เธอหลงรักวันไนท์สแตนด์ที่ภายนอกนั้นแสนจะดุดันแต่ภายในนั้นกลับอ่อนโยนอย่างไม่น่าเชื่อ จึงพยายามทำทุกทางให้เขาเห็นความรักที่เธอมอบให้ แต่จะให้ทำยังไงในเมื่อเขาคนนั้นยังลืมอีกคนที่อยู่ในใจไม่ได้

บทนำ

 

 

ฟิ้ว~

 

" เอ๊ะ อะไรน่ะ " เด็กสาววัยไล่เรี่ยอนัญชญากำลังเดินทอดน่องอยู่บนชายหาดขาวสะอาด แสงแดดทอระยิบสะท้อนกับเงาของอะไรบางอย่าง ที่มันแยงเข้าตาเธออย่างจัง

 

" สร้อย! " สร้อยคอมีจี้รูปหัวใจที่เปื้อนทรายถูกปัดอย่างแผ่วเบา

 

" ที่รักลูก หนูทำอะไรแม่จะไปแล้วนะ " 

 

" ค่า ไปแล้วค่า "เสียงสดใสเอ่ยขึ้นพร้อมกับเอาสร้อยนั้นสวมเข้าไปที่คอขาวผ่องของเธอก่อนจะวิ่งตามมารดาออกไปไกลแสนไกล

 

 

ตึก ๆ ๆ 

 

" ไปไหนแล้ววะ " 

 

เจ้าของสร้อยตัวจริงอย่างชาลีที่ขับรถไปได้ไม่นานก็ตีรถกลับมาบริเวณที่ตัวเองโยนสร้อยลงมา เขาเห็นหลังไว ๆ ของผู้หญิงสองคนแต่เธอเดินไปไกลเหลือเกินจะถามก็คงไม่ทันแล้ว ชายหนุ่มขยุ้มเส้นผมด้วยความหงุดหงิดตัวเองก่อนจะหันหลังเดินกลับไป

 

 

ห้องพักริมทะเล

 

" ที่รักลูก หนูไปเอาสร้อยที่ไหนมาใส่น่ะ แม่ไม่เคยซื้อให้นี่นา " เมทินีเอ่ยถามลูกสาวที่กำลังลูบคลำสร้อยที่ห้อยคอไว้ไม่วางมือ

 

" หนูเก็บได้ที่ชายหาดค่ะ เห็นมันสวยดี " เธอตอบผู้เป็นแม่

 

" ระวังนะ เดี๋ยวจะมีเจ้าของสร้อยตามมาเอาชีวิตไปล่ะแย่เลย " เมทินีพูดเชิงหยอกเย้าลูกสาว

 

" โห แม่อะ พูดซะหนูกลัวเลย จะใส่ต่อดีไหมเนี่ย " ใบหน้าที่มีรอยยิ้มเปลี่ยนเป็นบูดบึ้ง

 

" ข้อคือเจ้าของสร้อยเส้นนี้ ระวังให้ดีเถอะข้าจะมาเอาเจ้าไปทั้งตัวและ…หัวใจ ฮึ ๆ  "

 

" แม๊ ไม่น่ารักเลย หนูงอนแล้วนะ " 

 

" โอ๋ ๆ แม่ล้อเล่นน่า ใส่ไปเถอะ สวยดีนะแม่ว่า " เมทินีหยิบสร้อยที่อยู่บนคอลูกสาวขึ้นมอง 

 

" แล้วเรื่องเรียนหนูจะเอายังไง จะไปเรียนที่เมืองนอกไปอยู่กับแม่ไหม " 

 

หญิงสาวส่ายหน้า แม่เธอมีครอบครัวใหม่แล้วเธอไม่อยากไปไม่อยากปรับตัว และที่สำคัญเธอไม่ชอบแฟนใหม่ของแม่เท่าไหร่ 

 

" ไม่ดีกว่าค่ะ พอดีหนูมีรุ่นพี่ที่รู้จักอยู่คนหนึ่งพอจะแนะนำเรื่องเรียนให้ได้ แม่ไปเถอะค่ะ " 

 

แม้จะบอกออกไปแบบนั้นแค่แววตาและความรู้สึกของเด็กอายุ 17 ปี นั้น ย่อมอ่อนไหวเป็นธรรมดา แต่ทว่าผู้เป็นแม่คงไม่รับรู้ เพราะตลอดเวลาเธอไม่ค่อยใส่ใจลูกสาวเท่าที่ควร อย่างเช่นเวลานี้ระหว่างที่เธอพูดถึงเรื่องการเรียน เมทินีกับสนใจชายหนุ่มที่อยู่หน้าจอโทรศัพท์มากกว่าเด็กผู้หญิงที่อยู่ข้าง ๆ เสียอีก

 

" เดือนหน้าก็จะวันเกิดหนูแล้วนะแม่… " น้ำเสียงแผ่วเบาเอ่ยขึ้นตามหลังเมทินีที่เดินคุยโทรศัพท์กระหนุงกระหนิงออกไปแล้ว 

 

คำเตือน

นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่ง รวมถึง ชื่อ ตัวละคร สถานที่ และอาจจะมีบางคำพูดหรือการกระทำที่ไม่เหมาะสม โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านน้าา

ขอฝากนิยายเรื่องนี้ไว้ด้วยนะคะ❤🙏😊

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว