จูบแรกมัดใจ...นายคู่กรณี
เป็นผลงานแรกของเอนไซม์นะคะ ฝากผลงานนิยายเรื่องแรกด้วยนะ
"นิยายเรื่องนี้เขียนจากจินตนาการของผู้แต่ง อาจมีเนื้อหาที่ไม่ตรงกับความเป็นจริงในปัจจุบัน"
เผยแพร่เมื่อ 19/08/65
นางสาวพวงชมพู นมขาวหรือชมพู เป็นหญิงสาววัยยี่สิบหกปีสดใสน่ารัก ทำงานเป็นพนักงานในบริษัทแห่งหนึ่งในเมืองหลวง บังเอิญถูกคู่กรณีในชุดสูทขับรถชนหน้าตลาด ชายคนนี้ชื่อธานินทร์ ดีกรีนักเรียนนอกเกียรตินิยมอันดับหนึ่งและเป็นทายาทบริษัทส่งออกเฟอร์นิเจอร์ไม้รายใหญ่ของประเทศ บุคลิกภายนอกเป็นคนเงียบขรึมแต่ภายในลึก ๆ เป็นคนร่าเริงนิสัยคล้ายเด็ก เขาเตรียมเข้ารับตำแหน่งประธานบริษัทคนใหม่แต่เกิดเหตุขึ้นสะก่อน เรามาลุ้นไปพร้อมกันว่าความบังเอิญนี้จะนำพาเขาทั้งสองลงเอยเช่นไร
สปอยเนื้อหาบางส่วน
“ฉันรักเขา!!!” ชมพูตอบสายป่านด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย
“ฮะ” ชมพูตกใจตาโตพลางน้ำตาคลอเบ้า สะดุ้งตื่นจากภวังค์ห้วงเวลาในอดีตที่ผ่านมา
“อ๋อ...ค่อยโล่งใจหน่อย คิดว่าเป็นแฟนกับยัยคู่กรณีผมสะอีก!” เขาพูดขึ้นพร้อมส่ายหัวไปมาเบา ๆ ฉีกยิ้มมุมปากทำหน้าดีใจ ชมพูกับเอกกี้ได้ยินดังนั้นก็สงสัยหันมองหน้ากันโดยไม่ได้นัดหมาย
“คือผมอยากจะทราบชื่อของคุณน่ะครับ...พอจะบอกให้ผมหายสงสัยได้ไหมครับ” คนที่ถามฉีกยิ้มกว้างส่งให้คนเบื้องหน้าอย่างเขินอาย
“คุณทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง ฉันเป็นเลขานุการคุณนะ ไม่ใช่ทาสกามของคุณ!” ร่างบางมองคนตัวโตด้วยความโกรธเกรี้ยว พลางสะบัดแขนเล็ก ๆ ออกจากมือเขา แล้วหล่อนก็วิ่งหนีหายไป ปล่อยให้เขายืนอยู่ที่ลานจอดรถเพียงคนเดียว
“คิดถึงไม่จำเป็นต้องจูบ...ขอโทษหรือ!...วันนี้คุณก็ทำอีก...แต่ให้อภัยก็ได้”
“เอิ่ม...คือ...คุณธานินทร์นอนหลับอยู่ค่ะ”
คำถามนี้ของหล่อนทำให้เขาหูและแก้มแดง “ก็ใช่น่ะสิ ในงานมีแต่คนมองคุณ ผมทั้งโมโหทั้งหึงแล้วยังไอหน้างูเหลือมเขมือบเขียดนั้นอีก มันมาทำทีคุยกับคุณมันทำให้ผมไม่พอใจ” ธานินทร์พูดจบก็ยักคิ้วส่งให้พลางทำหน้ากวนประสาท
“หมายความว่าอย่างไรคะ” สายป่านทำหน้างุนงงกับคำตอบที่ได้จากชมพู
“ในตอนนั้นเหมือนทุกอย่างดูเป็นใจไปเสียหมด คนคนนั้นไปนำอุปกรณ์ช่างมาวางไว้แล้วเดินออกไปหน้าตาเฉยปล่อยให้ฉันอยู่ที่โรงจอดรถเพียงลำพัง ในตอนนั้นฉันคิดแค่ว่าทำสิ่งที่คิดให้สำเร็จ ฉันรีบเดินออกมาหาพี่ณีที่รออยู่ด้านหน้าของบ้านโดยเร็ว ในใจฉันมันมีความสุขแบบบอกไม่ถูก เมื่อคิดว่าคนนั้นกำลังจะหายไปมันก็รู้สึกดี”
“พี่นพทำไมต้องไปยุ่งกับบริษัทของคุณฉัตรชัยด้วยล่ะ พี่ไม่มีสิทธิ์ในการบริหารนะคะ” คนเป็นน้องกล่าวถามพี่ชายด้วยความสงสัย
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น