ทางใต้ของเกาะฮ่องกง
เสียงเจี๊ยวจ๊าวของพ่อค้าแม่ค้าในตรอก12 ที่ก่อนหน้านี้ได้ร้องตะโกนเรียกลูกค้าอยู่นั้น ตอนนี้ได้เงียบสนิทเมื่อ ซ่งจิงเหม่ย หรือ ซูเม่ย ลูกสาวเพียงคนเดียวของซ่งเจ้าเจีย หัวหน้าแก๊งค์ไป๋หู่(เสือขาว) ซึ่งเป็นมาเฟียที่มีเครือข่ายกระจายออกไปทั่วพื้นที่ไม่ต่ำกว่าหมื่นๆ คนทั่วโลก
ซูเม่ยมีนิสัยเอาแต่ใจเพราะเติบโตมากับบิดา เธอซึมซับทุกอย่างมาจากบิดา ทั้งตีรันฟันแทง เก็บค่าคุ้มครอง รีดไถ(คนรวย) เหลือเพียงปล้น ค้ายา และค้ามนุษย์เท่านั้นที่เธอไม่ได้แตะ
" เสียงดังอย่างนี้ ลูกค้าต้องเข้าร้านเยอะแน่ๆ เลย จริงไหม "
เสียงดังกังวานของซูเม่ยดังขึ้นท่ามกลางผู้คนที่ปิดปากเงียบ บางคนถึงขั้นเข้าไปแอบในบ้านไม้ที่เป็นห้องแถวยาวติดกัน เธอเดินมาหยุดอยู่ที่แผงร้านเครื่องประดับเก่าแก่ ที่มีหญิงชรานั่งหันหลังก้มหน้าอยู่ในเวลานี้
" ว่ายังไงเศรษฐีนีคนใหม่ "
" คุณหนู พวกเราไม่มีเงินให้คุณหนูหรอกค่ะ วันนี้ยังขายของไม่ได้สักบาทเดียว "
" พวกเรา? " ซูเม่ยกวาดสายตามองไปรอบบริเวณนั้นทันที
หญิงชรายกมือร้องบอกเธอด้วยน้ำเสียงเว้าวอน แต่นั่นไม่ได้ทำให้เธอใจอ่อน ซูเม่ยหันไปมองลูกน้องที่เดินตามมาเป็นพรวน
" ถ้ามันขายแล้วไม่ได้เงิน ก็ไม่ต้องขาย เก็บของไปให้หมด !! "
" ขอร้องล่ะค่ะ อย่าเอาร้านดิฉันไปเลยคุณหนู ฮือ " เมื่อคุณหนูไม่ยอมเธอจึงร่ำไห้ออกมาอย่างน่าสงสาร
ซูเม่ยก้มลงมาจนใบหน้าสวยของเธอใกล้ชิดกับใบหูของหญิงชรา
" แกได้เงินมาแต่ไม่จ่ายค่าคุ้มครองไหนจะค่าแผง แต่ดันเอาเงินไปถลุงในบ่อน แบบนี้หมายความว่าอะไร .... เอาไปให้หมด !! "
เธอพูดจบก็หยัดตัวขึ้น หันไปสั่งลูกน้องด้วยน้ำเสียงดุดัน
" เอ่อคุณหนู คุณหนูคะ ไม่นะ " หญิงชราอ้อนวอนกอดขาเธอแน่น
" ปล่อย "
เมื่อสายตาของซูเม่ยจ้องไปที่หญิงชรา ความกลัวก็เริ่มแล่นเข้าสู่หัวใจอย่างน้อยเธอก็ขอแก่ตาย ดีกว่าต้องตายด้วยปืน มีด หรือแม้แต่การเผาทั้งเป็นอย่างที่เขาเล่าต่อกันมา
" คุณหนู ตรงหัวมุมตึกฝั่งนู้นมีร้านน้ำเต้าหู้มาเปิดใหม่ เห็นว่าคนเข้าดีเลยลองแวะไปทักทายหน่อยไหมครับ " เสียงของเจียวจิ้นลูกน้องคนสนิทของบิดาเธอเอ่ยขึ้นเมื่อจัดการกับหญิงชราตรงหน้าเรียบร้อยแล้ว
" ไม่อะ แค่นี้ก็เบื่อจะตายแล้ว ทำไมต้องมาทำอะไรแบบนี่ทุกวี่ทุกวัน " ซูเม่ยชายตามองเจียวจิ้นด้วยความเบื่อหน่าย
" แต่เราก็ทำแบบนี้กันมานานแล้วนะครับคุณหนู "
" ตกลงนายหรือฉันที่เป็นเจ้านายกันแน่ !! "
" แล้วไปไหมครับ "
ซูเม่ยทำหน้าเบื่อโลก เธอแสดงออกชัดเจนแต่สุดท้ายขาเรียวก็พาตัวเธอมาหยุดอยู่ที่หน้าร้านน้ำเต้าหูที่ดูดีผิดแปลกไปจากร้านค้าอื่นที่อยู่แถวนี้
ปึก!!
" เฮ้ย น้องอยู่แถวนี้ต้องจ่ายค่าคุ้มกะลาหัวทุกวันนะรู้รึเปล่า " เจียวจิ้นวางมาดจนน่าเกรงขาม พร้อมตบลงไปบนพื้นที่ว่างบริเวณหน้าเคาน์เตอร์ร้าน
" หลีกไป "
ซูเม่ยโบกมือให้เจียวจิ้นถอยออกไป ส่วนตัวเธอเดินเข้าไปหยุดใกล้ ๆ ยิ่งมองคนที่อยู่ใต้หมวกผ้าปิดหน้าปิดตายิ่งเหมือนมีอะไรบางอย่างดึงดูดเธอ มือเรียวเอื้อมไปที่ใบหน้าชายหนุ่ม เพื่อเปิดผ้าปิดหน้าอย่างถือวิสาสะ
พรึบ~
ทันทีที่หมวกและผ้าบางๆ หลุดออกจากศีรษะ ใบหน้าที่ปรากฏก็ทำเอาคุณหนูมาเฟียที่มีท่าทางดุดันเมื่อครู่นิ่งงันไปชั่วครู่หนึ่ง เพราะชายหนุ่มตรงหน้าเธอนั้นหล่อเกินกว่าที่จะมาเป็นพ่อค้าน้ำเต้าหู้ในตรอกแคบ ๆ แบบนี้
" ชื่ออะไร " น้ำเสียงของซูเม่ยอ่อนลงมานิดหน่อย เธอพยายามบังคับเสียงไม่ให้สั่นไปมากกว่านี้ พลางนึกในใจ
' โอ้ย เจอผู้ชายหล่อหน่อยหลุดคาแรคเตอร์เลยนะซูเม่ย '
" เฟยหลง... ฉันชื่อเฟยหลง "
♤♡◇♧
นิยายเรื่องนี้รวมถึง สถานที่ ตัวละคร เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่ง และเพื่อให้ได้อรรถรสเนื้อหาบางช่วงบางตอนอาจจะมีตัวละครที่ใช้ความรุนแรง การกระทำ หรือคำพูดที่ไม่เหมาะสม โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน นะคะ🙏😊❤
ขอกำลังใจและคอมเม้นท์น่ารักๆจากรี้ดที่น่ารักทุกคนด้วยนะคะ ....
Guest
