล่ะ! เขารับฉันเข้าทำงานแล้ว!เขาบอกว่าให้เริ่มงานอาทิตย์หน้าได้เลย ดีใจจังเลย!” มีนาได้จับมือธันและพูดว่า “ขอบคุณนะธัน ที่คอยอยู่ด้วยกันตลอด” แล้วธันวายิ้มตอบ “อืม ดีใจด้วยนะมีนา”