ได้โปรดอย่าทิ้งข้า... ท่านแม่... "
ร่างสาวน้อยวัย10หนาว ถูกโยนลงทะเลตงไห่
ลึกลงสู่ห้วงน้ำที่ราวกับกำลังกลืนกินวิญญาณของเธอ ลึก... มืด... ไร้แสงสว่าง ในโสตประสาทที่กำลังจะดับยินเพียงเสียงหนึ่งกลืนมากับเสียงของคลื่นน้ำลึก เรียกนางว่า
"ไห่ถาง"
ไร้แรงปฏิเสธว่านี่ไม่ใช่ชื่อของตนแต่ก็ยินดีรับหากว่ามีโอกาสได้กลับไปหายใจอีกครั้ง ทันใดร่างนั้นก็ปะทะกับแรงหมุนของน้ำวนภายใต้ท้องทะเลอันน่ากลัว ก่อนจะรุ้สึกว่า
'ข้าหายใจได้แล้ว'
ไม่เพียงเท่านั้นร่างกายยังสามารถกำหนดทิศทางให้เคลื่อนไหวไปไหนได้อย่างสะดวก ชั่วเพียงอึดใจนางก็เห็นอุโมงอันมีแสงสว่างปรากฏร่างของนางมารเฒ่าใกล้ดับสังขาร
"นั่นท่านเป็นนางมารเฒ่าในตำนานทะเลตงไห่หรือ"
"สาวน้อยเจ้าฉลาดพอที่จะรู้ว่าข้าเป็นใคร หากเจ้าปรารถนาอยากมีความสุขไปชั่วชีวิตหนึ่ง เจ้าก็เข้ามาหาข้าสิ" ร่างเหี่ยวย่นกวักมือเรียกอย่างอ่อนแรงก่อนจะเรียกนางว่า
"ไห่ถางน้อย จงมารับเอาความสุขของเจ้าซี... "
ร่างน้อยไม่รังเลด้วยความโลภ นางคิดอย่างเดียวว่านางคงจะตายไปแล้วหากไม่พบกับมารเฒ่านี่
'อย่างไรเสียข้าก็จะตายอยู่แล้วหากว่าข้าไม่ได้มาเห็นท่าน ได้หายใจอีกครั้ง'
ร่างน้อยเข้าไปใกล้ๆ มือเหี่ยวรวบรวมแรงปรารถนาครั้งสุดท้ายกดตัวนางเข้าสู่ร่างเพื่อเสพวิญญาณหล่อหลอมเป็นหนึ่งเดียว
เสียงกรีดร้องระคนเสียงหัวเราะ สองร่างรวมเป็นหนึ่ง ปรากฏร่างใหม่ของดรุณีแรกแย้มอันเปลือยเปล่า ยอด อกอวบชิดเด้งงามยามเมื่อเคลื่อนไหว เอวเล็กคอด รับกับสะโพกผาว ก้นล้นงามงอน กลีบชมพูไร้ขนสวยขาวอวบอูม นางแหวกว่ายอยู่ในทะเลอย่างสำราญใจเสียงหัวเราะเริงร่าดังทั่วมหาสมุทร
เหล่าสรรพสัตว์ทั้งหลายต่างรับรู้ด้วยสภาวะจิต... นางมารไห่ถางได้ถือกำเนิดขึ้นแล้ว....
ทั้งหมดเป็นเพียงเรื่องแต่งขึ้นมา
ใช้จินตนาการ
ไม่อิงประวัติศาสตร์ใดๆ
ไม่มีสาระสำคัญ
***คำเตือน***
อย่าหาสาระจากเรื่องนี้
เน้นฉากnc+++🔥
PWP
Guest
