เหลวแหลก แพศยา หยำฉ่า
ข้าในชาติก่อนถูกตราหน้าด้วยคำเช่นนั้นมาโดยตลอด
จะเรียกข้าว่า ‘มาม่าซัง’ หรือ ‘แม่เล้า’
หยาบหน่อยจะด่าว่า ‘อีกระXรี่’ ก็ตามใจ
ข้าไม่เคยสน ไม่เคยแคร์
ตราบใดที่อาชีพ Sex Worker มันทำให้ข้าอิ่มท้อง
แต่ถ้าด่ามากๆ นี่มีตบนะ อย่าหาว่าไม่เตือน!
ชาตินี้ข้าได้เกิดใหม่ในร่างของคุณหนูตกอับแสนใสซื่อ
ในยุคสมัยจีนโบราณที่ข้าไม่รู้จัก
ความทรงจำมากมายของนางไหลบ่าเข้ามาราวกับพายุ
เจ้าของร่างนี้มีชีวิตที่เหมือนกับข้า
ชีวิตที่เหมือนขยะชั้นต่ำของสังคมไม่ว่าใครต่างก็ดูถูก
ในเมื่อข้าได้โอกาสเกิดใหม่อีกครั้ง
ข้าควรจะใช้ชีวิตให้ขาวบริสุทธิ์และงดงามงั้นเหรอ...ไม่มีทาง
ในเมื่อทุกคนต่างจ้องจะเหยียบย่ำข้า
หากเผลอพวกมันพร้อมจะแทงข้างหลังข้า
เช่นนั้น...ข้าจะเป็นคนดีไปทำไม
ในเมื่อเป็นคนดีมันไม่อิ่มท้อง
ใช่!
ข้าจะเปิดโรงเหล้า
ข้าจะทำหอนางโลมเลื่องชื่อ
ข้าจะเป็นเจ้าของกิจการที่เต็มไปด้วยอบายมุข
เพราะนั่นคือตัวตนของข้า!
ผู้หญิงสีดำที่แสนแปดเปื้อน!
Guest
