พี่สาวของฉันแสนดี(จอมปลอม)

สปอย!! 

"พี่อยากได้เราเป็นภรรยา เรียนจบแต่งงานกับพี่นะ"

"ไม่เอา พีชไม่อยากเป็นภรรยา!!!"

ลูกพีชเอ่ยพูดออกมาด้วยสีหน้าไม่พอใจ ตั้งแต่เด็ก เธออยากเป็นเจ้าชายมาตลอด แล้วเธอจะไปเป็นภรรยาของพี่อลิซได้อย่างไง เธอเหมือนรับนักหรอ เอาจริงดิ!!! พี่อลิซถึงพูดแบบนี้กับเธอ

อลิซกระตุกยิ้มมุมปากด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป เธอลุกขึ้นยืน ก่อนจะเดินเข้ามาหาลูกพีช ใบหน้าสวยโน้มเข้าใกล้ใบหน้าของลูกพีชชนิดที่ลมหายใจของทั้งสองคนเริ่มเป่ารดกัน

ใบหน้าของลูกพีชร้อนผ่าวขึ้นมาในทันทีที่ลมหายใจอุ่นๆเป่ารดใบหน้าของเธอ เธอถอยหลังไปก้าวหนึ่งด้วยความตกใจ ไม่คิดว่าพี่ลิซจะทำแบบนี้

ปลายนิ้วของอลิซแตะปลายคางของลูกพีชให้ลูกพีชเงยหน้าขึ้นมาสบสายตากับเธอ มุมปากกระตุกยิ้มอย่างผู้ชนะ ส่งผลทำให้ลูกพีชรู้สึกหงุดหงิด รู้สึกราวกับว่าตัวเองเป็นคนแพ้ เลยตั้งใจจะสู้กลับแต่พี่อลิซกลับเดินไปนั่งลงบนโซฟา ด้วยมาดนางพญา

ลูกพีชในตอนนี้รู้สึกเดือดขึ้นมารู้สึกเหมือนตัวเองกำลังถูกหยามเธอเดินตรงไปหาพี่อลิซ ก่อนจะจ้องหน้าพี่อลิซอย่างเอาเรื่อง

"เห็นมั้ย พีชเป็นสามีพี่ไม่ได้หรอก พีชเป็นรับเห็นๆ!!"อลิซเอ่ยพูดเสียงเรียบ

'ดะ..เดี๋ยวสิ มันต้องไม่ใช่แบบนี้สิ!!!'

ลูกพีชพึ่งได้สติว่าตัวเองหลงประเด็น แต่ก็ยังอดไม่ได้ที่จะรู้สึกหงุดหงิด ที่ถูกพี่อลิซบอกว่าเธอเป็นรับ เธอดูเหมือนรับตรงไหนกัน? ใครช่วยบอกเธอที ที่มหาลัยมีแต่คนอยากได้เธอเป็นสามี แล้วทำไมคนที่บ้านถึงอยากได้เธอเป็นภรรยาล่ะเนี่ย!!

"พีชมีคนที่ชอบแล้ว"

"พี่ไม่สน ยังไงพีชก็ต้องเป็นภรรยาพี่ เพราะพี่รักพีช"

'ไอ้คนเอาแต่ใจ!!! บอกว่ารักเธอ แล้วเธอต้องไปเป็นภรรยาให้หล่อนด้วยงั้นหรอ ก็บอกแล้วไงว่ามีคนที่ชอบ ฮัลโหลนี่พี่ลิซหัดฟังคนอื่นเขาบ้างเถอะ!!!'

_________________________________

คำเตือน!! นิยายเรื่องนี้สร้างสรรค์ขึ้นจากจินตนาการของนักเขียนนามปากกาภาษาซีแต่เพียงผู้เดียว นักอ่านโปรดใช้วิจารณาญาณในการอ่าน

และหากเห็นผลงานเรื่องนี้ถูกนำไปคัดลอกดัดแปลงรบกวนนักอ่านแจ้งเข้ามาทางเพจเฟสบุ๊กหรืออินบ็อกเข้ามาบอกไรท์เตอร์ได้เลยนะคะ ขอบคุณค่ะ

ปล.ภายในนิยาย อาจมีฉากบังคับฝืนใจกันเล็กน้อย หากนักอ่านไม่ชอบแนวนี้สามารถกดข้ามได้เลยค่ะ