เพียงเพื่อตามหาหนทางที่จะได้กลับมาอยู่กับสามีผู้เป็นที่รัก ฉู่ชิงซาก่อกรรมทำเข็นมากมาย วันนี้หยวนชงเมิ่งได้กลับมายืนอยู่เคียงข้างเขาแล้ว อะไรเขาก็สละได้ เพียงแต่ว่าเผ่าสวรรค์กลับมิเป็นใจเอาเสียเลย!
ณ ตำแหน่งที่ตั้งของเรือนใหญ่ จวนสกุลหยวนแห่งเผ่าสวรรค์
"พวกเจ้าจะขัดขวางเรื่องดีงามของผู้อื่นหรือ"
"ท่านเป็น เอ่อเป็นเผ่ามาร ทำเช่นนี้มิถูกต้อง"
"อย่างไรจึงเรียกว่าไม่ถูกต้อง?"
"ก็...ก็ เอ่อ ท่านกำลังกินเต้าหู้ท่านแม่ทัพของพวกเราอย่างไรเล่า"
"ข้าลวนลามสามีตนเอง มีตรงไหนที่ไม่ได้!"
"แต่ท่านเป็นจอมมารนะ" แม้หวาดกลัวฉู่ชิงซาอย่างยิ่ง บุรุษผู้นี้ก็ยังฝืนกล่าวต่อ "ท่านแม่ทัพของเราเป็นคนเผ่าสวรรค์ สองเผ่าพันธุ์ต่างไม่ลงรอยกันมาตั้งแต่บรรพกาล ท่านมายึดแม่ทัพของพวกเราไปเช่นนี้ ใช้ได้ที่ไหน"
ฉู่ชิงซากลับไม่แยแสคำพูดเขา ก้มลงมองคนที่ยังคงหลับตาพริ้มอยู่บนตักของตน "ชงเมิ่ง น้องชายเจ้าบอกว่าเราอยู่ด้วยกันมิได้"
หยวนชงเมิ่งเปิดเปลือกตาขึ้นมาอย่างเชื่องช้า พลางกล่าวว่า "ได้"
"ท่านพี่..."
"หากวันนี้เขาพูดจาเหลวไหลกับเจ้าอีกเพียงครึ่งคำ ข้าจะสั่งลงโทษเขา โทษฐานไม่เคารพฮูหยินแม่ทัพ"
หยวนซิ่นเล่ออ้าปากพะงาบๆ จ้องมองพี่ชายของตนจนดวงตาแทบถลน แต่กลับมิสามารถเปล่งเสียงออกมาได้แม้เพียงครึ่งคำ ลงโทษด้วยเรื่องเช่นนี้ใช้ได้ที่ไหน แต่หูก็พลันได้ยินเสียงของพี่สะใภ้เจ้าปัญหาเอ่ยปากไล่ตนอย่างไม่ไว้หน้า
"น้องสามี เจ้ารีบไสหัวไป"
Guest
