“นะ…นายเป็นตัวอะไร” ร่างบางขมวดคิ้ว ประท้วงคำพูดของเขาด้วยเสียงแผ่ว ท่าทางเหมือนแมวที่ยังไม่คุ้นชินกับบ้านใหม่ไม่มีผิด
“ตัวเตอแตอะไร….ข้าเป็น พระเจ้า ของเจ้า” ร่างแกร่งพร้อมใบหน้าคมแบบหล่อพระเจ้า โครตหล่อ หล่อสุดๆ หล่อแบบวัวตายควายล้ม จู่ๆก็แวบจากจุดที่ยืนอยู่มานั่งประชิดตัวเจ้าของห้อง ก่อนเชยคางเจ้าลูกแมวเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงราวกับพระเอกหนังไทย “เจ้าอยากได้อะไร”
ระยะนี้มันจะ….ใกล้เกินไปแล้ว
เขาใช้นิ้วโป้งถูคางของคนหน้าแดงแจ๋เบาๆอย่างเร่งเร้า
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก
เป็นครั้งแรกที่มีคนถามผมว่าอยากได้อะไร เขาดูสมบูรณ์พร้อมไปหมดทุกอย่าง เขาคงไม่ฆ่าผมหรอกมั้ง จริงสิหรือเข้าช่วยผมไว้ ทำไมล่ะ… ผมรู้สึกดีมากๆที่มีคนสนใจความปรารถนาของผม แต่ตอนนี้ รู้สึกดีก็บ้าแล้ว!
หยุดปลอมจ่ะ
มันไม่ปกติตรงที่เขาไม่ใช่คนนี่แหละ
‘พระเจ้า’ เขาบอกว่าตัวเองเป็นพระเจ้างั้นเหรอ พระเจ้าบ้าบอคอหอยพอกอะไร ผมนับถือพุทธโว้ย มาศรัทธงศรัทธาต่อพระเจ้าอะไรล่ะ ประสาท! หยุดเอาเรื่องความปรารถนากับหน้าตาหล่อๆมาล่อลวงผมได้แล้ว ไหนจะสายตาเจ้าเลห์นั่นอีก เห็นผมเป็นเหมือนแมลงวี่แมลงวันสินะ ผมรู้ตัวเองแหละว่าชีวิตไม่มีค่า ไม่มีเป้าหมายอะไร แต่ก็อย่ามาหลอกกันแบบนี้สิเฟ้ย
Guest
