ลงให้อ่านฟรีจนจบแล้วถึงจะติดเหรีญทีหลังค่ะ
โปรย
“พูดบ้าอะไรออกไปฮะ!”
“ฮึก! มีนขอโทษค่ะ” กล่าวขอโทษแล้วกำมือกับขากางเกงตัวเองแน่น “แต่มีนสงสารคุณป้า”
“เธอยังอายุไม่ถึงสิบแปดด้วยซ้ำ รักกันหรือก็ไม่ แล้วจะแต่งงานกันได้ยังไง! ไปบอกกับแม่ซะว่าเธอจะแม่แต่ง!”
“อีกสองวันมีนก็สิบแปดแล้วค่ะ”
“ต่อให้เธออายุร้อยปีฉันก็ไม่แต่ง!” ยิ่งอินทร์ขึ้นเสียงมาเท่าไร มีนดาราก็ยิ่งตัวสั่นราวกับลูกนกมากเท่านั้น ยิ่งคราวที่อินทร์กำหมัดทุบลงบนเบาะ มีนดาราก็ยิ่งสั่นไปกันใหญ่ “ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วยวะ!”
“มะ มีนรู้ว่าพี่อินทร์เกลียดมีน แต่มีนสงสารป้าแก้ว”
“ฉันน่าจะฆ่าเธอให้ตายซะให้รู้แล้วรู้รอด!”
......................................
“ขอนั่งด้วยนะครับคุณมีน”
“เชิญค่ะพี่ชัย” มีนดาราตอบรับด้วยรอยยิ้มแล้วมองชัยที่นั่งลงข้างอินทร์ ทว่าก็หันไปเจอสายตาดุ ๆ ของคนเป็นสามีก็กะพริบตาปริบ ๆ ไม่รู้ว่าเธอไปทำอะไรให้อินทร์อีกแล้ว
“จะอ่อยให้หมดทั้งไร่เลยหรือไง”
“มีนไม่ได้ทำแบบนั้นค่ะ”
“ก็เห็นอยู่ อย่ามาเถียง!”
......................................
“ใส่ชุดอะไรให้มันเหมาะกับไร่กับสวนหน่อยแม่คุณ! ไม่ทราบว่ากินหลอดนีออนเข้าไปหรือเปล่าถึงได้สว่างจ้าจนแสบตาขนาดนี้ วันไหนไฟดับยืมไปใช้แทนไฟฉายหน่อยสิ”
“คุณอินทร์ไม่ต้องมายุ่งเรื่องการแต่งตัวของมีนหรอกค่ะ เพราะยังไงซะมีนก็ไม่ได้ไปช่วยคุณอินทร์ขุดดินอยู่แล้ว ถ้าจะให้ดีก็ขุดหลุมลึก ๆ แล้วฝังกลบตัวเองไปเลยนะคะ จะได้ไปสบายสักที”
“ยัยเด็กคนนี้นี่!” ความปากคอเราะรายนี่ได้มากจากไหนกัน เมืองนอกเมืองนาคงไม่มีใครเขาสอนให้หรอกมั้งไอ้คำพูดคำจาแบบนี้ “เข้าออฟฟิศไปได้แล้ว มายืนสู้แดดทำให้คนอื่นเขาแสบตาอยู่นั่นแหละ”
“คุณอินทร์ก็ปิดตาไปสิคะ มายืนมองทำไมอยู่ได้”
......................................
“พี่ไปวิ่งก่อนนะ”
“ค่ะ วิ่งแล้วก็ไถลตัวลงเขาไปเลยก็ดีนะคะ”
“หวังว่ากลับมาคงได้กินกับข้าวฝีมือเมีย”
“รอไปถึงชาติหน้ามีนก็ไม่ทำให้หรอก” อินทร์ได้แต่ส่ายหน้าแล้วออกจากห้องนอนมา มีนดาราเวอร์ชันนี้ก็น่ารักดีเหมือนกัน คุยด้วยแล้วสนุกปากดี พูดกันกี่ทีก็เอาแต่แช่งให้ผัวตาย...
คำเตือน
นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้น ตัวละครในเรื่องไม่ได้มีอยู่จริง สถานที่บางแห่งไม่ได้มีอยู่จริง มีคำหยาบคาย การใช้ความรุนแรง นักอ่านทุกท่านโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
ขอสงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติ พ.ศ.2558
ห้ามมิให้ผู้ใดคัดลอก ทำซ้ำ หรือดัดแปลงเนื้อหาโดยเด็ดขาด
- มะไฟ -
Guest
