ตะวันช้ำรัก

มือเรียวหยิบโทรศัพท์เครื่องเก่าขึ้นมากดเบอร์ต่อสายหาใครบางคนที่ไม่ได้คุยกันหลายวันแล้ว รอสายเพียงไม่นานปลายสายก็กดรับ

“คิดถึงจัง”พรรณชนกเอ่ยพูดกับปลายสายทันที่ที่เขากดรับ

“เราเลิกกันเถอะตะวัน หลายวันที่ผ่านมาที่เราไม่รับสายตะวันเพราะเราคิดทบทวนเรื่องนี้อยู่ และสรุปคือเราไม่ได้รู้สึกรักตะวันแล้ว”เพทายพูดออกไปหลังจากจบประโยคที่พรรณชนกบอกว่าคิดถึงตน

“…” พรรณชนกยังถือสายอยู่แต่ไม่รู้จะพูดอะไรตอบกลับไป อาการของเธอเหมือนคนสติหลุดไปชั่วขณะ

“ได้ยินที่เราพูดไหมตะวัน” เมื่อไม่ได้ยินสิ่งใดตอบกลับมา เพทายก็เอ่ยถามไปอีกรอบ เพื่อที่จะได้จบบทสนทนาในครั้งนี้ และจะได้จบความสัมพันธ์กับพรรณชนกสักที

“พีชอย่าทิ้งตะวันเลยนะ ตะวันยังรักพีชอยู่เลย อยู่กับตะวันก่อนได้มั้ย ไม่รักตะวันแล้วก็ไม่เป็นไรแต่ช่วยอยู่ให้ตะวันได้รักพีชต่อเถอะนะ”เมื่อได้ยินเสียงปลายสายพรรณชนกจึงเหมือนจะดึงสติกลับมาได้

“พอเถอะตะวัน ก็เราบอกแล้วไงว่าเราไม่ได้รักตะวันแล้ว จะอะไรนักหนาวะ แล้วต่อไปนี้ก็เลิกยุ่งกันอีก” เพทายพูดอย่างโมโหที่พรรณชนกตื้อจะไม่ยอมเลิก เขาเบื่อพรรณชนกเต็มทนแล้ว พูดจบเพทายก็ตัดสายทิ้งทันที