“อยากเอาว่ะ” เพียงขวัญส่ายหน้าปฏิเสธแววตาแพรวพราวของคนที่กอดรัดเธอไว้แน่น คนขับรถขนลุกซู่ไม่กล้ามองกระจกมองหลังสักวินาทีเดียว
...กว่าจะถึงที่หมายเพียงขวัญก็มีสภาพปากบวมเจ่อเพราะถูกอีกคนทั้งดูดดึง ขบกัดตามแรงอารมณ์ เธอหันมองสถานที่ตรงหน้าทำไมมันช่างคุ้นตาเธอนัก ตรงที่พวกเขามาจอดรถเหมือนจะเป็นด้านหลังของร้านอะไรสักอย่าง ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าที่นี่คือที่ๆเธอมาเที่ยวเกือบทุกคืน ถ้างั้นเธอก็ไม่ได้อยู่ไกลจากบ้านเท่าไรน่ะสิ
“ไม่ง่ายอย่างที่มึงคิดหรอก” จู่ๆเขาก็พูดขึ้นราวกับรู้ว่าเธอกำลังคิดอะไร
“กูเคยบอกแล้วเมื่อไหร่ที่กูเบื่อกูจะปล่อยมึงไปเอง”
บข้างตัวและดึงเพียงขวัญให้มาซบอยู่ที่ไหล่หนาแน่นของตัวเอง