“เหตุใดยังไม่เขามานอน??”
“ข้าเพียงสงสัยว่าทำไมข้าต้องนอนร่วมห้องกับท่าน”
เลลีอาจ้องมองใบหน้างดงามนั้น ใช่แล้วฟังไม่ผิดใบหน้าของเขาช่างงดงามราวนางฟ้าบนสวรรค์ งดงามจนเลลีอายังต้องอายทุกคราที่มองหน้าเขา
“นี่เป็นหนึ่งในข้อที่ตกลงกันไว้”
“ข้าไม่เห็นมีกฏข้อไหนที่ต้องนอนร่วมห้องกัน!!!”
เขาเดินเข้ามาใกล้แล้วก้มลงอุ้มเลลีอาในท่าเจ้าหญิง
“อย่าให้ข้าต้องพูดซ้ำ!!”
เลลีอาดิ้นในอ้อมกอดเขา กลิ่มหอมจางๆจากเรือนร่างแกร่งของเขาทำเอาเลลีอาหน้าแดง เขาบรรจงวางเธอลงบนเตียง
“นอน..”
เลลีอาดึงผ้าห่มมาปิดหน้าเธอไม่อยากให้เขาเห็นว่าใบหน้าของเธอตอนนี้มันแดงแค่ไหน เขาขยับเข้ามาใกล้พร้อมดึงเธอไปกอด เขาสูดดมกลิ่นหอมจากเรือนผมของเธอ
“ท่านเลออน!!”
เลลีอาพยายามพลักเขาออกทว่าเขายิ่งกอดรัดแน่นอีกทั้งดึงเธอเขาไปใกล้กว่าเดิม
“หากเจ้าไม่หยุดดิ้น…มันจะไม่จบแค่นอนเฉยๆแน่”
เลลีอาผ่อนแรงลง เธอยอมนอนเงียบๆตามคำขู่ของเขาก็ได้
“รู้จักกับนักบวชฮาลัว?”
“ค่ะ….เคยเป็นเพื่อนสมัยเด็ก”เขาก้มหน้าลงจูบเบาๆบริเวณคอทำเอาฉันตกใจ
“ทะ…ท่านเลออน”
“อย่าอยู่ตามลำพังกับเขาอีกข้าไม่ชอบ!!!”
เลลีอาหมวดคิ้ว เธอไม่อยากจะเชื่อว่าคำนี้จะออกมาจาก พระสัตปะปา มาโกร์ ดานีส เลออน!!!!
นี่มันบ้าไปแล้ว เธอกำลังนอนกับท่านโปป??
Guest
