The Guerra  สงครามแดนเวทย์
8
ตอน
11.9K
เข้าชม
328
ถูกใจ
29
ความคิดเห็น
6
เพิ่มลงคลัง

บทนำ

ในค่ำคืนที่ปราศจากแสงของเหล่าดวงดาว   มีเพียงแสงของดวงจันทร์ที่ส่องสว่างไปทั่วท้องฟ้าในคืนนี้  ใต้แสงของดวงจันทร์ที่ตกทอดลงมาคือใบหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความเจ็บที่แสนทรมานเกินเยียวยาของเด็กชายคนหนึ่ง สายลมพัดพาความเย็นมาสู่ร่างกาย แม้ว่าร่างกายของเขาที่ดูแข็งแรงนั้นก็ยังสั่นสะท้านด้วยความเย็นยะเยือก บรรยากาศโดยรอบเงียบสนิท  ยิ่งทำให้จิตใจที่เศร้าหมองของเขาที่มีมากเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ยิ่งเงียบเหงาขึ้นไปอีก...

เปลวไฟเริ่มลุกโชนสู่ท้องฟ้า เปลี่ยนกลางคืนให้เป็นกลางวันในชั่วพริบตา   เปลวไฟร้อนแรงเริ่มแผดเผาทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ตรงหน้าจน...ไม่เหลืออะไรเลย  ทั้งไอร้อนและควันสกปรกพวยพุ่งออกมา บดบังทุกสิ่งทุกอย่างจนมองแทบไม่เห็น

“ นี่ มีใครได้ยินผมมั้ย แค่กๆ ท่านพ่อ ท่านแม่ อยู่ไหนกันฮะ ท่านพ่อ ท่านแม่  อะ...” ขา....ขาของผมที่ยืนอยู่เหมือนขาดหายไปในชั่วพริบตา ภาพที่เห็นตรงหน้าเหมือนมีดที่ฟันให้ขาทั้งสองข้าง อ่อนแรงจนตรงคุกเข่าลง  สมองเริ่มอื้ออึง ราวถูกแทนที่ด้วยกลุ่มควันสีเทา  หัวใจเต้นเร็วและแรงเกินไปจนแทบรั้งไม่อยู่  ท่ามกลางกองเพลิงสีแดงโชติช่วง  สองร่างนอนแน่นิ่ง  ชุ่มฉ่ำไปด้วยสีแดงสด...เลือด  นี่มัน...นี่มันอะไรกัน........

แกร๊ก!   แกร๊ก!...

“ท่านพ่อ  ท่านแม่  ท่าน..” ไม่ทันขาดเสียงเรียก เสาที่ติดไฟก็ล่วงลงมาขวางทาง

“ ท่านพ่อ ท่านแม่.!!...”

ตุ้บ!!!

หลังของเด็กผู้ชายนั้นชนเข้ากับอะไรบางอย่าง   เมื่อเขาหันหลังมาก็พบร่างหนึ่ง ที่ปกปิดหมดทุกอย่างมองไม่ออกเลยว่าเป็นใคร ยกเว้น..ตา.. ตาของหมอนี่...ดูเลือดเย็นไร้ความรู้สึก ..ดวงตา..ดวงตาของหมอนี่..สี..สีม่วง   สายตาคู่นั้นจ้องมองด้วยความอาฆาตแค้นมายังเด็กชายที่สูงเพียงเอวของเขาอย่างกินเลือดกินเนื้อ                                                                                                                                “ แก..แกใช่มั้ยที่ทำกับท่านพ่อท่านแม่ของข้า.....”   มือเล็กลงมือทุบบนร่างกายกำยำ ของชายปริศนาเป็นระวิง

“ เจ้าเด็กเมื่อวานซืน!”

พลั่ก!

ชายคนนั้นใช้แขนเหวี่ยงร่างเล็กกระเด็นออกไปชนกับผนัง  ความรู้สึกเจ็บปวดและมึนงงมาแทนที่  แผ่ซ่านทั่วพื้นหลัง แล้วทุกอย่างมืดมิดลง......

 

เฮือกกกกก!!!!

“ท่านพ่อ ท่านแม่!!!...”

ปัง!!

“ นายท่าน!   เป็นอะไรหรือเปล่าครับ ”  โรมิโอผลักประตูห้องนอนผมเข้ามา อย่างหน้าตาตื่น

“ อึ่ก! ปะ..เปล่า  ไม่มีอะไรหรอก  นายออกไปเถอะ ” ผมปัดมือส่งๆ เพื่อบอกให้โรมิโอรู้ว่าไม่มีอะไร

“ เอ่อ..ครับ นายท่าน” โรมิโอก้มหัวให้ผมก่อนจะหันหลังเดินออกไป

ภาพเหล่านั้นกลับย้อนเข้ามาในหัวผมอีกครั้ง....ร่างทั้งสองคนนั้น...ผมต้องรู้ให้ได้ครับว่าใครมันเป็นคนที่ฆ่าท่านพ่อกับท่านแม่   ผมจะต้องลากคอมันมาชดใช้....อย่างสาสม......

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว