“หายไปไหนซะล่ะคนที่พยายามยั่วผมเมื่อกี้น่ะ”
“เปล่าเลยไม่ได้พยายาม แต่คุณหลงเสน่ห์ฉันเอง”
เสียงหัวเราะทุ้มๆ หลุดมาจากลำคอ เต็มไปด้วยอารมณ์ขบขัน และสมเพชปะปนกันโดยไม่ต้องเอ่ยเป็นคำพูด เขาดูถูกเธอขนาดนี้เชียวหรือ
เขาเท้ามือบนเคาน์เตอร์ โน้มใบหน้าเข้าหา ใช้แขนแข็งแรงกักพื้นที่รอบตัวเอาไว้
“มโนเก่งเหมือนกันนะคุณเนี่ย” เขายิ้มเยาะ
คิดว่าเธอมโนเก่งใช่ไหม จะแสดงให้ดูเดี๋ยวนี้ล่ะว่าไม่ได้คิดเข้าข้างตัวเอง
หญิงสาวยืดตัวตรง ใบหน้าที่ห่างกันเพียงคืบยิ่งใกล้กันเพียงฝ่ามือคั่น
เขาชะงัก ตกใจปฏิกิริยาตอบสนองกะทันหันของคนในปราการ
ดวงหน้าสวยตรงหน้าส่งรอยยิ้มร้ายอย่างคนกำลังจะกำชัยชนะ แต่คิดผิดแล้วล่ะแม่เสือน้อย
เอวสอบแทรกระหว่างกลางเรียวขาสวย มือหนารั้งสะโพกเข้าหาตัวกระทั่งหน้าอกอวบหยุ่นแนบชิดกับแผงอกกว้างอย่างตั้งอกตั้งใจ
ดวงตาคู่กลมภายใต้แผงขนตาหนาเบิกโตด้วยอาการตกใจจนปิดไม่มิด
เขาแทบหลุดหัวเราะ แต่เสี้ยวหนึ่งก็แทบต้องกลืนน้ำลายตัวเองเช่นกันเมื่อเรือนร่างนุ่มนิ่มแนบชิดตัวเองขนาดนี้ เป็นครั้งแรก
แสงสว่างที่ลอดมาจากบันไดทางเดินขึ้นลงชั้นสองพอจะฉายให้เห็นชัดๆ ว่าพวงแก้มเนียนใสเริ่มซับสีเลือด
คิ้วเรียวสวยยกขึ้นอย่างท้าทาย ‘ยอมแพ้หรือยัง’
“ถ้าบอกให้ปล่อย ผมก็จะปล่อย แต่ถ้าไม่ เราก็สานต่อ”
***
นวนิยายเรื่องนี้มีประเด็นพูดถึงการรักเพศเดียวกัน ซึ่งนักเขียนไม่มีเจตนาดูหมิ่นรสนิยมทางเพศแต่อย่างใดนะคะ
Guest
