"อืออออ~~~~ กลับมาแล้วเหรอเดย์ตีไหนแล้วเนี่ย" เดย์เข้าไปกอดหอมแก้มอิ่มหอมหัวของเธอด้วยความรักใคร่ จนทำให้คนนอนหลับเริ่มรู้สึกตัว
"นอนต่อเถอะที่รักของเดย์ " หือ!...ไปหลับที่ร้านของพี่บ่อย ๆ ความหวานมันซึมซับเข้ากระแสเลือดหรือไง
"ต่อไปพี่มานอนรอผมที่นี่ทุกคืนได้ไหม" วันที่ป้าดามาด้วยหรือเปล่า
"ไม่มีวันไหนที่ไม่ได้ครับพี่เค้ก" พี่รู้สึกเขินป้าดาอะ
"นะครับพี่เค้ก วันไหนที่แม่มาผมจะบอกเรื่องเรากับแม่" อืม
"ผมขอไปอาบน้ำก่อนเดี๋ยวมานอนด้วย" เดย์หอมฟัดแก้มอิ่มของเธอซ้ำแล้วซ้ำอีกก่อนจะลุกขึ้นเพื่อไปอาบน้ำ
"เสร็จแล้วค่อยอาบก็ได้" เดย์หันขวับกลับมามองเธอที่กำลังนอนอยู่บนเตียง สายตาของเธอที่มองมามองไล่ลงต่ำลงไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งสายตานั่นได้มาหยุดตรงใต้กล้ามเนื้อหน้าท้องของเขา ริมฝีปากอวบอิ่มของเธอกำลังถูกเลียช้า ๆ ด้วยปลายลิ้น เธอทำให้เขารู้สึกเหมือนมีกระแสไฟวิ่งพล่านอยู่บนตัวของเขา เค้กคือผู้หญิงร้ายกาจจริง ๆ ท่อนเอ็นที่มันตื่นอยู่แล้ว จากการที่เขากอดหอมฟัดแก้มเธอเมื่อสักครู่ และเขาเพียงแค่จะหลบไปปลดปล่อยมันในห้องน้ำเหมือนทุกครั้ง
"พี่เค้ก...ถ้าเป็นของผมแล้ว ต้องเป็นของผมคนเดียวตกลงไหม" อืม
"ผมเป็นคนหวงของมากพี่ก็รู้" อืม
"ผมหิวบ่อยด้วยนะ" อืม