ซ่านเสน่หามหาเศรษฐีเถื่อน

‘นัทธมน วารีวิจิตร’ นักข่าวอาชญากรรมสาวสวยที่เห็นเรื่องงานสำคัญมากกว่าเรื่องใด การกลับบ้านหลังจากไม่ได้กลับเกือบห้าปีทำให้พบว่าสาวๆ ในหมู่บ้านถูกขายให้กับ ‘จักรา ตระกูลสิงห์’ พ่อเลี้ยงหนุ่มเจ้าของอาณาจักรที่กินอาณาเขตครอบคลุมทั้งหุบเขา ซึ่งเป็นราวกับเมืองลับแลที่คนภายนอกไม่ล่วงรู้เลยว่าเขาซ่อนสิ่งใดไว้บ้าง 

หลักฐานชิ้นสำคัญที่นัทธมนได้มาโดยบังเอิญจากจักรา ทำให้เธอมั่นใจว่าพ่อเลี้ยงหนุ่มคือเจ้าพ่อค้ายาเสพติดและไม้เถื่อน จนถูกพ่อเลี้ยงหนุ่มจับตัวไปขังไว้ในอาณาจักรกลางหุบเขา 

พรหมจรรย์ไม่สำคัญไปมากกว่าชีวิต และเมื่อเสียไปแล้วเธอต้องได้ในสิ่งที่คุ้มค่ายิ่งกว่าตอบแทน ด้วยการหาหลักฐานเผื่อเอาผิดพ่อเลี้ยงหนุ่มให้ได้ ทว่าเมื่อยิ่งสืบก็ยิ่งทำให้หลงรักคนที่เธอคิดว่าเป็นอาชญากรมากขึ้นๆ จึงพยายามกล่อมให้เขากลับตัว แต่เมื่อเห็นเพื่อนรักที่คบกันมาตั้งแต่เด็กตกอยู่ในสภาพวิกลจริตเพราะถูกรุมโทรมจากซ่องติดชายแดน นัทธมนจึงส่งหลักฐานทั้งหมดให้กับตำรวจ เพื่อจับกุมเขา 

เสื้อยืดแบบผู้ชายเวลาที่อยู่บนตัวของพ่อเลี้ยงหนุ่ม มันคับจนแนบไปกับกล้ามเนื้อ ทว่าเมื่ออยู่บนร่างเล็กๆ ของเธอกลับดูหลวงโพรก คอเสื้อก็กว้างจนเห็นเนินอกที่พ้นจากยกทรงเกือบหมด เนินอกข่าวๆ กระตุ้นให้พ่อเลี้ยงหนุ่มมูมมามมากกว่าเดิม เนินอกถูกคลึงเคล้นด้วยมือใหญ่และสากจนยอดอกเริ่มชูชันดันยกทรงขึ้นเห็นเป็นรอยนูนชัดเจน ก่อนจะสอดปลายนิ้วเข้าใต้ยกทรงเพราะอยากสัมผัสเม็ดไตแข็งโดยไม่มีสิ่งใดขัดขวาง 

“หยุดนะ” นักข่าวสาวบอกเสี่ยงสั่น 

พ่อเลี้ยงหนุ่มดันหญิงสาวจนแผ่นหลังติดกับผนัง พลางถามด้วยน้ำเสียงกระเส่า “แน่ใจหรือว่าอยากให้ฉันหยุด” 

จังหวะที่จะเผยอริมฝีปากเพื่อตอบคำถาม ก็ถูกพันธนาการด้วยฟันซี่ขาวๆ ที่ส่งลงมากัดจนริมฝีปากล่างกับริมฝีปากบนแนบชิดกัน พลางเกลี่ยด้วยปลายลิ้นเบาๆ จนความรู้สึกเริ่มเตลิด เมื่อเขาถอนริมฝีปากออก เธอถึงขยับริมฝีปากตามเพื่อหวังยืดเวลาจูบที่ร้อนแรงเมื่อครู่ให้ยาวนานขึ้นอีกสักนิด 

“ตอบสิ จะให้ฉันหยุดหรือเปล่า” จักราย้ำถามอีกครั้ง แต่เพิ่มความเซ็กซี่ของน้ำเสียงมากขึ้น 

นัทธมนปรือตามอง “ถ้าคุณรับปากว่าหลังจากได้ตัวฉันแล้ว คุณจะไม่ทำร้ายฉัน” 

“ฉันรับปาก” 

“ถนอมฉันหน่อยนะคะ เพราะเป็นครั้งแรกของฉัน” นัทธมนไล่ความเขินอายออกจากแววตา ทางเอาชีวิตรอดทางเดียวจากอาชญากรเลือดเย็น ก็คือให้เขาหลงเรือนร่างของเธอจนถอนตัวไม่ขึ้น