Intro…
ผมที่ไม่ชอบให้คนอื่นเข้ามาวุ่นวายชีวิตส่วนตัว แต่วันหนึ่งก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเธอเข้ามาในชีวิตผมแบบไม่รู้ตัว จากวันหนึ่งที่มีชีวิตที่เงียบสงบในห้องทำงานวันนี้กลับมีเสียงเจื้อยแจ้วคอยถามโน่นถามนี่ตลอดเวลา จากตอนแรกรู้สึกรำคาญ เปลี่ยนเป็นความเคยชินจน คุ้นชินและกลายมาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตผมไปแล้ว
“เป็นหมอก็ควรรักษาเวลาด้วยนะคะ ไม่ใช่นัดคนไข้มาแล้วให้นั่งรอเป็นชั่วโมงแบบนี้” น้ำเสียงหงุดหงิดของคนไข้สาวดังขึ้นเมื่อเห็นคุณหมอหนุ่มที่เธอนั่งรอเป็นชั่วโมงมาถึงเสียที เวย์ที่กำลังอ่านรายละเอียดการมาขอรับการรักษาของหญิงสาวและชายตาขึ้นมามองเจ้าของเสียงใสแต่ไม่น่าฟังนั้นทันที
“เจ้าหน้าที่ไม่ได้แจ้งคนไข้เหรอครับว่าผมเกิดอุบัติเหตุ ให้แจ้งคนไข้ว่าถ้าไม่สะดวกรอก็ให้มาใหม่วันหลัง แต่ที่คุณยังนั่งอยู่ตรงนี้นั่นแสดงว่าคุณเต็มใจที่จะรอ..ขึ้นนอนบนเตียงเลยครับ” ใบหน้านิ่งพร้อมน้ำเสียงที่ราบเรียบตอบกลับอีกฝ่ายทันที พร้อมกับหยิบถุงมือมาใส่เพื่อจะตรวจหญิงสาว
(คุณเมินเฉยต่อคำขอโทษของฉันสักวันฉันจะทำให้คุณรักฉันให้ได้คุณหมอ)
Guest
