คิมฮีชอลเดินทอดน่องตามแรงจูงของเพื่อนตัวเล็กเข้าไปยังห้องเรียนร้องเพลงที่มีเพียงเปียโนตัวใหญ่ตั้งอยู่
“คนนี้คือ คุณเจย์คิม เป็น ครูสอนร้องเพลงของฉัน”
เรียวอุกหันมาพูดกับฮีชอล แม้จะรู้สึกเบื่อหน่ายแต่ฮีชอลก็จำเป็นต้องเรียนร้องเพลง เรียนการออกเสียง อย่างที่ควรจะเป็น
“สวัสดีครับ”
รอยยิ้มของเจย์อ่อนโยนอย่างเหลือเชื่อ และโดยไม่มีคำพูดใด เจย์คิม ยกมือขวาแสดงท่าทางแทนคำพูด
“คุณเป็นใบ้ เหรอไงครับ มันเสียมารยาทมากเลยนะที่ทำแบบนี้...”
เสียงใสกังวาล หงุดหงิดดังขึ้นจนน่าตกใจ
“ขอโทษครับ ..เอ่อ สวัสดีครับคุณฮีชอล” เจย์คิมก้มหัวพูดขอโทษ แต่ฮีชอลก็เบือนหน้าหนีไปเสียแล้ว
“อุกกี้ ฉันจะกลับละ นายเรียนร้องเพลงของนายไปคนเดียวเถอะ”
ก่อนที่ฮีชอลจะทันเดินจากไป เรียวอุกก็คว้าแขนบางของเพื่อนเอาไว้ดึงให้ฮีชอลหันมาคุยกันดีๆ
“ฮีชอล...พวกเราต้องไปร้องเพลงวันคริสต์มาสที่โบสถกันนะ ...”
ฮีชอลจ้องหน้าเพื่อนรัก ขมวดคิ้วสวย กัดริมฝีปากแน่น
“เห็นแก่นายหรอกนะ คิมเรียวอุค”
ใครมันจะสั่ง ชเว ซีวอน ให้ทำอะไรๆที่ไม่อยากทำได้นอกจากพ่อบังเกิดเกล้า ถึงจะจบการดนตรีจากเวียนนา แต่ซีวอนก็ไม่ได้ใฝ่ฝันที่จะเป็น วาทยากร คอนดักเตอร์ หรือจะเรียกอะไรก็ชั่งเถอะ ...
“นิ่! เธอคนนั้นน่ะ ใครออดิชั่นมาว่ะ ร้องเพี้ยนจะตายชัก ลงมานี่เลย”
ทุกคนในวงร้องเพลงประสานเสียงเงียบกริบกันไปหมด ที่หนุ่มรูปสวยโดนผู้ควบคุมวงเรียกไปด่าตั้งแต่วันแรกที่เข้ามาร่วมร้องเพลง
ซีวอนรอให้ฮีชอลลงมาจากแถว แต่ร่างบางก็ยังยืนเฉยไม่สนใจ
ปัง!
กระทืบเท้าดังลั่น พื้นเวทีสะเทือนไปหมด ก่อนจะตะโกน ใช้ไม้บาตองชี้หน้า เรียกฮีชอลลงมาจากแถวอีกครั้ง
“เธอ คนที่ร้องเสียงอัลโต (Alto) ผมยาวๆคนนั้นน่ะ บอกให้ลงมา!”
ฮีชอลเองก็ตกใจพอๆกับคนอื่น ที่อยู่ๆก็โดนเรียกให้ลงเวทีไปหา คอนดักฯ ร่างบางชี้ตัวเองเป็นเชิงถามว่าใช่ตัวเองแน่ๆหรือป่าว
“เออ เธอนั้นแหละ หูหนวกหรือไง ใสหัวลงมานี่เลย”
ชีวอนกระทืบเท้าแรงอีกครั้ง... ถ้าเวทีของโบสถมันเก่ากว่านี้ พื้นมันคงจะทะลุลงไปเป็นแน่
ฮีชอลจ้องหน้าซีวอนตาไม่กระพริบ เรียวอุคที่อยู่ในแถวของเสียงโซปราโน (Soprano) อยากจะลงไปช่วยพูดกับซีวอน ออกหน้าแทนให้ฮีชอลใจจะขาด แต่ก็กลัวคอนดักฯคนใหม่คนนี้มากพอควร ก็ชเว ซีวอนน่ะ เป็นลูกชายของผู้ปกครองคริสตจักรเลยนะ แล้วงานร้องเพลงคริสมาสต์นี้ก็ได้รับการสนับสนุนค่าใช้จ่ายทั้งหมดจากกลุ่มธุรกิจของซีวอนอีกด้วย
“เรียกผมมีอะไรครับ” ฮีชอลพยายามสงบอามรณ์ที่เริ่ม คุกรุ่นขึ้นมาเรื่อยๆ
“คุณหูหนวก โทนเดฟ (Tone Deaf: แยกเสียงสูงเสียงต่ำไม่ได้) เหรอไง ร้องเพลงไม่เป็นยังจะแหกปากเป็นเป็ดคอแตกอย่างนั้น ออดิชั่นผ่านได้ยังไง ออกไปทำอย่างอื่นเลย”
“ผมก็ร้องตามโน็ตเพลง มันเป็นเป็ดคอแตกยังไงไม่ทราบ ชิ! ”
Guest
