เพราะถูกเพื่อนและคนรักหักหลัง
รมิตาจึงพาตัวเองหนีไปพักกาย พักใจ ณ ชายทะเลแห่งหนึ่ง
และที่นี่ เธอได้พบกับพฤทธิ์ ผู้ชายหล่อแต่ปากร้าย
จนมีเหตุการณ์ต่าง ๆ มากมาย ให้เธอและเขาได้เรียนรู้ซึ่งกันและกัน
ตัวอย่าง
“ต้องการอย่างนี้ใช่ไหม” เขาถามเสียงขุ่น บีบแขนเธอเสียแน่น
“ต้องการบ้าบออะไรของคุณฉันไม่รู้เรื่องด้วย”
รมิตาเฉไฉ พยายามแกะแขนใหญ่ ๆ ที่เกาะกุมแขนเล็ก ๆ ของเธอไว้ให้คลายออก แต่มันก็ไม่ขยับเขยื้อนสักนิด
“คุณตั้งใจยั่วผม ... ไปนอนอ่อยผมอยู่หน้าบ้านยังไม่พอ ยังมาเล่นน้ำอ่อยผมต่อ แถมชม้ายชายตา เรียกร้องความสนใจจากผมทั้งวัน”
“บ้าน่ะสิ !!!”
ถึงแม้จะเถียงเขาออกไปทันควัน แต่ความจริงนั้น ก็ต้องยอมรับว่าที่เขาพูดก็มีส่วนจริงอยู่บ้าง
เธอไม่ได้ตั้งใจจะอ่อยเขา ก็แค่หมั่นไส้เลยอยากแกล้งให้สมกับที่เขาบอกว่าจะทำเหมือนเธอไม่มีตัวตน ว่าจะทำได้อย่างที่พูดรึเปล่าก็แค่นั้น...แต่ไม่ได้คิดจะยั่วอะไรเขาเลยสักนิด
“เอาหล่ะ ... ตอนนี้ผมก็อยู่ตรงหน้านี้แล้วไง คุณต้องการให้ผมทำอะไรกับคุณก็บอกมา ผมพร้อมจะสนองให้ จะตรงนี้หรือตรงไหนก็ได้ผมไม่เกี่ยง”
อูยยยย...ปากร้ายไม่เบาเลยนะพ่อคู้ณณณณ...แต่ไม่ต้องห่วงนะคะ เมื่อถึงเวลาคลั่งรัก พ่อก็น่ารักหาใดปานเลยหล่ะคร๊าาาาา
***************************
ขอฝากนิยายเรื่องนี้ไว้ด้วยนะคะ
หวังว่าจะถูกใจและยังคงสนับสนุนกันเช่นเดิมค่ะ
~SANIIRO~