ประสบการณ์​รัก​ชั่วพริบตา​

"เธอจะจูบฉันเหรอ ยื่นหน้ามาขนาดนี้"  

"คะ.. ใครจะจูบนายห๊ะ(＃｀д´)ﾉ ฉันแค่จะดูให้แน่ใจว่าเป็นคนไม่ใช่สัมภเวสี"  

"นี่.. เธอ"  

"และไหนล่ะ เอาเเว่นฉันคืนมาเลย"ι (｀ロ´) ノ 

ฉันทวงของคืนทันทีอย่างไม่รอช้าให้เสียเวลา 

"ไม่รู้"  

"นาย.. วา.. คิม o(｀□´)○ นี่นายเล่นบ้าอะไรอีก ฉันเดินมาแล้วนี่ไง"(*｀へ´*) 

" ก็ใช่ ผมบอกให้คุณเดินมาเอาเอง มาถึงแล้วก็ไปหยิบเองสิ ผมวางไว้หัวเตียงโน้น" 

" นะ.. นายยยยยย"＼ (>o<) ノ 

ฉันโมโหจนควันออกหู ไม่รู้จะด่าว่าอะไรแล้วจริงๆ ได้แต่ชี้หน้าอีตาคิมอย่างเจ็บใจ 

"ชี้ไปไหนน่ะ ผมอยู่ทางนี้" 

อร้ายย ฉันอยากจะกรี๊ดดด เจ็บใจตัวเองชะมัด เหมือนถูกมัดมือชกยังไงยังงั้น ๆเลย โธ่โว้ย         (#｀皿´) 

ฉันค่อยๆเดินไปที่หัวเตียง แล้วคลำหาแว่นไปทั่ว แต่ก็ไม่เจอสักที 

"โธ่เอ้ย อยู่ไหนเนี้ย" (｀0´)  

"อยู่อีกฝั่งหนึ่งต่างหากล่ะ"  

"แล้วทำไมนายไม่บอกให้มันเร็วกว่านี้เล่า" 

ฉันที่ขี้เกียจจะต้องเดินอ้อมเตียงอีก ก็ขอเสียมารยาทเหยียบข้ามไปเลยล่ะกันヽ(｀⌒´メ) 

"นี่เธอ.. นั่นที่นอนผมนะ"  

"เออ.. เรื่องของนาย ฉันไม่สนแล้ว" (｀□´) 

ฉันขึ้นไปบนที่นอนอย่างไม่สนใจคำท้วงของวาคิมสักนิด พยายามคลำหาแว่นตาให้เจอเร็วๆ 

"แล้วอยู่ไหนละเนี้ย"(｀□´) 

" ตรงนั้นไง" 

" ไหนล่ะ"(｀□´) 

" เธอจะจับโดนอยู่แล้วนั่นไง" 

" ฉันก็หาอยู่เนี้ย ไหนล่ะ"(｀□´) 

"แค่นี้ก็หาไม่เจอ"  

"นายลองมาเป็นฉันดูมั้ยล่ะ"         (」｡≧□≦)」 

"เออ.. ผมหยิบให้ก็ได้"  

ฉันรู้สึกถึงฝีเท้าที่เดินเข้ามาใกล้ทุกขณะ วาคิมจับตัวฉันให้หันไปด้านหนึ่ง ซึ่งฉันก็แยกไม่ออกแล้วว่าทิศไหนเป็นทิศไหน 

" อยู่นิ่งๆสิ ผมจะใส่แว่นให้"  

" เอามานี่ฉันใส่เองได้"＼ (｀0´) ／ 

"ผมบอกให้อยู่นิ่งๆก่อนไง" 

ง่ะ.. แล้วจะมาดุใส่ฉันทำไมล่ะฟะ ก็นายเป็นคนสร้างเรื่องนี่น่า(*￣m￣) 

ฉันบ่นในใจขณะที่วาคิมก็บรรจงสวมแว่นตาให้ฉัน และภาพแรกที่ปรากฏต่อสายตาก็คือ ใบหน้าหล่อละมุนของวาคิม ผู้ชายอะไรผิวหน้าดีกว่าฉันซะอีก ดวงตาเรียวคู่นั้นสะกดฉันดั่งเวทมนต์จนไม่อาจละสายตาจากเขาได้เลย ยิ่งวินาทีที่นัยน์ตาของเราประสานกัน หัวใจฉันก็เต้นตึกตักโครมครามขึ้นมาดื้อๆ          (〃ﾟーﾟ〃) (ᵒ̴̶̷᷄ωᵒ̴̶̷᷅*•ू) )੭ु⁾⁾ 

"เธอนี่ซื่อบื้อจริงๆ ไม่รู้สึกอะไรบ้างเลยเหรอ"  

"ระ รู้สึกอะไร" (⸝⸝•́દ•̀⸝⸝) 

"แล้วเธอรู้สึกยังไงกับฉันล่ะ"  

เสียงนุ่มทุ้มนั้น ถามคำถามที่ทำให้ใจฉันวูบวาบอย่างบอกไม่ถูก ⁄ (⁄ ⁄•⁄-⁄•⁄ ⁄) ⁄ 

ฉันจะตอบวาคิมว่าอะไรดีเพราะฉันก็ไม่รู้คำตอบของคำถามนั้นเหมือนกัน แต่สิ่งหนึ่งที่ฉันมั่นใจก็คือ นายตายแน่(´◣д◢'+) 

พลั๊กヽ( ￣∀￣)ﾉ┌┛Σ(ノ ・Д・)ノ ตุ๊บ 

" โอ้ยยย..ยัยเพี้ยนถีบฉันทำไมเนี้ย ถ้าฉันหลังหักเธอจะรับผิดชอบมั้ยห๊ะ" 

นิยายแต่งจบแล้วนะคะ​ มีอีบุ๊​คในmebด้วยนะค่ะ​ 🙏🙏ในอีบุ๊คมีตอนพิเศษ​ กับภาพจิบิน่ารักๆด้วยนะคะ​ ฝากอุดหนุนด้วยจ้า