เส้นขนานล้านกิโลเมตร

"ไม้...จำพี่กี๋ลูกแม่เกดได้ไหมลูก...เขาจะแต่งงานแล้วนะ" 

คำสั้นๆที่ทำให้ใจของผมสั่นไหว  

พี่กี๋ที่ผมแอบชอบตั้งแต่อายุ 16 จนตอนนี้ 28 ความรู้สึกผมก็ยังเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน 

ผมเหม่อมองไปทางขวามือของตนเอง เห็นพี่กี๋ในจินตนาการกำลังส่งยิ้มให้ ผมชอบจินตนาการอยู่บ่อยๆว่าพี่กี๋มายืนอยู่ข้างกายห่างออกไปไม่กี่เมตร ไม่ใกล้จนเอื้อมมือถึง แต่ก็ไม่ไกลเกินสายตาจะมองเห็น ทางเดินด้านหลังที่ผ่านมาของเราเป็นดั่งทางคดเคี้ยวเหมือนสายหูฟังที่พันกัน เราต่างวนเวียนอยู่ข้างกันซ้ำไปซ้ำมา แต่ก็ไม่เคยมาบรรจบกันเลยสักครั้ง....     

"หลับตาซิที่รัก...ในวงแขนของฉัน 

จะไม่มีผู้ใดคิดทำร้ายเธอได้ 

หลับตาซิที่รัก...ขอเธอนอนหลับฝัน 

เพื่อพรุ่งนี้ได้พบวันใหม่กับฉัน" 

____ 

แอบมาโยนดราม่าขมๆเรื่องใหม่ทิ้งไว้ก่อนน่าจะไม่เกิน 10 ตอนจบค่ะ  

ขอบอกเลยนะคะเรื่องนี้ค่อนข้างทำร้ายจิตใจ กระชากตับและจบไม่สวยเอามากๆ 

ใครไม่ถนัดสายดราม่าผ่านได้เลยค่ะ 

ฝากติดตามด้วยนะคะ