“มืดจัง” พิมวา ลืมตาสลึม สลือ พยายามควานหาเปิดโคมไฟหัวเตียงที่คุ้นเคย
“ทำไมถึงมืดสนิทขนาดนี้” สติเริ่มกลับมาเกือบสมบูรณ์จากการหลับไหล แต่สายตายังไม่ชินกับความมืด แล้้วมือเริ่มรับการสัมผัสบางสิ่ง .. “คน!??” คนแน่ๆ ไม่ใช่ผี..
ใจหายวาบ!! แต่พยายามไม่ขยับตัว …มีคนอื่นอยู่กลับเธอ!… สายตาเริ่มปรับได้ ถึงจะแสงน้อย แต่ไม่ได้มืดสนิทอย่างที่เห็นในตอนแรก พยายามค่อยๆ เพ่งมองคนข้างตัวเธอ..
ฌอน…!!!
สภาพเขากับเธอ.. มันไม่เรียบร้อยเลย! ขาเปลือยข้างหนึ่งของเขา…พาดอยู่บนตัวเธอ…
พิมวารู้สึกจุกในอก ฌอนกับเธอนั้นเปรียบเสมือนศัตรูคู่อาฆาต แล้วมาอยู่ในสภาพแบบนี้..ความรู้สึกมันเกินกว่าที่เธอจะรับมันไหว
เขายังหลับสนิท! พิมวาประคองลำตัวขึ้นเล็กน้อย ใช้ศอกยันลำตัวไว้ข้างหนึ่ง
“พลั่ก!!!” เสียงสนั่น พร้อมเสียงร้องดังลั่น “โอ้ยยยย!!! ความเจ็บ พร้อมดาวประดับระยิบระยับ
ใช่ค่ะ ศอกข้างที่ว่างของเธอ ลงสู่เป้าหมาย ตรงที่หน้าผู้ชายตัวยักษ์ เต็มๆ
ฌอนสะดุ้งตื่นสุดตัว เขารับรู้ถึงของเหลวเหนียวข้นไหลออกจากทางจมูก คะแนนความแรง ความเจ็บบวกดาว เค้าให้100เต็ม10
ใช้หลังมือปาดเลือด..มองพิมวา กระตุกยิิ้มอ่อนๆ ให้เธอที่กำลังจ้องมองเขาอย่าง…สะใจ
“เลือดแลกเลือดซินะ” ยิงคำถามแบบมีนัยนะ..พิมวาหุบยิ้ม ขมวดคิ้วสงสัยในคำพูดกำกวม
“เลือดกำเดาแลกเลือด ..พรหมจารีย์ ไงจ๊ะเมียรัก” ฌอน พูดจบด้วยเสียงหัวเราะต่ำ ๆ เพียงแค่นั้น
เสียงกรี๊ดสนั่นก็บรรเลง พร้อมทั้งมือทั้งเท้า ประโคมสู่ผู้ชายตัวโตที่ทำหน้ากวนอวัยวะเบื้องล่างของพิมวา
ระฆัง ยกที่หนึ่งเริ่ม!
———————————
มาแปะ ไว้ก่อนนะคะ แล้วเจอกันคร่าาาา
กติกาการอ่านคือ ตรวจคำผิดให้ด้วยค่ะ 555
Guest
